Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στόχος του υπάρχοντος νομοσχεδίου δεν είναι η υπεράσπιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Η ουσία είναι η υπεράσπιση της ίδιας της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Αυτό είναι κάτι το οποίο θα έπρεπε να το καταλάβουν –και θα εξηγήσω γιατί- και οι γονείς και οι μαθητές των ιδιωτικών σχολείων, αλλά αφορά εξίσου και τους γονείς και τους μαθητές των δημόσιων σχολείων.
Θα πω ένα παράδειγμα, που αφορά τους γονείς και τους μαθητές των ιδιωτικών σχολείων. Γνωρίζουμε ότι οι σχολάρχες ενδιαφέρονται, προκειμένου να έχουν πολλές εγγραφές προσπαθούν να έχουν πολλές επιτυχίες στις πανελλαδικές εξετάσεις, γι’ αυτό σε πολλά ιδιωτικά σχολεία παρατηρείται το φαινόμενο στις δύο τελευταίες τάξεις του λυκείου να μην διδάσκονται μαθήματα της γενικής παιδείας, αλλά ουσιαστικά να μετατρέπονται τα σχολεία αυτά σε φροντιστήρια, όπου να προετοιμάζονται οι μαθητές καλύτερα για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Καταλαβαίνετε ότι αυτό είναι σε βάρος των μαθητών και της γενικότερης μόρφωσης που έχουν.
Αυτό πώς σχετίζεται με το νομοσχέδιο; Σχετίζεται με το νομοσχέδιο που έρχεται να υπερασπιστεί τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς από αυθαίρετες απολύσεις, γιατί αν ένας ιδιωτικός εκπαιδευτικός αντιστέκονταν σε μια τέτοια προσπάθεια αλλοίωσης του ωρολογίου προγράμματος, καταλαβαίνετε ότι τον περίμενε η αναιτιολόγητη απόλυση.
Επίσης, καταλαβαίνουμε όλοι ότι ένας επισφαλής εκπαιδευτικός στον οποίο επικρέμαται ανά πάσα στιγμή, ακόμη και κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους, η απόλυση είναι ένας ακρωτηριασμένος εκπαιδευτικός, ο οποίος δεν έχει και το κατάλληλο φρόνημα για να μπορεί να εμπνεύσει τους μαθητές σε μια τάξη.
Ο κ. Χαρακόπουλος από τη Νέα Δημοκρατία είπε ότι ο καλός εκπαιδευτικός δεν χρειάζεται ρήτρα μονιμότητας. Θα έλεγα ότι γνωρίζουμε όλοι πως καλύτερα να έλεγε ότι ο υπάκουος εκπαιδευτικός δεν χρειάζεται ρήτρα μονιμότητας. Αυτό που κάνει το νομοσχέδιο είναι να παρέχει δικλίδες προστασίας από αυθαιρεσίες της συμπεριφοράς του εργοδότη και κάθε εργοδότη, ο οποίος έχει εξουσία. Ξέρουμε ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις είναι τόσο μεγάλη η εξουσία του εργοδότη απέναντι στον εργαζόμενο, ώστε να διώκεται ακόμη και η μητρότητα, δηλαδή έτσι και δει ο εργοδότης την έγκυο –δεν αναφέρομαι στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς- δεν προσλαμβάνεται.
Όμως, αυτό που γίνεται εδώ είναι να απολύονται εκπαιδευτικοί με πολυετή προσφορά. Από τις απολύσεις, που έγιναν το τελευταίο διάστημα, που δεν προστατεύονταν εκπαιδευτικοί στα ιδιωτικά σχολεία, το 50% είχαν πάνω από τριάντα χρόνια. Χθες μου ανέφεραν ότι μια συνάδελφος εκπαιδευτικός με τριάντα τρία χρόνια υπηρεσίας απολύθηκε.
Στο σημείο αυτό, κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να σας καλέσω να δείτε εάν υπάρχει δυνατότητα και σε ποιο βαθμό αναδρομικής προστασίας όλων των εκπαιδευτικών των ιδιωτικών σχολείων που απολύθηκαν το τελευταίο διάστημα αναιτιολογήτως.
Όσον αφορά αυτή την προστασία και το πώς σχετίζεται αυτό το νομοσχέδιο με τους γονείς και με τους μαθητές των δημοσίων σχολείων, θα έλεγα ότι τους αφορά και πάρα πολύ, καθώς οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί, οι οποίοι είναι κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης, είναι εκπαιδευτικοί οι οποίοι επιτηρούν, εξετάζουν, διορθώνουν γραπτά στις εξετάσεις, υπογράφουν ισότιμους απολυτήριους τίτλους σπουδών για τους μαθητές, με τους οποίους μπαίνουν στα πανεπιστήμια. Άρα, ανταγωνίζονται ή συναγωνίζονται τους μαθητές από τα δημόσια σχολεία, συμμετέχουν στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ και στον βαθμό που δεν είναι αξιόπιστοι όλοι αυτοί οι τίτλοι, για τους λόγους που ανέφερα, βεβαίως, επηρεάζονται και οι απόφοιτοι των δημόσιων σχολείων.
Πρέπει να σας πω ότι στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων αναφέρθηκε επισήμως ότι υπήρχαν μαθητές, οι οποίοι δεν φοιτούσαν και για τους οποίους δεν καταγράφηκε αυτή η απουσία στα ιδιωτικά σχολεία, καθώς αρκούσε για την πιστοποίηση της παρουσίας του μαθητή μόνο η καταβολή των διδάκτρων. Η άριστη βαθμολογία σε όλες τις περιπτώσεις πήγαινε σύννεφο, ακόμα και για μαθητές που ήταν απόντες και υπάρχουν και πολλά άλλα πράγματα.
Επομένως, καταλαβαίνετε ότι πρέπει ένας εκπαιδευτικός να αισθάνεται ότι είναι ασφαλής και ότι προστατεύεται, με τον τρόπο που συζητήσαμε. Εγώ θα δεχόμουν -ξέρετε- αυτό που είπε ο κ. Μαυρωτάς, ότι θα μπορούσε το όργανο που θα εξέταζε το αιτιολογημένο ή το αναιτιολόγητο της απόλυσης -θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε- να μην είναι τα υπηρεσιακά συμβούλια, που είπε ότι είναι, βεβαίως, εκπαιδευτικοί και δεν θα είναι τόσο αδιάβλητη η κρίση τους. Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε ένα όργανο σαν και αυτά τα όργανα που είπε, μέσα στα οποία συμμετέχουν δικαστικοί ή μέλη ΔΕΠ, ώστε να είναι πιο αξιόπιστο το όργανο που ελέγχει τη νομιμότητα ή μη της κατάχρησης αυτής της απόφασης, όσον αφορά την απόλυση.
Πρέπει να σας πω ότι ένα μεγάλο μέρος των ιδιωτικών εκπαιδευτικών είχε πολύ κακές συνθήκες εργασίας και πληρωμής, όταν μεγάλο μέρος από τη δουλειά που έκαναν σαββατοκύριακα και σε ώρες πέραν του κλασικού ωραρίου δεν πληρώνονταν, κι όπως σας είπα, υπάρχει και το θέμα των απολύσεων, το οποίο είναι τραγικό.
Γνωρίζετε, βεβαίως, ότι οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί, πολλοί τουλάχιστον εξ αυτών, απολύονται τον Ιούνιο και επαναπροσλαμβάνονται τον Σεπτέμβριο, για να γλιτώσουν οι σχολάρχες την καταβολή της μισθοδοσίας για τους καλοκαιρινούς μήνες ή έχουμε περιπτώσεις απολύσεων με τετράμηνη προειδοποίηση, πράγμα που σημαίνει ότι οι εκπαιδευτικοί που βάζουν βαθμολογίες, που υπογράφουν τίτλους κ.λπ. για μεγάλο διάστημα ήταν εκβιαζόμενοι και απειλούμενοι με απόλυση.
Κλείνω, με μια ρήση του Δημήτρη Γληνού, η οποία διατυπώθηκε πριν από πάρα πολλά χρόνια και έλεγε ότι «Ο Έλλην διδάσκαλος παντός βαθμού υπήρξε και αυτός θύμα πολλαπλής δουλείας, δουλείας πνευματικής, δουλείας οικονομικής, δουλείας ηθικής. Υπήρξεν εποχή καθ’ ην ο διδάσκαλος, εάν μεν ήθελε να είναι τίμιος και ενσυνείδητος έπρεπε να είναι και μάρτυς και αν δεν ήθελε να είναι μάρτυς, έπρεπε να είναι επιτήδειος κόλαξ, αφρονημάτιστος, ασυνείδητος, εκμεταλλευτής».
Και κλείνει αυτό το άρθρο, που γράφτηκε τον Απρίλη του 1914, ως εξής: «Και είναι πασίγνωστον ότι άμα εξασφαλίσης προοδευτικόν, ειλικρινή, μορφωμένον, ζηλωτήν διδάσκαλον, ενδιαφερόμενον περί του έργου του, διαρκώς ανασκοπούντα και βελτιώνοντα αυτόν, άμα εξασφαλίσης διδάσκαλον διανοητικώς, ηθικώς και οικονομικώς ελεύθερον και αυτοτελή, εξασφάλισες ήδη τα εννέα δέκατα της επιτυχίας του εκπαιδευτικού έργου».
Αυτά τα εννέα δέκατα επιτυχίας του εκπαιδευτικού έργου με το νομοσχέδιο αυτό εξασφαλίζονται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο και αυτό είναι προς όφελος του αγαθού της παιδείας.
Σας ευχαριστώ.
