Μουσικοσυνθέτης, Λογοτέχνης
και Δημοσιογράφος
Παρά την γενικότερη άποψη πως η εποχή των μνημονίων, έχει οδηγήσει την κατάρρευση των ιδεολογιών, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στην πραγματικότητα να συμβαίνει...
Οτι ζούμε σήμερα δεν είναι παρά η εφαρμογή ενός άκρατου φιλελευθερισμού ο οποίος δεν ενδιαφέρεται για το άτομο παρά μόνον όταν υπάρχει κέρδος και μιάς διεθνιστικής αριστεράς η οποία βρίσκεται επιτέλους μετά απο σαράντα χρόνια ΑΓΩΝΑ διάλυσης της Ελληνικής κοινωνίας, σε θώκους εξουσίας, εφαρμόζοντας κατά γράμμα τις ανθελληνικές τις απόψεις και τελειώνοντας με αυτόν τον ενοχλητικό Ελληνικό "Κυρίαρχο λαό". Έναν λαό τον οποίον εξαπάτησε για ακόμη μία φορά, έχοντας αναδείξει το ψεύδος και την πολιτική αγυρτεία σε επιστήμη κάνοντας τους ως τώρα πολιτικάντηδες του υπόλοιπου
«πολιτικού κόσμου», να ωχρειούν.
Η «Επάρατος γενιά του Πολυτεχνείου» απαξίωσε τα πάντα ως ολετήρας για την νεοελληνική κοινωνία με τελικό σκοπό την επιβολή του ατομισμού ως ένα τοτέμ ας μου επιτραπεί η έκφραση το οποίο ελάτρεψαν επί δεκαετίες οι νεοέλληνες. Το σχέδιο αυτό, διότι υπήρξε προφανώς ένα
ολόκληρο σχέδιο καταβαράθρωσης της Ελλάδας όπως την γνωρίσαμε αξιακά κυρίως και της άνδρωσης ολόκληρων γενεών ανθελλήνων, διαμέσω του «παιδευτικού συστήματος» και του «πολιτισμού» ή τουλάχιστον ατόμων τα οποία δεν ενδιαφέρονταν ποτέ για το σύνολο παρά μόνον δια το άτομον τους. Οτι ζούμε σήμερα, υπήρξε το αποτέλεσμα μιάς εντατικότατης προσπάθειας αφελληνισμού και αποψίλωσης κάθε ιδεώδους εθνικού, μιά προσπάθειας ευτελισμού των αξιών και τέλος ένα όνειρο του διεθνισμού το οποίο μέρα με την ημέρα και χρόνο με τον χρόνο άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά.
Η «αριστερά» με αιτήματα τα οποία ωφελούσαν δήθεν το άτομο και την «ταξική πάλη» προέβει σε ένα πολυετές και πρωτοφανές όργιο λαικισμού, ενός λαικισμού ο οποίος άρεσε δυστυχώς είς τον λαό και έτσι τάζοντας παντού «ατομικά δικαιώματα», κατάφερε σε πολύ λίγο χρόνο συγκριτικά
όταν μιλά κανείς για ένα κοινωνικό φαινόμενο, να διαφθείρει εώς μυελού οστέων, το μέχρι και πριν λίγες δεκαετίες υγειές σώμα της νεοελληνικής κοινωνίας. Η «αριστερά» στον αγώνα της αυτό τον ολομέτωπο με την λογική, με το δίκαιο, με το ορθόν εν τέλλει, χρησιμοποίησε κατά βάσιν
δύο πυλώνες. Ο πρώτος πυλώνας διαφθοράς του λαού, υπήρξε η παιδεία και το γενικότερο εκπαιδευτικό σύστημα. Έχοντας ως υποτιθέμενο αντίπαλο μιά φοβική υποτιθέμενα επίσης, «δεξιά» παράταξη, όλα ήσαν πλέον ζήτημα χρόνου. Χρησιμοποιώντας ψυχολογικές τεχνικές όπως αυτή του «ποδιού στην πόρτα» (Foot in the door phenomenon), κατάφερε σε λίγες δεκαετίες
να σαλαμοποιήσει το «Εθνικόν φρόνιμα», να κατατρέξει το Εθνικιστικό κίνημα το οποίο απορρόφησε η δήθεν «δεξιά» ως μηχανισμός ενάντια στους όποιους «πολιτικούς κραδασμούς» (Για τον βρώμικο ρόλο της «δεξιάς» θα αναφερθώ αλλού) και να το καταστήσει αδρανές, επιβάλλοντας τις ορέξεις της, ορέξεις οι οποίες δρούσαν ενάντια σε κάθε λογική και
σε κάθε ηθική επίσης.
Με την επιβολή προτύπων τα οποία επέβαλλαν μιάν δήθεν ψευδοελευθερία και έθεταν το άτομο πάνω απο το σύνολο και οχι το σύνολο πάνω απο το άτομο, κέρδισαν εύκολα τον λαό με το μέρος τους, έναν λαό οποίος υποτίθεται «καταπιέζονταν» κατά την διάρκεια της εθνικής και κοινωνικής επαναστάσεως της 21ης Απριλίου και «διψούσε για ελευθερία», ελευθερία όμως ΜΗ ΦΡΟΝΙΜΟΝ η οποία τον έφερε με τα ίδια του τα λάθη αναφορικά με τις πολιτικές του επιλογές, στο σημερινό κατάντημα της χώρας.
