Στο σύγχρονο μπάσκετ έχει προκύψει ένα βασικό δεδομένο: η καλή άμυνα εγγυάται πολύ καλύτερα ένα αποτέλεσμα από μια σκέτα αποτελεσματική επίθεση. Και αυτό διότι μια...
επίθεση μπορεί να τροφοδοτείται από μια πολύ αποτελεσματική άμυνα, αλλά μια πολύ αποτελεσματική επίθεση δεν είναι εγγύηση νίκης, αν δεν υπάρχει στιβαρή άμυνα. Κάπως έτσι το σκέφτηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σύμφωνα με συνεργάτες του, και αποφάσισε να προσαρμόσει το γαλάζιο σχήμα με άμυνες man to man πάνω στους υπουργούς της κυβέρνησης. Δημιούργησε λοιπόν μια σκιώδη κυβέρνηση, αξιοποιώντας την πλειοψηφία των διαθέσιμων βουλευτών του κόμματος και ευελπιστεί πως το νέο σχήμα θα είναι πιο λειτουργικό.
Οι ίδιοι οι επιτελείς της ΝΔ λένε πως το νέο σύστημα θα είναι man to man. Ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει από μπάσκετ και γνωρίζει πως ένα βασικό πλεονέκτημα του man to man είναι αφενός ότι τα προσωπικά μαρκαρίσματα δυσκολεύουν πολύ την αντίπαλη ομάδα να φτάσει στο καλάθι, άρα αναγκάζεται να μετακινείται προς τα πλάγια, ενώ με αποτελεσματική φύλαξη δεν της δίνει ευκαιρίες για σωστές εναλλαγές και περιθώριο για ελεύθερα σουτ από την περιφέρεια, εύκολο τρίποντο δηλαδή. Όλα αυτά, φυσικά υπό την προϋπόθεση πως όλοι οι αμυνόμενοι θα είναι προσηλωμένοι στον ρόλο τους, άρα στον υπουργό τους και θα παίζουν αποτελεσματική άμυνα, κάνοντάς του έτσι τη ζωή δύσκολη. Και κάπως έτσι, ο κ. Μητσοτάκης ευελπιστεί να πάρει…αρκετές κατοχές, είτε από rebound είτε από κλεψίματα, προκειμενου η ΝΔ να βγει στην επίθεση και να σκοράρει όσο περισσότερο μπορεί.
Όπως προαναφέρθηκε, από τη ΝΔ έκαναν λόγο για ένα σχήμα man to man, εξηγώντας πως κάθε ένας τομεάρχης και αναπληρωτής θα είναι σαν σκιώδης υπουργός, θα επιτηρεί δηλαδή τον υπουργό της αρμοδιότητάς του. Αυτό φυσικά επ’ ουδενί δεν είναι εχέγγυο πως αυτοί που είναι σήμερα σκιώδεις «υπουργοί» και αναπληρωτές θα είναι και σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της ΝΔ. Υπήρχε, άλλωστε, ένα αντικειμενικό δεδομένο: ο κ. Μητσοτάκης έχει μια Κ.Ο. 75 βουλευτών και αν εξαιρέσει κανείς αυτόν και τους κ.κ. Καραμανλή, Σαμαρά και Μεϊμαράκη, διαθέτει 71 διαθέσιμους βουλευτές. Συνεπώς, ο «πάγκος» ήταν αμιγώς περιορισμένος, ενώ δεν ετέθη ενδεχόμενο να μπουν εξωκοινοβουλευτικοί, διότι τότε η μουρμούρα στην Κ.Ο. θα γινόταν δύσκολα διαχειρίσιμη. Φυσικά, το στοίχημα είναι, αν αυτό το σχήμα θα αποδώσει, διότι το προηγούμενο ήταν ετεροβαρές, υπό την έννοια πως υπήρχαν λειτουργικοί τομείς, αλλά και χαρτοφυλάκια, όπου επί παραδείγματι η επικοινωνία του συντονιστική με τον τομεάρχη ήταν υποτυπώδης, κάτι που υπονόμευε το κομματικό έργο.
Συν τοις άλλοις, στο νεό σχήμα υπάρχει πρόβλεψη για καλύτερη διαχείριση της επικοινωνιακής εικόνας. Ο...general manager της ομάδας θα είναι ο Τάκης Θεοδωρικάκος, ο οποίος ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα συναντάται με τον εκπρόσωπο Τύπου Βασίλη Κικίλια, τους αναπληρωτές εκπροσώπους Σοφία Ζαχαράκη και Κωνσταντίνο Κυρανάκη, τον διευθυντή του γραφείου Τύπου Μακάριο Λαζαρίδη, την αναπληρώτρια διευθύντρια Κύρα Κάπη και τον σύμβουλο ΜΜΕ του κ. Μητσοτάκη, Γιώργο Κοντογιάννη, προκειμένου να συζητούν την επικοινωνιακή γραμμή του κόμματος, ενώ θα είναι και υπεύθυνος για τον στρατηγικό σχεδιασμό της...ομάδας. Παράλληλα, αυτονόητη αλλαγή γίνεται και στον πρωινό καφέ, όπου προστίθεται ο κ. Κικίλιας αντί του κ. Κουμουτσάκου, ενώ καίριος θα είναι ο ρόλος του διευθυντή του γραφείου του κ. Μητσοτάκη Μιχάλη Μπεκίρη, ο οποίος θα λειτουργεί ως assistant coach, εποπτεύοντας τη λειτουργία όλης της ομάδας.
