Παρά τις διαβεβαιώσεις του Υπουργείου Οικονομικών ότι θα ληφθούν μέτρα για την καταπολέμηση του φαινομένου η κατάσταση βαίνει συνεχώς επιδεινούμενη.
Είναι προφανές ότι όταν δεν υπάρχουν τα αναγκαία προς το ζην σε μια ευαίσθητη ηλικία όπως η παιδική καθίσταται δυσχερής, αν όχι αδύνατη, η προάσπιση και προαγωγή των θεμελιωδών δικαιωμάτων του παιδιού.
Περισσότερο δραματική είναι η κατάσταση ως προς τις συνθήκες διαβίωσης των 3.500 ασυνόδευτων ανηλίκων, που φιλοξενούνται στη χώρα μας σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, χωρίς στέγη ή τροφή στην πλειονότητά τους, ευάλωτα σε κάθε είδους εκμετάλλευση.
Για τα φαινόμενα αυτά που δεν αφορούν μόνο την Ελλάδα, αλλά στο σύνολό της την Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό ότι δεν διαγράφονται ευοίωνες προοπτικές ούτε σε εθνικό, ούτε σε ευρωπαϊκό επίπεδο όταν δεν προστατεύεται η παιδική ηλικία».

