Δεν υπάρχουν λόγια, δεν υπάρχουν εικόνες, νεκρώνουν οι αισθήσεις. Οι ζωγραφιες των παιδιών μουντές έως σκοτεινές ταυτισμένες με το περιβάλλον που τα περιστοιχίζει. Η πολιτεία απών. Αμέτρητες επιστολές με αιτήματα. Αναπάντητα, αδιάφορα. Αγώνας για δικαιοσύνη για μια δεύτερη ευκαιρία. Μόνες; Όχι πια
Με χαρά και συγκίνηση διαπιστώσαμε οτι στον αγώνα μας εχουμε συμπαράσταση. Προσωπικά ως πρώην κρατούμενη και εκ μέρους των κρατουμένων γυναικών Ελεωνα Θήβας θέλω να ευχαριστήσω τον δημοσιογράφο Νίκο Μπογιόπουλο για το ειλικρινές ενδιαφέρον του με αλλεπάλληλες αναφορές στο θέμα των φυλακών και προσωπική ενασχόληση του και με έμπρακτη την συμπαράσταση του πέρα του δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος.
Τον Γιώργο Αλεξάτο συγγραφέα που με την ευαισθησία του και την αρχοντιά του δημοσιοποιει τις επιστολές μας και τις αποστέλλει παντού.
Τον Γιώργο Μουργή ακούραστο και ένθερμο συμπαραστάτη στον αγώνα μας.
Τα παιδιά από το blog σας αλλά και τα υπόλοιπα blogs, που δεκατρείς μήνες είσαστε πολύτιμοι αρωγοί δίπλα μας.
Θέλω να ευχαριστήσω και όλους που στέκονται δίπλα μας,η συμπαράσταση τους μας δίνει δύναμη και ελπίδα.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