Αν υπάρχουν ορισμένες ενδιαφέρουσες αλλαγές στο σχήμα, πέρα από παραμετρικές μετακινήσεις και νέες εισόδους στο παρκέ (Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Χρήστος Μπουκώρος, Νότης Μηταράκης, Γιώργος Στύλιος, Κατερίνα Παπακώστα κ.α.), είναι οι μεταθέσεις ορισμένων στελεχών κλειδιά. Με άλλα λόγια, ο κ. Μητσοτάκης άλλαξε τα μαρκαρίσματα, προκειμένου να είναι πιο λειτουργικά. Για παράδειγμα, δύσκολα μπορεί να εκληφθεί ως προαγωγή η μετακίνηση της Όλγας Κεφαλογιάννη από συντονίστρια Ανάπτυξης στον τομέα Πολιτισμού, ενώ και ο Θεόδωρος Φορτσάκης μπορεί να πήγε μεν ως επιτηρητής του Γιώργου Χουλιαράκη, όντας αναπληρωτής τομεάρχης Οικονομικών, αλλά πριν ήταν συντονιστής Παιδείας και είδε τον άλλοτε τομεάρχη του Μάξιμο Χαρακόπουλο να αναβαθμίζεται και να παίρνει το κομμάτι της Προστασίας του Πολίτη. Επίσης, ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης απέκτησε ουσιαστικές αρμοδιότητες και πλέον αναμένονται οι μάχες του με τον Πάνο Καμμένο, μιας και ο τίτλος που είχε για την αρμοδιότητα του συντονισμού της αντιπολιτευτικής τακτικής, ήταν περισσότερο τυπικός παρά ουσιαστικός. Με άλλα λόγια, η προσφορά του στην ομαδική λειτουργία συγκεκριμενοποιείται.
Συνεπώς, από εδώ και πέρα το νέο γαλάζιο σχήμα πορεύεται με σκοπό αφενός να βελτιωθεί η εσωκομματική λειτουργία και αφετέρου να βελτιωθεί και η αντιπολιτευτική αντιμετώπιση της κυβέρνησης. Ούτως ή άλλως, οι επιλογές του κ. Μητσοτάκη ήταν ουσιαστικά δύο: ή να παίξει man to man ή να παίξει άμυνα ζώνης, άμυνα στο χώρο δηλαδή και όχι τόσο πολύ πάνω στον εκάστοτε κυβερνητικό «παίκτη». Μπασκετικά, ένα τέτοιο σύστημα έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα, υπό την έννοια πως είναι πιο εύκολο να το μάθουν οι παίκτες, μιας και απλά απαιτείται η επιτήρηση του χώρου κατά βάση, αφού οι παίκτες είναι συγκεντρωμένοι μέσα και λίγο έξω από τη ρακέτα (το παλιό «ζωγραφιστό»). Το σύστημα αυτό όμως ενέχει δύο βασικά ρίσκα: οι αντίπαλοι να βρουν πολλά ελεύθερα σουτ και, αν είναι σε καλή μέρα, να πληγώσουν την άμυνα, ενώ μπορούν πολύ πιο εύκολα να προσαρμόσουν τη δική τους επιθετική λειτουργία στη ζώνη, παρά σε προσωπικές άμυνες. Άλλωστε, οι προσωπικές άμυνες συνίστανται σε ομάδες που δεν έχουν αναπτύξει στον μέγιστο βαθμό την ομαδική τους λειτουργία, όπως άλλωστε και το νέο σχήμα της ΝΔ, αλλά αναμφίβολα πρέπει να λειτουργήσουν κιόλας.
Και κάπως έτσι, ο πρόεδρος της ΝΔ, αφού έκανε τις απαραίτητες εσωκομματικές διορθώσεις και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερες αναταράξεις παρά τις επιμέρους γκρίνιες, ευελπιστεί πως το νέο σχήμα θα αποδειχθεί πιο λειτουργικό και επικεντρώνεται εκ νέου στην παρακολούθηση της πορείας της κυβέρνησης και στη διείσδυση της ΝΔ στην κρίσιμη μάζα των αναποφάσιστων.
Πηγή