Ένας άλλος τεράστιας σημασίας τομέας και πυλώνας ο οποίος χρησιμοποιήθηκε απο την ψευτοαριστερά του λαικισμού υπό τα διάφορα της ονόματα, όπως «σοσιαλισμός», «ριζοσπαστική αριστερά» και τα τοιαύτα, υπήρξε και η πλήρης επικράτηση της, στον τομέα του Πολιτισμού. Και
εκεί με πάνω – κάτω τις ίδιες τακτικές όπου χρησιμοποιήθηκαν στην Παιδεία, επιβλήθηκαν τα λάθος πρώτυπα ως «καλλιτέχνες». Έτσι ο κάθε αλητήριος, ναρκομανής με πολλά «περίεργα πάθη» και συνανστροφές, αντί να τεθεί στο περιθώριο, κατέστει σε μία νύκτα, ίνδαλμα για τις νέες
γενιές νεοελλήνων, διαφθείροντας μέχρι εκεί που δεν πήγαινε την καλλαισθησία, την αξιοπρέπεια, την αντίληψη περί τέχνης, ενός ολάκερου λαού.
Οτι παραδοσιακό, οτι πατριδοκεντρικό απαξιώθηκε, κυνηγήθηκε και συνεχίζει να κυνηγιέται. Και ο λαός άβουλος ακολουθεί την σαπίλα νομίζοντας πως ακολουθεί τον δρόμο της «ατομικής ελευθερίας» διότι κάτι τέτοιο το θεωρεί καλό, αλλά κάτι τέτοιο είναι τόσο καλό όπως όταν
σε ένα σώμα τα κύτταρα του κάμουν οτι το καθένα θελήσει. Εν ολίγοις, η ψευτοαριστερά επέβαλλε τον ατομισμόν. Και όπου επιβάλλεται ο ατομισμός κατά Ιωάννην Μεταξάν, επέρχεται η σήψις και ο Θάνατος.
Η «αριστερά» είναι εκ του αποτελέσματος κρίνοντας εν τέλλει «τρόπος ζωής», ένα εφαρμοσμένο ιδεολόγημα. Οτι ανθελληνικό, οτι ενάντια στο πατροπαράδοτο ΠΑΤΡΙΣ – ΘΡΗΣΚΕΙΑ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, είναι δικό της, οτι ενώνει το σύνολο είναι εχθρός της. Ακόμη και η επικοινωνιακή της πολιτική με την ονοματολογία εφημερίδων, κομμάτων, σχημάτων πολιτικών,
παραπέμπει σαφώς, στην εκρίζωση της πατρογονικής παράδοσης με σκοπό τον καλύτερο έλεγχο των μαζών.
Αν κάποιος θεωρήσει το τρίπτυχο το προαναφερθέν ως τις ρίζες της ύπαρξης ενός ανθρώπου και τον ίδιο τον άνθρωπο ως δέντρο, τότε φαντάζεται κανείς το πόσο εύκολο είναι να καταπέσει αυτό το δέντρο στην περίπτωση όπου δεν έχει πλέον ρίζες στο χώμα. Αυτός είναι ο
αποδομητικός ρόλος της «αριστεράς» τόσο στην Ελλάδα μας η οποία και μας αφορά πρωτίστως, αλλά και γενικότερα στον κόσμο. Το τι την περιγράφει, το τι την ορίζει δεν είναι τίποτε άλλο απο το στυγνό κέρδος, την εκμμετάλευση του ανθρώπου η οποία προβάλλεται ως «αγώνας
για τα ατομικά δικαιώματα», διότι το σύστημα αυτό της εξουσίας θεωρεί (και έτσι είναι) πως είναι πολύ ευκολότερο να πολεμηθεί ο ένας απο τους πολλούς.
Συνέλληνες, αντισταθείτε. Αντισταθείτε στο διαβρωτικό αυτό πλέγμα των ιδεών της ψευτοαριστεράς, η βάση σας, το σπίτι σας δεν είναι άλλο απο το Έθνος και την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΛΗ, η κοινή σας καταγωγή που ταξιδεύει μέσα στο χρόνο. Οι χάντρες της ψευτοελευθερίας όπου σας τάζουν δεν
έχουν παρά μόνον σκοπόν τον πλήρη αφανισμό σας, την εκρίζωση απο μέσα
σας κάθε αγάπης για το «όλον» και την συλλογική ψυχή όπου ενώνει τους σύγχρονους αναμεταξύ τους, αλλά και εμάς με το παρόν και το μέλλον.
Το πρόβλημα το ουσιαστικό της χώρας αυτής, είναι πρόβλημα νοοτροπιών, είναι πρόβλημα ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΒΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΑΥΝΩΣΗΣ. Ένα πρόβλημα το
οποίον έφερε στο προσκήνιο και εξέθρεψε η ψευτοαριστερά σε αγαστή συνεργασία με την ψευτοδεξιά παράταξη και την εν γέννει κομματοκρατία όπου λυμαίνεται τον τόπο επί δεκαετίες.
