Την Πέμπτη 24 Νοέμβρη 2016 στις 5οο το απόγευμα, στην κεντρική πλατεία της Θήβας, με απόφαση του Εργατικού Κέντρου διοργανώνεται Πανθηβαϊκο Συλλαλητήριο προκειμένου να...
δυναμώσουμε την αντίσταση για τις ασκούμενες καταστροφικές αντεργατικές και αντιλαϊκές μνημονιακές πολιτικές που έχουν οδηγήσει όχι μόνο την περιοχή μας αλλά ολόκληρη την χώρα σε πλήρη αδιέξοδο εξαθλιώνοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας χωρίς κανένα όραμα , ελπίδα και προοπτική.
Εδώ και επτά χρόνια η κοινωνία λεηλατείται βάναυσα, η οικονομία συνθλίβεται, η δημοκρατία έχει γίνει αδειανό πουκάμισο, ενώ έχει πληγεί ανεπανόρθωτα η εθνική και λαϊκή κυριαρχία. Ο πυρήνας της πολιτικής που ασκείται-ανεξάρτητα κυβερνήσεων- είναι ο ίδιος, αντίστοιχα και οι στόχοι .
Τα μνημόνια θεωρούνται η κανονικότητά μας, το χρέος δεν αμφισβητείται ούτε διεκδικείται η διαγραφή του, η θέση της χώρας μέσα στο ΕΥΡΩ θεωρείται αμετακίνητη.
Επί επτά χρόνια υλοποιείται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ένα νεοφιλελεύθερο σχέδιο με συνέπεια: να αφαιρείται το εισόδημα του κάθε πολίτη, η αποταμίευσή του και τα περιουσιακά του στοιχεία να μεταφέρονται στο εξωτερικό για την αποπληρωμή των δανείων.
Παρομοίως αυτή η λογική μεταβίβασης πόρων ισχύει και για τα δημόσια αγαθά τα οποία εκποιούνται χωρίς κανένα μέτρο. Το ελληνικό κράτος για να αποφύγει την πραγματικότητα ότι, δηλαδή, βρέθηκε σε καθεστώς αδυναμίας πληρωμών και χρεωκοπίας, επέλεξε να μεταφέρει το πρόβλημα στο λαό τον οποίο οδήγησε σε φτωχοποίηση. Χρεοκόπησε λοιπόν τα νοικοκυριά της χώρας για να στηρίξει τις τράπεζες και για να μην προχωρήσει το κράτος στην αυτονόητη και λυτρωτική τυπική χρεωκοπία του, στην διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και στην επανεκκίνηση σε άλλη βάση της οικονομίας της χώρας.
Η κατάσταση όμως δεν περιορίζεται στα πιο πάνω. Η τρόικα με την συνδρομή των ελληνικών κυβερνήσεων αποδιάρθρωσε την εργασία, αύξησε θεαματικά την ανεργία και αποδεκάτισε το εισόδημα από εργασία στον ιδιωτικό τομέα, ζητήματα που δεν έχουν σχέση με την δημόσια δαπάνη αλλά την δαπάνη του επιχειρηματία ,ώστε την κρίση να μην την πληρώσει το κεφάλαιο αλλά κυρίως η εργασία.
Η ανεργία, η φτώχεια, η ανθρωπιστική κρίση, η μείωση μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις, η συρρίκνωση των κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, της Υγείας, της Παιδείας, η κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, η φορολογική λεηλασία, η δήμευση της πρώτης κατοικίας, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, και ο περιορισμός των συλλογικών δικαιωμάτων ,μας γυρίζουν δεκαετίες πίσω.
Στην ευρύτερη περιοχή η κατάσταση είναι τραγική. Το νοσοκομείο μας παρότι διαθέτει υπερσύχρονες εγκαταστάσεις και δομές έχει καταντήσει ένα απλό κέντρο υγείας. Οι δημόσιες υπηρεσίες και παροχές είτε συρρικνώνονται είτε καταργούνται. ΙΚΑ ,ΣΕΠΕ ,ΕΦΟΡΙΑ, ΚΤΕΟ, κλπ.
Παρότι ζούμε σε μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές ζώνες της χώρας μας η πόλη μας και η ευρύτερη περιοχή μαστίζεται από την ανεργία .Ιδιαίτερα οι νέοι. Τα εργοστάσια κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Το ίδιο και οι μικροεπιχειρήσεις. Το ίδιο και τα μαγαζιά. Όσοι είναι τυχεροί και εργάζονται στην συντριπτική πλειοψηφία είναι στην ανασφάλεια . Μισθοί πείνας των 200 και 400 ευρώ. Τα 500 ευρώ πλέον θεωρούνται δυσεύρετα. Ανασφάλιστη εργασία .Απλήρωτη εργασία σε υπερωρίες και σαββατοκύριακα. Καθυστέρηση στις πληρωμές. Τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς και γενικώς συνθήκες εργασίας που παραπέμπουν σε εργασιακό μεσαίωνα. Η επαιτεία και η αναζήτηση διατροφής σε σκουπιδοτενεκέδες ,αρχίζουν και παίρνουν πλέον μόνιμο χαρακτήρα και στην περιοχή μας.
Αλήθεια τι άλλο περιμένουμε, για να ξεσηκωθούμε;
Δεν πρέπει να υπάρχουν αναστολές.
Η απογοήτευση και η οργή πρέπει να μετασχηματιστούν σε αγωνιστική δράση. Να πάρουν πολιτική έκφραση. Ότι κινείται πρέπει να συντονιστεί. Ότι αδρανεί πρέπει να κινητοποιηθεί.
Οι δρόμοι και οι πλατείες πρέπει να ξαναγεμίσουν.
Είναι απαράδεκτο σε συγκεντρώσεις όπως το συλλαλητήριο της Πέμπτης να μην βουλιάξει η πλατεία της Θήβας από τον κόσμο.
Είναι απαράδεκτο η κοινωνία να είναι εγκλωβισμένη στην λογική του καναπέ και της καφετέριας και να περιμένει τους άλλους να αγωνιστούν για αυτόν.
Ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι. Είναι η γενιά που θα πληρώσει το μεγαλύτερο τίμημα της ασκούμενης πολιτικής. Μια φτωχοποιημένη γενιά χωρίς ελπίδα και προοπτική.
Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Αν δεν υπάρξει γενικός ξεσηκωμός θα οδηγηθούμε σε ακόμη χειρότερες καταστάσεις που ακόμη και σήμερα δεν μπορούμε να τις φανταστούμε.
Έφτασε πλέον και η ώρα της ατομικής ευθύνης στο κάθε πολίτη ξεχωριστά.
Πρέπει να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας.
Αλλιώς ο καναπές μας θα γίνει η φυλακή μας.
Όταν ο λαός σηκώσει το ανάστημά του, όταν κάνει το βήμα μπροστά, όταν τελικά, αρνηθεί να είναι μια ζωντανή «μηχανή» που πεθαίνει για να παράγει τα κέρδη τους και για να πληρώνει τις κρίσεις τους, τότε, όλα αυτά τα θρασίμια θα εξαφανιστούν. Θα σαρωθούν!
Το ξέρουν: Καμία ολιγαρχία, καμία κυβέρνηση, «αριστερή», «δεξιά», «κεντροαριστεροδεξιά», καμία τρόικα, δεν μπορεί να τα βάλει με τον οργανωμένο, τον μαζικό, τον ταξικό αγώνα των ανθρώπων που «γυρίζουν τον τροχό». Αυτή είναι η αλήθεια: Και αυτοί την γνωρίζουν πολύ καλά.
Δυστυχώς οι μόνοι που δεν το έχουμε καταλάβει είμαστε εμείς, που αποτελούμε και την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού.Ο εργαζόμενος ,ο συνταξιούχος ,ο άνεργος, ο αγρότης , ο μικρομεσαίος και ο κάθε έλληνας πολίτης που βιώνει την φτώχεια την εξαθλίωση και τον εξευτελισμό.
Γι, αυτό: Καμιά συναίνεση στη σφαγή.
Ξεσηκωμός εδώ και τώρα για ανατροπή των καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών.
Το δίλημμα είναι ένα και μοναδικό: `Η θα τους παρακολουθούμε να μας συντρίβουν ή θα ξεσηκωθούμε!
Και η απάντηση είναι μία και μοναδική:
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ.
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΑΠΕΔΕΣ.
ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΘΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ.
