Ο Παναγ. Λαφαζάνης στη διάρκεια της περιοδείας έκανε τις παρακάτω δηλώσεις σε δημοσιογράφους:
''Η επιχείρηση ''Ομπαμανία'' που ζήσαμε τις προηγούμενες μέρες δείχνει τα ανυπέρβλητα αδιέξοδα της κυβέρνησης και του μνημονιακού μπλοκ.
Ο Ομπάμα ήρθε στην Ελλάδα περισσότερο για να βελτιώσει την δική του εικόνα ως απερχόμενος και στην ουσία ηττημένος, πρόεδρος των ΗΠΑ και όχι για να βοηθήσει την Ελλάδα, την οποία επί οκτώ χρόνια στην Προεδρία των ΗΠΑ ''χαντάκωνε'' , στηρίζοντας τη μνημονιακή θηλιά στο λαιμό της πατρίδας μας και υποστηρίζοντας την παραμονή της στη Γερμανική φυλακή του ευρώ.
Όσα ο Ομπάμα, για λόγους ανούσιων δημοσίων σχέσεων, μας είπε για τη μείωση του χρέους στην Αθήνα, ξεχάστηκαν στη διαδρομή προς το Βερολίνο και αποσιωπήθηκαν εκεί που θα έπρεπε να ειπωθούν: στις συναντήσεις Ομπάμα – Μέρκελ.
Αυτό που έμεινε στον τόπο για άλλη μια φορά, μετά την αποχώρηση Ομπάμα, είναι η δουλοφροσύνη και η απεριόριστη υποτέλεια των μνημονιακών υπαλλήλων της χώρας μας απέναντι στις ΗΠΑ, δουλοφροσύνη και υποτέλεια, οι οποίες συνιστούν την πραγματική γάγγραινα για τον τόπο.''
Αναφερόμενος στον Β. Σόιμπλε, ο Παναγ. Λαφαζάνης τόνισε:
''Αν ο Ομπάμα δεν προσέφερε τίποτα, παρά μόνο ευχολόγια χωρίς αντίκρισμα στη χώρα, την οποία έσπρωξε από το 2010 άρον – άρον στη μνημονιακή περιπέτεια, έδωσε, όμως, αφορμή στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να εξαπολύσει μύδρους σε βάρος του τόπου και του λαού μας και να κλείσει κάθε χαραμάδα για οποιαδήποτε μέτρα ''ελάφρυνσης'' στο ελληνικό χρέος, έστω και αν αυτά που συζητούνται ούτε για ασπιρίνη δεν μπορούν να εκληφθούν.
Το χειρότερο, όμως, είναι ότι ο Β. Σόιμπλε, σε ένα ρόλο που θα τον ζήλευε και ο χειρότερος αλαζόνας αποικιοκράτης, ουσιαστικά κατάγγειλε αδίστακτα και με περιφρόνηση τους ''δουλοπάροικους'' της ελληνικής αποικίας, που δυσπραγούν και πένονται, για ''ασωτία'' και σπατάλες, συνεχίζοντας, όπως είπε, να παίρνουν υψηλές συντάξεις και κοινωνικές παροχές και γενικώς ''να ζουν πέρα από τις δυνατότητες τους''.
Στην ουσία οι καταγγελίες Σόιμπλε αποτελούν εντολές στην ελληνική μνημονιακή τάξη για συνέχιση και κλιμάκωση της σκληρής λιτότητας.
Και, όμως, αντί να ξεσηκωθούν και οι πέτρες σε αυτή χώρα απέναντι στην ιταμή αυτή νοοτροπία σατραπίσκου και αποικιοκράτη, που επέδειξε ο Β. Σόιμπλε, κυβέρνηση και μνημονιακή πολιτική τάξη συνεχίζουν το ''γλείψιμο'' και το προσκύνημα της Γερμανίας και της Γερμανικής Ευρώπης και βεβαίως των ΗΠΑ και της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.''
Τέλος, ο Παναγ. Λαφαζάνης υπογράμμισε ότι:
'' H Ελλάδα δεν έχει κανένα απολύτως μέλλον όσο δεν αποφασίζουμε να προχωρήσουμε στο δρόμο της ανεξαρτησίας, αποτινάσσοντας την υποτέλειας και τα μνημόνια της λιτότητας και του ξεπουλήματος και όσο δεν αποφασίζουμε, επίσης, να στηριχτούμε πρώτα απ' όλα στις δυνάμεις μας για να ανασυγκροτήσουμε τη χώρα και όχι σε ανύπαρκτα δεκανίκια κηδεμόνων.
Ζούμε μια περίοδο όπου ευρωζώνη και ΕΕ βρίσκονται σε παρακμή και κλυδωνίζονται, ενώ η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση αντιμετωπίζει κρίση και απειλείται με ανατροπή.
Σε μια τέτοια φάση η Ελλάδα μπορεί, περισσότερο από πριν, να διασφαλίσει την κυριαρχία της και να χαράξει έναν ανεξάρτητο δρόμο έξω από την ευρωζώνη, σε σύγκρουση με τη νεοφιλελεύθερη ΕΕ, με διαγραφή του χρέους, με σεισάχθεια στα ιδιωτικά χρέη, εθνικοποίηση των τραπεζών, παραγωγική ανασυγκρότηση, ενίσχυση μισθών και συντάξεων κλπ.
Μόνο μια Ελλάδα όπου , με πρωτοπόρο ένα μεγάλο πολιτικό μέτωπο όλων των αντιμνημονιακών δυνάμεων, ο λαός της θα επιλέξει με τους αγώνες του να πάρει τις τύχες του στα χέρια του και να αποτινάξει την ιδιόμορφη μνημονιακή κατοχή, θα κατορθώσει να βρει ισχυρά ευρωπαϊκά και διεθνή ερείσματα για να στηρίξει το δρόμο της ασφάλειας της, της διεξόδου από την κρίση και της ανασυγκρότησης της.''
