Το 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι γεγονός και αισίως συμπληρώνει 48 ώρες...
Στο πλαίσιο του αφιερώματος Ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου την Κυριακή 6/11 στη 13:00 στην αίθουσα Παύλος Ζάννας προβάλλεται η ταινία “Μια όμορφη μέρα” του σκηνοθέτη Φαίδων Παπαμιχαήλ.
Μιλώντας με την σεναριογράφο-παραγωγό Αγγελική Γιαννακοπούλου και τον συνθέτη της ταινίας Νίκο Αθανασούλα (Nick Athens) αναλύσαμε την σφιχτοδεμένη ιστορία του φιλμ που διαρκεί 21 λεπτά, το ανατρεπτικό της τέλος αλλά και την συνεργασία των δυο χωρών Ελλάδας (σε ανθρώπινο δυναμικό) και ΗΠΑ (παραγωγή) για την ολοκλήρωση της “Όμορφης μέρας”.
Πως ξεκίνησε η όλη ιδέα της ταινίας;
Αγγελική Γιαννακοπούλου: Ήμουν στην Ελλάδα πριν δυο χρόνια και είχα ένα όνειρο! Ονειρεύτηκα το τέλος (της ταινίας) που φυσικά δεν μπορώ να αποκαλύψω, γιατί θα πω στην ουσία το τι γίνεται στην ταινία και είναι κάτι που φυσικά θέλουμε να κρατήσουμε μυστικό. Για να κρατήσουμε τον ενθουσιασμό. Αλλά είδα το όνειρο και ήμουν τόσο επηρεασμένη, ξύπνησα, πήγα στα ξαδέλφια μου που έχουν ένα καφέ, όλοι στην Ελλάδα έχουν και από έναν ξάδελφο που έχει μια καφετέρια! και το έγραψα.
Είχα μαζί μου το laptop μου και το έγραψα σε ένα word και συνειδητοποίησα πως θα ξεκινούσα τελικά την ιστορία από την αρχή. Γιατί έπρεπε να καταλάβω πως είχα ήδη το τέλος και πως όλοι οι χαρακτήρες κάνουν ότι κάνουν τελικά, φτάνοντας σε αυτό. Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα και συναρπαστική διαδικασία. Ο τρόπος που δούλεψα, δεν το σκηνοθέτησα εγώ, αλλά και σε άλλα έργα που σκηνοθέτησα ή έγραψα στο παρελθόν, προσπάθησα να τα κάνω (και αυτό) όσο πιο προσωπικά και κοντά μου γίνεται. Όσο πιο προσωπικά μπορώ να το κάνω, τόσο το καλύτερο. Γράφω περισσότερο με βάση τις εμπειρίες μου. Για παράδειγμα πολλές από τις ιδιότητες του κεντρικού χαρακτήρα που είναι ένας ηλικιωμένος άντρας, τις προσάρμοσα από τον πατέρα μου στον ήρωα.
Όπως ο σκηνοθέτης ο Φαίδων Παπαμιχαήλ, έβαλε επίσης το δικό του στίγμα στην ταινία, όπως και όλοι όσοι συνεργάστηκαν για το film. Ο Νίκος Αθανασούλας έβαλε το δικό του στίγμα στη μουσική της ταινίας. Όταν γράφεις μια ιστορία δεν ξέρεις πως θα την εκλάβει ο κόσμος. Βάζεις μικρά πράγματα μέσα, γράφεις γι’ αυτό, αλλά τώρα αποτελεί ένα ολοκληρωμένο φιλμ που έχει ταξιδέψει σε 15 φεστιβάλ μέσα σε ένα διάστημα 5 μηνών!
Όλοι βλέπουν κάτι διαφορετικό στο φιλμ και αυτό εξαρτάται από τα βιώματα του καθενός. Με την ίδια τη ζωή αλλά και με τις καταστάσεις που πραγματεύεται η ιστορία. Είναι πολύ όμορφο αυτό και σαν συγγραφέας δεν θα μπορούσα να καταλάβω πως οι θεατές θα εκλάμβαναν διαφορετικά πράγματα βλέποντας το. Ερχόντουσαν μετά τις προβολές της ταινίας και μου λέγανε “ω! κατάλαβα αυτό, σε αυτό το σημείο του φιλμ!” και τους έλεγα “ΟΚ! Δεν ήταν αυτό που σκεφτόμουνα αλλά εντάξει!”. Είναι μια πολύ όμορφη διαδικασία και αυτό είναι που συμβαίνει περίπου με το φιλμ μας!
