-Για τον Φιντέλ Κάστρο:
«Αν υπήρχαν 9-10 Φιντέλ Κάστρο τότε θα ήταν διαφορετική η Λατινική Αμερική. Εμείς στην Αργεντινή δεν μπορέσαμε να έχουνε έναν δικό μας Κάστρο και υποφέραμε για πολλά χρόνια. Ήταν ένας άνθρωπος που άλλαξε την ιστορία. Πολλοί θα διαφωνήσουν αλλά θα συμφωνήσουν αλλά είναι ένας άνθρωπος που πραγματικά έχει αλλάξει την ιστορία. Είναι μια μεγάλη προσωπικότητα. Εμείς βέβαια δεν ξέρουμε όλο το παρασκήνιο. Αλλά άντεξε μια μεγάλη πίεση από τη μεγαλύτερη δύναμη του κόσμου και ο λαός της Κούβας είναι υπερήφανος αυτό».
-Για τον Μαραντόνα και τη σχέση του με τον Φιντέλ Κάστρο:
«Ο Ντιέγκο στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του βρέθηκε στην Κούβα και δίπλα στον Φιντέλ και για αυτό έχει έρθει πολύ κοντά του. Ήταν σε μια άθλια κατάσταση και πήγε εκεί και συνήλθε από τις καταχρήσεις και ελπίζω να είναι καλά γιατί ο Ντιέγκο για εμάς είναι ο δικός μας Φιντέλ Κάστρο. Είναι ο μόνος μετά τον Περόν που έκανε το λαό της Αργεντινής να χαίρεται και να είναι μαζί. Ο Ντιέγκο είναι πάνω από όλα. Ο Ντιέγκο ήταν η φωνή του λαού σε πολλές περιπτώσεις».
-Για τον Τσε Γκεβάρα:
«Θυμάμαι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που αποδεικνύει την αγάπη του κόσμου για τον Τσε Γκεβάρα. Είχαμε αποφασίσει να κάνουμε ένα άγαλμα του Τσε. Είχαν ζητήσει όσοι είχαν ένα κλειδί που δεν χρειάζονται να το φέρουν για να χρησιμοποιήσουν το μέταλλο. Και μέσα σε μια ημέρα μάζεψαν όσο χρειαζόταν. Και μετά, όταν τελείωσαν το άγαλμα περίμεναν να το δουν στους δρόμους που θα το μετέφεραν για να το τοποθετήσουν. Ήταν ένας επαναστάτης. Αγαπητός σε όλο τον κόσμο.
-Γιατί στην Ελλάδα οι αθλητές αποφεύγουν να τοποθετηθούν για τα πολιτικά ζητήματα:
«Δεν έχω καταλάβει, αλλά υπάρχουν και αθλητές που έχουν άλλη άποψη. Ο Σάββας Κωφίδης. Θα ήθελα πολλοί να έχουν την προσωπικότητα του Σάββα. Είναι παράδειγμα προς μίμηση με μια θέση ξεκάθαρη. Τώρα όμως βέβαια έχουν αλλάξει πολλά στην κοινωνία. Για εμάς στο ποδόσφαιρο η μεγάλη αλλαγή έγινε με την υπόθεση Μποσμάν και τώρα παλεύουμε στην Ελλάδα.
Χρειάζεται έναν Τσε Γκεβάρα ο δικός μας χώρος αλλά δυστυχώς δεν θα βρεθεί ποτέ».
-Για το Μουντιάλ 1978:
«Ήμουν στην αποστολή της Αργεντινής το 1978. Ο Μενότι, αποφασίζει και με αφήνει εκτός τους τελευταίους έξι μήνες. Τότε ο Μενότι ήταν δηλωμένος αριστερός και λέω πάλι καλά –τελικά- που δεν συμμετείχα σε μια παρωδία, που ήταν μια συνεργασία πολύ σκληρής χούντας και ενός αριστερού για ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, που ίσως χρησιμοποιήθηκε το ποδόσφαιρο. Δεν είμαι καθόλου υπερήφανος για αυτό το Μουντιάλ. Είμαι για το Μεξικό».
-Για τον Μέσι:
«Είμαι υπερήφανος που ο Μέσι αφήνει τα πάντα και παίζει με τη Εθνική. Ο Μέσι που είναι ο μεγαλύτερος παίκτης μετά τον Μαραντόνα δέχεται μεγάλη πίεση και κριτική στην Αργεντινή. Γράφουν για τον Μέσι με την εφορία αλλά υπάρχει και το άλλο κομμάτι που προσφέρει χρήματα σε φιλανθρωπίες και μάλιστα πολλά αλλά δεν το προβάλει. Απορώ πως ο κόσμος κριτικάρει τόσο έντονα».
-Μέσι ή Μαραντόνα:
«Οι περισσότεροι θα καταλήξουμε στον Μαραντόνα γιατί είχε μια τέτοια συμπεριφορά που ανέβαζε και όλους τους άλλους παίκτες.
