Θεολόγος καθηγητής
Είσαι ο ευχάριστος τύπος της παρέας. Κάνεις τους άλλους να ξεκαρδίζονται... Αλήθεια είναι, έχεις πηγαίο και καλό χιούμορ. Επιδιώκουν τη συντροφιά σου, γιατί περνάνε καλά. Ενδόμυχα, ίσως και να σε ζηλεύουν κιόλας. Με την καλή έννοια - αυτή του θαυμασμού. Δείχνεις ότι δεν έχεις μεγάλα προβλήματα και μάλλον έχεις λύσει και τα μικρά. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα ήσουν τόσο άνετος, τόσο αστείος, τόσο κοινωνικός….
Έρχεται όμως πάντα αυτή η στιγμή. Που η παράσταση τελειώνει, που τα φώτα σβήνουν. Τότε που φεύγεις από τη σκηνή, τότε που ξεβάφεις τα χρώματα. Τότε που δεν είναι κανείς εκεί για να δει την αλλαγή σου.
Με την πικρή γεύση της θλίψης στην ψυχή.
Με την αλησμόνητη αίσθηση της προδοσίας στη μνήμη.
Με τη μοναξιά σου να ξαναβλέπετε σαν σε ταινία τα γέλια, τα πειράγματα και τα δρώμενα πριν από λίγο.
Με ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη για τον πειστικό ρόλο.
Με τη βεβαιότητα ότι τελικά κανείς δεν μπορεί να σε ξεκλειδώσει.
Τελικά, ο κλόουν είναι πάντα μόνος…
Υ.Γ.: Για κάτι αγαπημένες ψυχές εκεί έξω…
Έρχεται όμως πάντα αυτή η στιγμή. Που η παράσταση τελειώνει, που τα φώτα σβήνουν. Τότε που φεύγεις από τη σκηνή, τότε που ξεβάφεις τα χρώματα. Τότε που δεν είναι κανείς εκεί για να δει την αλλαγή σου.
Με την πικρή γεύση της θλίψης στην ψυχή.
Με την αλησμόνητη αίσθηση της προδοσίας στη μνήμη.
Με τη μοναξιά σου να ξαναβλέπετε σαν σε ταινία τα γέλια, τα πειράγματα και τα δρώμενα πριν από λίγο.
Με ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη για τον πειστικό ρόλο.
Με τη βεβαιότητα ότι τελικά κανείς δεν μπορεί να σε ξεκλειδώσει.
Τελικά, ο κλόουν είναι πάντα μόνος…
Υ.Γ.: Για κάτι αγαπημένες ψυχές εκεί έξω…