Είναι μια σφιχτή ιστορία 21 λεπτών. Τι θα πάρει ο θεατής από αυτό;
Α.Γ.: Πολλά. Αυτό που πιστεύω είναι πως δεν χρειάζεσαι πολύ χρόνο για να πεις μια ιστορία. Αυτή είναι η ομορφιά των ταινιών μικρού μήκους. Έχεις λίγο χρόνο για να κάνεις τους ανθρώπους να νιώσουν κάτι. Aυτή την ώρα στο Youtube, στα βίντεο που φτιάχνουν τα νέα παιδιά, ορισμένα από αυτά κερδίζουν εκατομμύρια το χρόνο στις ΗΠΑ. Και υπάρχει ένα παιδί, που με το βίντεο του μπορεί να σε κάνει να γελάσεις ή να κλάψεις μέσα σε έξι δευτερόλεπτα. Και έχει εκατομμύρια followers. Και έτσι έχει σπόνσορες και βγάζει πολλά χρήματα. Αν σκεφτείς πως η διάρκεια προσοχής της νεότερης γενιάς όλο και μικραίνει, επειδή κοιτούν όλο τους το μέλλον στα τηλέφωνα τους, τότε θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν χρειάζεσαι δυο ώρες ή τρεις ώρες για να πεις μια ιστορία.
Νίκος Αθανασούλας: Νομίζω ότι είναι λίγο διαφορετικό. Οι ταινίες μεγάλου μήκους περνούν μέσα από πολλά σημεία. Μέσα από πολλά συναισθήματα. Από το σημείο α στο σημείο β, στο σημείο γ και στο τέλος έρχεται η κάθαρση. Για να είναι μια ολοκληρωμένη ταινία. Οι ταινίες μικρού μήκους μιλούν για ένα ακριβώς συγκεκριμένο πράγμα. Επειδή δεν έχεις αρκετό χρόνο. Σε “χτυπούν” με αυτό που έχουν να σου πουν και τελειώνουν. Και αυτό είναι.
Α.Γ.: Επίσης έμαθα κάνοντας έρευνα όταν ξεκίνησα να γράφω, πως πολλά από τα καλά φιλμ μικρού μήκους πάντα έχουν μια έκπληξη στο τέλος. Προσπάθησα να έχω μια έκπληξη, κάτι που δεν το περιμένεις στο τέλος. Διασκέδασα την όλη διαδικασία. Όταν το έγραφα αλλά και όταν έκανα την παραγωγή, είχαμε μια εκπληκτική ομάδα που δουλέψαμε μαζί, μια ομάδα που κάνει ταινίες εκατομμυρίων και ήρθε για εμάς. Ακόμη και ο location manager ήταν ο βοηθός του Στίβεν Σπίλμπεργκ! Κάτι καταπληκτικό! Και ήρθαν όλοι επειδή αγάπησαν την ιστορία αλλά και λόγω του σκηνοθέτη Φαίδωνα Παπαμιχαήλ που έφερε την δική του ομάδα. Ο σκηνοθέτης δούλευε διάφορες ταινίες εκείνο το διάστημα και με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: “έχω ένα κενό Σαββατοκύριακο και μπορώ να προχωρήσουμε το φιλμ”. Και του είπα ναι ναι! Και μαζευτήκαμε όλοι μαζί 40 άτομα crew για ένα φιλμ μικρού μήκους! Ήταν εκπληκτικό! Την πρώτη μέρα που πήγα στο πλατό αισθάνθηκα δέος! Είπα θεέ μου! Αυτή είναι η ταινία μας; Δεν το περίμενα ότι θα συνέβαινε! Ήμασταν πολύ τυχεροί που πήρε σάρκα και οστά αυτό το project.
Δουλέψατε με ένα Α list team. Πως ήταν η συνεργασία; Και ειδικότερα με τον σκηνοθέτη Φαίδων Παπαμιχαήλ;
Ν.Α.: O Φαίδων Παπαμιχαήλ μου είπε πως συνεργαζόταν αρχικά με έναν άλλο συνθέτη και δεν του άρεσε η δουλειά του και πως ήθελε κάτι διαφορετικό για την ταινία. Μου πρότεινε συνεργασία και συμφώνησα. Στο παρελθόν έχουμε όμως δουλέψει ξανά μαζί σε ένα διαφημιστικό. Και ήμουν και σε μια ταινία μαζί του πριν 8 χρόνια όταν ήμουν ακόμη παιδί, σαν production assistant. Όταν ολοκληρώθηκε η ταινία “Μια όμορφη μέρα”, μου την έστειλε με μουσική που επέλεξε ο ίδιος, άσχετη, που τη βρήκε κάπου και του άρεσε. Του έστειλα ένα δείγμα της δουλειάς μου επάνω στην ταινία, του άρεσε και προχωρήσαμε.
Πως δημιουργηθηκε η μουσική για την ταινία;
Ν.Α.: Μου έστειλε χωρίς μουσική την ταινία και καθόμουν μπροστά στο πιάνο για ώρες, παίζοντας καθώς κυλούσε η ταινία. Όταν κάνεις μουσική για ταινίες πρέπει η κυρίως μελωδία που θα φτιάξεις να ταιριάζει με οτιδήποτε θα βάλεις από πίσω. Πρέπει να δώσεις με τις ίδιες λίγες νότες ένα χαρούμενο ή λυπητερό συναίσθημα. Πρέπει να βρεις ακριβώς αυτό που θέλεις να δώσεις και έτσι έπειτα από αρκετή δουλειά το βρήκα και ξεκίνησα από εκεί.
Επίσης με την βοήθεια του σκηνοθέτη και με τη συζήτηση μαζί του βγήκε το αποτέλεσμα. Μου είπε ακριβώς που ήθελε την μουσική μέσα στο φιλμ. Γιατί η μουσική πρέπει να συμπληρώνει την εικόνα και όχι να την καλύπτει. Με βοήθησε πολύ.
Α.Γ.: Η μουσική δεν πρέπει να σε βγάζει έξω από την ταινία. Δεν πρέπει να ακούς την μουσική μέσα στην ταινία όταν την παρακολουθείς. Όταν γίνεται αυτό τότε δεν είναι σωστή η μουσική.
Είναι παραγωγή ΗΠΑ η ταινία. Πως έγινε το “πάντρεμα” με την Ελλάδα;
Α.Γ.: Γνωρίζω χρόνια τον Φαίδων Παπαμιχαήλ.
Ξεκίνησε από εσάς.
Α.Γ. Ναι. Είμαι από τους ιδρυτές του Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών του Λος Άντζελες. Κάθε χρόνο φέρνουμε περίπου 20 με 30 νέες ταινίες από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο. Και δείχνουμε τις ταινίες αυτές στο Χόλιγουντ. Και μόλις γιορτάσαμε φέτος τα 10α γενέθλια μας. Και έτσι προσκάλεσα τον Φαίδων (σκηνοθέτης) να γίνει ο advisory board μας και φυσικά δέχτηκε. Ήξερα τον πάτερα του και διατηρούμε μια φιλία με τον Φαίδων από τότε. Αργότερα όταν είδα πως τα πηγαίνει, πως έγινε και σκηνοθέτης, εκτός από καταπληκτικός διευθυντής φωτογραφίας που είναι, ήθελα να τον πιέσω να σκηνοθετεί περισσότερο γιατί το κάνει εκπληκτικά. Ζήτησα την γνώμη του όταν έγραψα την μικρή αυτή ταινία και όταν διάβασε το σενάριο μου είπε πως του άρεσε. Τον ρώτησα αν ήθελε να το σκηνοθετήσει και μου είπε ΟΚ. Ήταν πολύ απλό. Και τότε καλέσαμε την co-producer Casey Cannon που είναι εκπληκτική. Ήταν επίσης social-producer στον Τιτανικό και γνωρίζει τους πάντες στο Χόλιγουντ. Ξεκινήσαμε μαζί να οργανώνουμε την ομάδα για την ταινία. Έφερε επαγγελματίες. Ο σκηνοθέτης έφερε την δική του ομάδα και καθώς γνωρίζει τον πάτερα του Νίκου (Αθανασούλα), έχουν δουλέψει μαζί, γνώριζε πως ο Νίκος είναι συνθέτης και έτσι τον έψαξε και τον ρώτησε αν ήθελε να γράψει τη μουσική για την ταινία. Όταν είναι σωστή η ομάδα τότε όλα κολλάνε μεταξύ τους. Κυλάει πολύ εύκολα. Κάθε project έχει το δικό του κάρμα. Πηγαίνει εκεί που πρέπει να πάει πέρα από τις επιθυμίες μας.
Η ταινία έχει πάρει και ένα βραβείο μέχρι στιγμής…
Α.Γ.: Δυο βραβεία!
Ωραία! Το German Independence Award και το …
Α.Γ.: A! Δεν το είχα υπολογίσει αυτό! Ήταν προτεινόμενη γι’ αυτό αλλά κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Rhode Island flickers που είναι ένα φεστιβάλ αναγνωρισμένο και έχουμε και το βραβείο κοινού.
Πως ήταν σαν εμπειρία;
Α.Γ.: Τα βραβεία είναι εκπληκτικά. Έμεινα έκπληκτη πως το κοινό άρεσε τόσο πολύ την ταινία καθώς συναγωνίστηκε μαζί με άλλα 7 μικρού μήκους. Ερχόντουσαν άνθρωποι σε εμένα με δάκρυα στα μάτια και προσωπικές ιστορίες να μοιραστούν και μου έλεγαν πόσο τους άγγιξε η ιστορία μας. Ήμουν έκπληκτη γιατί ίσως οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι θα το καταλάβαιναν καλύτερα γιατί η ιστορία αφορά έναν ηλικιωμένο, αλλά είδα και νέα παιδιά, στα οποία πάντα λατρεύω να μιλάω, πως επηρεάστηκαν επίσης από την ταινία. Αν μπορούμε λοιπόν να επηρεάσουμε διαφορετικές γενιές τότε είμαστε στο σωστό σημείο. Και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό. Δεν θέλω να πω το τέλος της ταινίας. Το κρατάω μυστικό. Να μην χαλάσει η έκπληξη.
Που θα ταξιδέψει έπειτα το φιλμ;
Α.Γ.: Θα πάμε στο Κόρκ, στην Ιρλανδία. Την εβδομάδα μετά το Φεστιβάλ εδώ στη Θεσσαλονίκη. Και τον Δεκέμβριο στη Νότια Καρολίνα. Στο τέλος του Νοεμβρίου θα πάμε στο φεστιβάλ της Ρώμης. Θα είναι και ο Φαίδων Παπαμιχαήλ εκεί. Θα δώσει και ένα masterclass. Και έπειτα θα πάμε στον Καναδά. Ήδη έχουμε πάει σε 15 φεστιβάλ.
Και μόλις ξεκινήσαμε! Είναι εκπληκτικό! Σε πολλά είπαμε όχι. Δεν γινότανε. Ήταν πολύ δύσκολο. Θέλαμε να πάμε και στο Tribeca Film Festival που μας κάλεσε από τον Οκτώβριο για τον Μάιο που γίνεται και δυστυχώς δεν μπορέσαμε γιατί η ταινία μας προβλήθηκε ήδη στη Νέα Υόρκη στο Harlem International Film Festival και αυτοί θέλανε την πρώτη προβολή. Και στεναχωρήθηκα πολύ. Αλλά είναι η μοίρα έτσι. Η ταινία σε πηγαίνει. Δεν την πηγαίνεις εσύ. Και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον.
Πως είναι να δουλεύεις με έμπειρους σκηνοθέτες, παραγωγούς κλπ;
N.A.: Όταν δουλεύεις, δουλεύεις. Και αυτό είναι όλο. Αλλά υπάρχει μια διαφορά. Μεταξύ άπειρων και έμπειρων επαγγελματιών. Οι “μικρότεροι” του χώρου δεν ξέρουν τι θέλουν. Δεν έχουν ιδέα. Ένα παράδειγμα. Μου λένε γράψε μου μουσική σε παρακαλώ. Και τους ρωτάω: Tι θέλεις; Είναι πολύ δύσκολο για εμένα να ξέρω τι θέλεις. Πάντα συμβαίνει αυτό. Οι “μεγάλοι” ξέρουν ακριβώς τι θέλουν. Πως το θέλουν και που το θέλουν.
Όπως έγινε και με την συγκεκριμένη ταινία
Ν.Α.: Ακριβώς. Με βοήθησε στο να του δώσω αυτό που θέλει. Γιατί πρόκειται για μια ταινία. Ο σκηνοθέτης είναι το αφεντικό. Πρόκειται για το δικό του όνειρο. Είναι πρώτα του σεναριογράφου και έπειτα του σκηνοθέτη. Έχει τα πάντα στο μυαλό του ο σκηνοθέτης. Αν δεν ικανοποιείς τις ανάγκες του δεν κάνεις τίποτα.
Α.Γ.: Και όλοι λειτουργούν κάπως έτσι. Ικανοποιούν το όραμα του σκηνοθέτη. Kαι πρέπει να το καταλαβαίνεις αυτό και να δίνεις χωρίς να κρίνεις. Αν διαφωνείς, σκοτώνεις την καλλιτεχνική διαδικασία. Δεν μπορείς να έχεις στο πλατό έναν άνθρωπο που κρίνει και κριτικάρει τα πάντα. Ως συνήθως φεύγει ένα τέτοιο άτομο.
Πρέπει να είσαι ανοιχτός σε όλα δηλαδή;
A.Γ.: Ακριβώς. Στα πάντα. Οι καλοί σκηνοθέτες ξέρουν τι θέλουν.
Ν.Α.: Η διαφορά βρίσκεται στις μικρές λεπτομέρειες. Ξέρουν ακριβώς τι θέλουν. Και αυτό με βοηθάει και εμένα να δώσω την ψυχή μου σε αυτό το project και να τον βοηθήσω.
Α.Γ.: Μιλάμε για την μουσική. Μπορεί να σε πάει σε εκατομμύρια κατευθύνσεις. Αν πεις το θέλω να έχει jazz ρυθμό, ή rock and roll ρυθμό τότε δίνεις στον συνθέτη ένα μονοπάτι.
Ν.Α.: Και όσο πιο πολλά του δίνεις τόσο πιο καλό αποτέλεσμα παίρνεις.
Κύριε Αθανασούλα μιλήστε μου για τις δουλειές που έχετε κάνει
Ν.Α.: Ήμουν production assistant για τέσσερα χρόνια και μετά πήγα στο Λονδίνο να σπουδάσω μουσική. Έπειτα γύρισα στην Ελλάδα και ο πατέρας μου που είναι παραγωγός σε διαφημιστικά project με έβαλε μέσα στον ανταγωνισμό, στον αγώνα που γίνεται. Να σημειωθεί πως για κάθε διαφημιστικό που γίνεται προσλαμβάνετε ένας μουσικός. Είναι πολύ σπάνιο να πάρουν περισσότερους. Και έτσι από εκεί τα τελευταία περίπου δυόμιση χρόνια έστησα την ομάδα μου. Ήταν κάτι σαν εξάσκηση βασικά για εμένα. Το “Μια όμορφη μέρα” ήταν το πρώτο μου φιλμ. Το αγάπησα. Ήθελα πολύ να “περάσω” στις ταινίες. Επειδή είναι περισσότερο σαν μια ολιστική προσέγγιση. Τα διαφημιστικά είναι πολύ γρήγορα. Δεν έχεις την ευκαιρία να κάνεις εντελώς ότι θέλεις. Ενώ στις ταινίες έχεις το χρόνο να αναπτύξεις αυτό που θέλεις.
Μιλήστε μου για τα μελλοντικά σας σχέδια
Α.Γ.: Έχω διάφορα project σε εξέλιξη. Και προσπαθώ να τα ολοκληρώσω. Έχω ένα θεατρικό έργο που το έκανα πριν κάποια χρόνια και θα προσπαθήσω να το ταξιδέψω σε περιοδεία στις ΗΠΑ. Έγραψα ακόμη μια ταινία μικρού μήκους και βλέπουμε! Κάνω πολλά πράγματα!
Ν.Α.: Έχω μια μπάντα που λέγεται Of Emdla πηγαίνει πολύ καλά, παίζουμε στον ραδιόφωνο Εν Λευκώ στις 30 Νοεμβρίου και εκτός από την μπάντα, που έχω και μου αρέσει, γράφω επίσης και την μουσική γι’ αυτήν και παίζω πιάνο. Επίσης έρχεται ένα art project που θα συμβεί κάποια στιγμή τον Απρίλιο και θα είναι μια εμπειρία sound and vision. Και θα συμπληρώνεται με αληθινούς πίνακες. Θα γίνει στην Αθήνα και ίσως και στην Βαρκελώνη. Στην Αθήνα με κανονικούς πίνακες και στην Βαρκελώνη με πίνακες που θα κουνιούνται.
Click to enlarge image 12573731_443640062507000_4527882385705957272_n.jpgClick to enlarge image 14344217_523496627854676_405210299682505263_n.jpgClick to enlarge image 14355605_526086794262326_57848235784088709_n.jpgClick to enlarge image 14502958_526857357518603_1856340952164161969_n.jpgClick to enlarge image 1923830_460743654129974_2155509770608815660_n.jpg
Q&A μετά την προβολή της ταινίας
Έπειτα από την προβολή της ταινίας αύριο στην αίθουσα Παύλος Ζάννας θα ακολουθήσει
Q&A με την σεναριογράφο-παραγωγό Αγγελική Γιαννακοπούλου και τον συνθέτη της ταινίας Νίκο Αθανασούλα. Μιλώντας γι’ αυτό στην συνέντευξη, η κ. Γιαννακοπούλου μοιράστηκε στιγμές από τα γυρίσματα της ταινίας μαζί μας.
Α.Γ. Στο Q&A προσκλήθηκαν και φοιτητές και θα ήθελα να τους μιλήσω για την διαδικασία της ταινίας.
Όπως για παράδειγμα για το περιστατικό που συνέβη με τον πρωταγωνιστή μας.
Είχαμε στην αρχή έναν άλλο ηθοποιό για να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Δυο εβδομάδες πριν τα γυρίσματα, ο ηθοποιός αυτός, που έπαιξε και στην ταινία The Descendants και τον γνώριζε ο Φαίδων Παπαμιχαήλ, μας είπε πως δεν μπορεί να παίξει. Ήταν δυο εβδομάδες πριν τα Χριστούγεννα. Στις γιορτές όλοι οι agents και οι ηθοποιοί του Χόλιγουντ κατεβάζουν ρολά. Έτσι εγώ είχα 3 μέρες για να βρω έναν νέο ηθοποιό. Ήταν μια τρέλα! Και ήταν δική μου δουλειά να το κάνω! Και έτσι έπιασα το τηλέφωνο, ξεκίνησα να στέλνω email και να τηλεφωνώ σε ανθρώπους που ήξερα και μπορούσαν ίσως να με βοηθήσουν! Έστειλα το σενάριο, επικοινώνησα με ανθρώπους που ήξερα, με ανθρώπους που ήξεραν άλλους ανθρώπους, ήταν ένα ολόκληρο δίκτυο που μέσα σε 72 ώρες έπρεπε να κάτσω και να βρω έναν ηθοποιό! Δεν ήξερα ποιος θα απαντήσει, ήταν η χειρότερη εμπειρία! Δεν μπορείς να βρεις τον απλό βοηθό στο Χόλιγουντ, κατά πόσο τον ίδιο τον ηθοποιό!
Η επικοινωνία με τον Τζειμς Μπρόλιν, τον πρωταγωνιστή μας τελικά, έγινε κάπως έτσι. Έστειλα ότι έπρεπε να στείλω στον ατζέντη του αλλά δεν άκουσα νέα του. Τον πήρα τηλέφωνο στις 8 το πρωί (τον ατζέντη) και είχα 2 λεπτά για να του πω τι θέλω. Ο Τζειμς Μπρόλιν έκανε μια ταινία εκείνο το διάστημα. Μέσα σε δυο λεπτά είπα πως θέλω μια απάντηση τώρα με ένα ναι ή ένα όχι και μου είπε όχι. “Δεν γίνεται τότε”. Είναι αγενής ορισμένες φορές. Γιατί παίρνουν εκατοντάδες προσφορές την εβδομάδα. Βγάζουν εκατομμύρια. Εγώ δεν είμαι τίποτα γι΄ αυτούς. Σωστά;
Έπειτα έστειλα ένα email στον ατζέντη και συνεννοήθηκα και με τον μάνατζερ του Φαίδωνα Παπαμιχαήλ που γνωρίζονται και τον ρώτησα αν το όχι του ήταν από τον ίδιο τον Τζειμς Μπρόλιν που έχει διαβάσει το σενάριο και όχι από τον ίδιο. Γιατί αν ο ηθοποιός μάθει πως ο ατζέντης του απέρριψε κάτι χωρίς καν να το δει ή να το διαβάσει τότε θα απολυθεί. Και έτσι με ξανακάλεσε πίσω μέσα σε μια ώρα και μου είπε πως αν του δώσω διορία μέχρι το Σαββατοκύριακο θα το διαβάσει. Και είπα ΟΚ μπορώ να περιμένω. Και μόλις το διάβασε με πήρε τηλέφωνο και μου είπε πως του άρεσε. “Αν αλλάξεις κάποια σημεία θα το κάνει. Δεν τον ενδιαφέρουν τα χρήματα γιατί είναι πλούσιος”. Αυτά ήταν ακριβώς τα λόγια του. Και έτσι είπα τέλεια.
Έπειτα κάποια στιγμή ο Τζέιμς Μπρόλιν φόρεσε ένα κουστούμι στο σπίτι του και τράβηξε με την βιντεοκαμέρα ένα απόσπασμα από τον ρόλο, το έστειλε στον σκηνοθέτη και του είπε: έτσι φαντάζομαι τον ρόλο. Ο Φαίδων ενθουσιάστηκε. Και μόνο που ένας ηθοποιός μπαίνει σε αυτή την διαδικασία… Και σκέψου πως ο μάνατζερ του δεν ήθελε να μπει σε φασαρία για την ταινία γιατί το Σαββατοκύριακο των γυρισμάτων θα έλειπε διακοπές! Είναι τρελό! Έτσι λειτουργεί το Xόλιγουντ. Πρέπει να περάσεις από μια στρατιά ανθρώπων πριν φτάσεις τον ηθοποιό που θέλεις. Είναι τρελό.
Από την διαδικασία που πέρασα, κατάφερα τελικά να θέλουν να πρωταγωνιστήσουν στην ταινία 3 ηθοποιοί! Δεν σηκώθηκα όμως από την καρέκλα μου καθόλου μέχρι να κλείσω έναν ηθοποιό! Ο άντρας μου, μου είπε “αγάπη μου πρέπει να κάνεις ένα ντους”! Ήταν απίστευτο πως το σύμπαν ανταποκρίθηκε στις επιθυμίες μου! Όταν πιέζεις μια κατάσταση, ανταποκρίνεται!
Με την Frances Fisher επίσης γνωριζόμασταν από παλιά. Είχε παίξει σε ένα θεατρικό έργο μου παλιότερα και όταν έγραφα την ταινία αυτή, την είχα στο μυαλό μου. Γνώρισε έπειτα και τον σκηνοθέτη και τα πήγαν πολύ καλά. Ήταν ο τέλειος συνδυασμός. Αλλά και το υπόλοιπο cast.
Ο Τζέιμς Μπρόλιν εμφανίστηκε στο πλατό και ήταν εκεί έτοιμος, ήξερε τις ατάκες του και έκανε υπομονή 12 ώρες τη μέρα για τα γυρίσματα. Και ήταν εκεί, συνεργάσιμος. Ο Φαίδων είχε δουλέψει με τον γιο του, τον Τζος Μπρόλιν, στην ταινία W του Ολιβέρ Στόουν. Πριν δεχτεί τον ρόλο στην ταινία μας, πήρε τηλέφωνο για να μάθει πως είναι να δουλεύεις με τον Παπαμιχαήλ και όλοι του είπαν πως είναι φανταστικά. Και έτσι και αυτός βρέθηκε σε μια κατάσταση που ήξερε τι γινόταν. Γιατί δεν με ήξερε εμένα ούτε και τους άλλους παραγωγούς. Οι ηθοποιοί θέλουν να ξέρουν πως θα βρεθούν σε μια παραγωγή και θα είναι προστατευμένοι. Δεν είχε απαιτήσεις. Εξελίχθηκαν όλα καλά. Και με την Frances Fisher τα πήγαν πολύ καλά. Γνωρίζονταν από πριν. Είχαν και μια σκηνή σεξ μεταξύ τους.
Η Frances Fisher είναι πολύ ανοιχτή σε προτάσεις. Σε μια παλαιότερη ταινία της έπαιξε την γυμνόστηθη μπαργούμαν, οπότε δεν είχε προκαταλήψεις. Όταν ήταν να γυριστεί η σκηνή της φάνηκε περίεργο γιατί ήξερε τόσο καλά τον Τζέιμς Μπρόλιν! Αλλά φυσικά είναι επαγγελματίες και εδώ βλέπεις τον επαγγελματισμό των ηθοποιών στα καλύτερα τους. Σε κάθε λήψη βλέπεις και κάτι διαφορετικό. Νομίζω το γυρίσαμε 3 φορές. Χωρίς ήχο και κάθε λήψη ήταν κάτι πολύ συγκεκριμένο. Βλέπαμε μόνο την πλάτη της. Ήταν υπέροχο. Και θυμάμαι στην τελευταία σκηνή που μπαίνει εντελώς μέσα στον ρόλο. Παίζει μια πόρνη στην ταινία. Θυμάμαι μου έστειλε ένα βράδυ ένα μήνυμα και μου είπε πως “δεν μπήκα στον ρόλο μέχρι την τελευταία λήψη. Και αυτό ήταν όταν ξέχασα την ματαιοδοξία μου, το πως δείχνω εξωτερικά, πόσο άνετα νιώθω και άρχισα να μπαίνω πραγματικά στον ρόλο”. Και μου έγραψε την ατάκα “ακόμη μαθαίνω”. Είναι 60 χρονών και μου έγραψε αυτό! Είναι πραγματική καλλιτέχνης. Όταν μίλησε με την υπεύθυνη των κουστουμιών της έδωσε μια λίστα με τα πράγματα που θα χρειαζόταν για τον ρόλο της. Όλα όσα πίστευε πως μια πόρνη θα είχε στην τσάντα της. Προφυλακτικά, λοσιόν, χειροπέδες όλα. Και τα κρατούσε στην τσάντα της! Δεν τα χρησιμοποίησε στην ταινία, σε σκηνές, αλλά τα ήθελε για να μπει στον χαρακτήρα της. Αυτή είναι η μέθοδος της. Είναι απίστευτη ηθοποιός!
Με αυτούς τους ανθρώπους θέλεις να δουλεύεις
Α.Γ.: Ναι, σε κάνουν καλύτερο…
Μια όμορφη μέρα / Φαίδων Παπαμιχαήλ
Υπόθεση
Ο Τζην (James Brolin) σηκώνεται κάθε πρωί και ακολουθεί την ίδια μονότονη ρουτίνα που χαρακτηρίζει τη ζωή του από τότε που πέθανε η γυναίκα του εδώ και δέκα χρόνια. Η αρρώστια κι η μοναξιά τον κάνουν και γερνάει γρήγορα, και το μέλλον δεν σημαίνει τίποτε γι’ αυτόν πια. Σήμερα, ωστόσο, ξυπνάει αποφασισμένος να δώσει τέλος στη ζωή που ζούσε ως τώρα. Σήμερα έχει παρθεί μια νέα απόφαση που θα αλλάξει τον ρου των πάντων
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Φαίδων Παπαμιχαήλ
Σενάριο: Casey Cannon, Angeliki Giannakopoulos
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Cory Geryak
Μοντάζ: Genevieve Butler
Ήχος: Jon Ailetcher, Φώτης Μόσχος , Sheraton Toyota
Μουσική: Νίκος Αθανασούλας
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Lasha Zambakhidze
Κοστούμια: Craig Taggart
Με τους: James Brolin, Frances Fisher, Rick Rossovich, Tommy Villafranca, Kelly Tighe, Iris Svis, David Edelstein, Michael J. Gonzales, JuJu Journey Brener, Cooper Layne
Παγκόσμια εκμετάλλευση: UDI Paris arnaud@urbangroup.biz www.urbandistrib.com
Παραγωγός: Casey Cannon Angeliki Giannakopoulos Φαίδων Παπαμιχαήλ
Παραγωγή: Human Revolution Entertainment LLC Angeliki@humanre.com RanchWorks Picture Show
Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ
Φορμά: Color
Διάρκεια: 21'
Έτος Παραγωγής: 2016
Ελεύθερη είσοδος με έκδοση μηδενικού εισιτηρίου
Πρόγραμμα Προβολών
ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ: Κυριακή, 6 Νοεμβρίου 2016 - 13:00
