Ακούμε για .... "Ιερούς Πολέμους". Στα χαρακώματα - ζωσμένοι άρματα και άμφια - Ιεράρχες και η Κυβέρνηση...
Θα παραθέσω μια διαφορετική (Σ.Σ Παλιά μου τέχνη κόσκινο) προσέγγιση - ανάλυση του ζητήματος.
Παραδοχή/ Διαπίστωση πρώτη: Ατυχής ο όρος "Ιερός Πόλεμος" ("Ι.Π").
"Ι.Π" σημαίνει πόλεμος ανάμεσα σε αντιμαχόμενες διαφορετικού θρησκεύματος (ή και δογμάτων του ιδίου θρησκεύματος) καθώς και αυτός που γίνεται -στο όνομα της Θρησκείας - εναντίον των Απίστων. Η ορθόδοξη Θρησκεία μας δεν κήρυξε κανένα "πόλεμο Ιερό" εναντίον οιουδήποτε απίστου ή αθέου πολιτικoκομματικού στελέχους ή σχηματισμού.
Αιφνιδίως (Αναμενόμενο, θέμα χρόνου ήταν να εκδηλωθεί ) βρίσκονται αντιμέτωποι: Η Κυβέρνηση και η Ιεραρχία, σε ..... "πόλεμο" (;).
Μόνο που αυτός ο πόλεμος , μόνο ως "Ιερός" δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Α ν ί ε ρ ο ς / Α ν ό σ ι 0 ς ναι!
Πάμε στο δεύτερο:
Ποιός είπε στο ΣΥΡΙΖΑ , κατά κύριο λόγο, και στην Ιεραρχία, κατά δεύτερο, ότι είναι δικιά τους αποκλειστική υπόθεση η επιλογή - ή μη - του μαθήματος θρησκειολογίας αντί των θρησκευτικών;
Ο ελληνικός λαός δεν (θα πρέπει να )έχει λόγο; Δεν θα ερωτηθεί;
Μπορεί να είναι λωτοφάγος, εύπιστος , παρασυρμένος, εξαπατημένος, συν-υπεύθυνος (για πολλά), αλλά είναι υπαρκτός. Κατά τεράστιο ποσοστό (άνω των 90 - 95%) είναι βαφτισμένος, αλλά και συνειδητοποιημένος χριστιανός Ορθόδοξος εδώ και αιώνες. Και αυτό δεν έχει αλλάξει.
Με ποιό δικαίωμα τον αγνοούν οι Θεσμοί; και δη οι Κυβερνώντες; Ποιοί θα πρέπει να αποφασίσουν; Ο κος Πρωθυπουργός και ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος - για να πάρω τους δύο κορυφαίους - κατέχουν πληρεξούσιο αποκλειστικών αποφάσεων;
Φοβούμαι πως βαδίζουμε σε λάθος δρόμο. Χωρίς επιστροφή.
Ο λαός - με Δ η μ ο ψ ή φ ι σ μ α - πρέπει να αποφασίσει. Και μόνον αυτός, επειδή απλούστατα τον αφορά. Τον ίδιο , τα παιδιά του, τον Ελληνισμό.
Θέματα υψίστης εθνικής σημασίας / ελληνισμού (όπως η διδασκαλία ή όχι του μαθήματος των θρησκευτικών , αλλά και της συνολικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης) είναι ασύνετο, αλλά και εθνικά επιζήμιο να τα χειρίζονται μεμονωμένα πρόσωπα ή -και - θεσμοί ερήμην του λαού.
Απορία:
Γιατί το νέο μάθημα της Θρησκειολογίας, να αντικαταστήσει (περί αυτού πρόκειται) το μάθημα των Θρησκευτικών;
Δεν είναι ορθότερο να διδάσκονται - τα βασικά - των άλλων Θρησκειών χωρίς να υποβαθμίζεται / απαξιώνεται το μάθημα των Θρησκευτικών;
Πολλοί υποψιάζονται πως η επιλογή του μαθήματος της Θρησκειολογίας στοχεύει στην θρησκευτικότητα, την Ορθοδοξία , μέσω του εξοβελισμού του μαθήματος των Θρησκευτικών (!).
ΥΓ. Θεωρώ ότι το πρόβλημα δεν είναι το μάθημα της Θρησκειολογίας (Συμφωνώ να διδάσκεται) αλλά η ιδεοληψία η οποία φαίνεται πως εισάγεται ως πρακτική αλλά και ως .... μάθημα εκλογής /επιλογής (κομματικών σκοπιμοτήτων).
