Εδώ και αρκετές ημέρες (περίπου 3 εβδομάδες) ανακοινώθηκε από τους αδελφούς Τσαχουρίδη ότι θα επιχειρηθεί ένα νέο Ρεκόρ Γκίνες σχετικά...
με τον Ποντιακό χορό Ομάλ. Μάλιστα όπως μας ενημέρωσαν δημιουργήθηκε στα ρεκόρ Γκίνες η κατηγορία pontic dance.
Μόλις το είδα μπορώ να πω ότι χάρηκα ιδιαιτέρως για την πρωτοβουλία. Αν και δεν έχουμε κάποιο ουσιαστικό κέρδος πάρα μόνο διαφήμιση σχετικά με τον χορό (για άλλη μια φορά). Που τελικά δεν ξέρω αν πρόκειται για διαφήμιση ή δυσφήμιση, αυτό το αφήνω να το κρίνετε εσείς.
Όσο περνούσαν οι μέρες τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πλημμύριζαν από αναρτήσεις σχετικά με το νέο Ρεκόρ που θα επιτευχθεί. Σύλλογοι από κάθε γωνιά της Ελλάδος ανακοίνωναν ότι θα διαθέσουν πούλμαν για να παραβρεθούν στον Ρεκόρ Γκίνες.
Με αποκορύφωμα το χθεσινό αδιαχώρητο που επικράτησε τόσο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (από φωτογραφίες, βίντεο,check in κλπ) όσο όμως και γύρω από τις εγκαταστάσεις του εκθεσιακού κέντρου που συγκεντρώθηκαν περίπου 12.500 άνθρωποι για να πάρουν μέρος στο Ρεκόρ, και συνολικά κόπηκαν πάνω από 22.000 εισιτήρια.
Από την μία είμαι χαρούμενος που επιτεύχθηκε το Ρεκόρ από την άλλη όμως είμαι έντονα προβληματισμένος.
Γιατί άραγε να μην γραφτεί στο Ρεκόρ Γκίνες ότι αυτός ο χορός και αυτή η πράξη είναι αφιερωμένη στα θύματα της Γενοκτονίας που υπέστησαν οι προγονοί μας από τους Οθωμανούς, τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς;
Έχει άραγε συγκεντρωθεί ποτέ 22.000 κόσμος σε κάποια εκδήλωση σχετικά με την γενοκτονία? Φυσικά και όχι και ξέρετε γιατί, γιατί τελικά για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται αυτό που μας προσάπτουν ότι οι Πόντιοι είμαστε μόνο για τον χορό. Όσο δύσκολο και αν είναι να το παραδεχτούμε το επιβεβαιώνουμε συνεχώς με τις πράξεις μας.
Τα 66.000 ευρώ που συγκεντρώθηκαν από τα 22.000 εισιτήρια θα πάνε άραγε για κάποιο σοβαρό σκοπό σχετικά με την γενοκτονία? Αν γινόταν μια δράση οικονομικής ενίσχυσης του αγώνα της αναγνώρισης και διεθνοποίησης της γενοκτονίας (που γίνεται από την Π.Ο.Ε.) θα είχε άραγε τόσο μεγάλη ανταπόκριση;
Και επειδή ξέρω ότι πολλοί θα απαντήσουν με την γνωστή καραμέλα της “ενότητας” σας προλαβαίνω και σας απαντώ ότι η 19η Μαΐου κάθε χρόνο είναι ημέρα μνήμης και τιμής στους προγόνους μας δεν έχει να κάνει με ομοσπονδίες και ταμπέλες, έχουμε χρέος να είμαστε στην πλατεία Συντάγματος και στην πλατεία Αγίας Σοφίας για τους προγόνους μας.
Και καταλήγω με την παράκληση να δείξουμε όλοι (σύλλογοι, ΜΜΕ και απλοί πολίτες) την ίδια ακριβώς και παραπάνω ευαισθητοποίηση στο ζήτημα της Γενοκτονίας.
Δυστυχώς βαδίζουμε σε λάθος δρόμο.
