Ποιος κυβερνά άραγε την υφήλιο; Ποιος κρύβεται πίσω από τα τεράστια οικονομικά τραστ που διαχειρίζονται δισεκατομμύρια αλλάζοντας άρδην τις τύχες των λαών;
Εκεί που άλλοτε η άνοδος των εθνών-κρατών παρήγαγε τοπικές ελίτ, θα ήταν μάλλον παράξενο αν το νέο μοντέλο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας δεν έφτιαχνε καινούριες επιχειρηματικές κάστες με πρωτόγνωρη πια δύναμη.
Παγκόσμιου βεληνεκούς οργανώσεις και περισσότερο ή λιγότερο κρυφές εταιρίες δηλαδή που παίζοντας μπάλα στη διεθνή σκηνή έχουν σχηματίσει μια νέα υπερ-τάξη που κάποιοι ονομάζουν Νέα Τάξη Πραγμάτων και άλλοι μυστική παγκόσμια κυβέρνηση.
Κι ενώ στη φύση και τη δράση τους ομοιάζουν με τα παλιότερα εθνικά μορφώματα, το γεγονός ότι επιχειρούν στην παγκόσμια οικονομικο-πολιτική σκηνή τις κάνει εντελώς διαφορετικές σε όρους ισχύος και επιρροής.
Όσο για τους ανθρώπους που τις συναπαρτίζουν, φαίνονται να φοιτούν στα ίδια πανεπιστήμια, να κάνουν δουλειές με τους ίδιους χρηματοπιστωτικούς κολοσσούς και επενδυτικούς οίκους, να ανήκουν στους ίδιους ομίλους προβληματισμού και δεξαμενές σκέψεις και να υπηρετούν τέλος στα ίδια διοικητικά συμβούλια των μεγάλων παικτών του ιδιωτικού τομέα.
Συνήθως συναντιούνται σε γεγονότα διεθνούς ακτινοβολίας, όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, και εκτελούν τις παρασκηνιακές τους διαβουλεύσεις σε μυστικές λέσχες και ακόμα ερμητικότερες εταιρίες. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να ήταν διαφορετικά όταν αυτό το 1% του πλανήτη κατέχει περισσότερο από το 40% του παγκόσμιου πλούτου; Κάπου 32 τρισ. δολάρια δηλαδή, τα οποία κρύβουν σε υπεράκτιες εταιρίες και φορολογικούς παραδείσους…
Ποτέ τόσοι λίγοι δεν κατείχαν τόσα πολλά και κάπως θα πρέπει να έχει περιέλθει στα χέρια τους όλος αυτός ο ανείπωτος θησαυρός. Είτε μιλάμε για μυστικιστικές σέχτες, πριβέ κλαμπ και μη κυβερνητικούς οργανισμούς είτε για ομίλους προβληματισμού, φοιτητικές αδελφότητες και νομιμότατα επενδυτικά κεφάλαια, να πού παίζεται το χοντρό παιχνίδι των παρασκηνιακών αφεντικών της υφηλίου…
H Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και τα παρακλάδια της
Η ετήσια συνάντηση των 130 περίπου εκπροσώπων των κλάδων ενέργειας, οικονομίας, πολιτικής, διπλωματίας, ακαδημαϊσμού και ενημέρωσης παραμένει ένα από τα πιο βαριά χαρτιά της διεθνούς συνωμοσίας. Με 65-70 μόνιμα μέλη, το Bilderberg Group είναι η πλέον κλειστή πολιτικο-οικονομική οντότητα του κόσμου από το 1954 όπου ιδρύθηκε στο Ξενοδοχείο Μπίλντερμπεργκ της Ολλανδίας.
Η σκιώδης λέσχη έφερε από την αρχή τη σφραγίδα του Ντέιβιντ Ροκφέλερ και ένα από τα πρώτα της έργα ήταν η στρατηγική για την απόσπαση της ευρωπαϊκής συναίνεσης αναφορικά με τη δημιουργία μιας ενοποιημένης ευρωπαϊκής αγοράς. Η Μπίλντερμπεργκ ήταν πίσω από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση τελικά, καθώς -όπως διέρρευσε από τα πρακτικά της συνάντησής τους το 1955- συζητούσαν ήδη τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού σχηματισμού με ενιαίο νόμισμα.
Η Μπίλντερμπεργκ ήταν επίσης πίσω από τον περιβόητο δανεισμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Κίνα πριν από τη σημαδιακή επίσκεψη του Νίξον το 1972. Όσο για το meeting του 1991, ο Ροκφέλερ είχε διπλαρώσει τον τότε κυβερνήτη του Αρκάνσας, Μπιλ Κλίντον, προσπαθώντας να τον προσδέσει στο άρμα της λέσχης.
Η τεράστια οικονομική δύναμη του κλαμπ των ισχυρών αντλεί κεφάλαια από τα ιδρύματα Ροκφέλερ και Φορντ, την ίδια ώρα που οι σύνεδροι επιλέγονται κάθε χρόνο με βάση τον βαθμό επιρροής τους σε διοικητικά συμβούλια και κέντρα αποφάσεων. Πλέον η βάση ρίχνεται στον τραπεζικό τομέα και την ενέργεια ακολουθώντας την ίδια παγκοσμιοποιημένη στρατηγική από το 1954: μια παγκόσμια κυβέρνηση, ένα κοινό Σύνταγμα και ένας ενιαίος στρατός να προασπίζεται τα συμφέροντα της ανθρωπότητας.
Στο φόρουμ της Μπίλντερμπεργκ έχουν συναντηθεί από τον Κίσινγκερ, τον Κλίντον, τον Μπαράκ Ομπάμα, τον Γκόρντον Μπράουν και την Άνγκελα Μέρκελ μέχρι τον Τζορτζ Σόρος, τον Ντόναλντ Ράμσφελντ, την Κριστίν Λανγκάρντ, τον Ζαν-Κλοντ Τρισέ και τον Χένρι Φορντ Β’. Ούτε ο πατέρας της ατομικής βόμβας, Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, δεν είπε όχι όταν προσκλήθηκε.
Πλέον όσοι ξέρουν μιλούν όχι για Λέσχη Μπίλντερμπεργκ αλλά για Δίκτυο Μπίλντερμπεργκ, καθώς τα πλοκάμια της οργάνωσης εκτείνονται σε σωρεία επιχειρηματικών κολοσσών και κέντρων αποφάσεων που φτάνουν μέχρι την Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ και άλλους διεθνείς θεσμούς. Στη σελίδα 405 της αυτοβιογραφίας του, ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ ομολογεί εξάλλου: «Κάποιοι πιστεύουν ακόμα ότι είμαστε μέλη μιας μυστικής κλίκας που δουλεύει κόντρα στα συμφέροντα των ΗΠΑ και χαρακτηρίζουν την οικογένειά μου ως «διεθνιστές», συνωμοτώντας με άλλους στον κόσμο για να χτίσουμε μια
πιο ολοκληρωμένη παγκόσμια πολιτική και οικονομική δομή, έναν ενιαίο κόσμο, αν θέλετε. Αν αυτή είναι η κατηγορία, τότε δηλώνω ένοχος, και είμαι περήφανος γι’ αυτό»…
Το Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων
Το λένε Council on Foreign Relations (CFR) και αποτελείται από 3.000 πανεπιστημιακούς, κυβερνητικούς παράγοντες, στρατιωτικούς, δημοσιογράφους, αλλά και την ελίτ του χρηματοπιστωτικού τομέα και του κόσμου των επιχειρήσεων. Πάμπολλοι προεδρικοί υποψήφιοι και πρόεδροι των ΗΠΑ ήταν μέλη του Συμβουλίου, από τον Χούβερ, τον Αϊζενχάουερ και τον Κένεντι μέχρι τον Νίξον, τον Τζέραλντ Φορντ, τον Τζίμι Κάρτερ, τον Τζορτζ Μπους (Πρεσβύτερο), τον Μπιλ Κλίντον και τον Τζον Κέρι!
Το ίδιο Συμβούλιο έχει προμηθεύσει επίσης έναν ομολογουμένως μεγάλο αριθμό διευθυντών της CIA, αλλά και όλους σχεδόν τους υπουργούς Οικονομικών των ΗΠΑ τα τελευταία 60 χρόνια! Το CFR από όμιλος προβληματισμού γιγαντώθηκε σύντομα σε δεξαμενή ηγετών και από το 1921 που ιδρύθηκε έχει διεκδικήσει το δικό του μεγάλο μερίδιο στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις της παγκόσμιας γεωπολιτικής σκακιέρας.
Σήμερα είναι ένας από τους πλέον ισχυρούς οργανισμούς επιρροής και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στα τεκταινόμενα των ΗΠΑ, ενώ μέσω της αδελφής βρετανικής οργάνωσης Royal Institute of International Affairs (μετονομάστηκε τελικά σε Chatham House) κυβερνά και το Σίτι του Λονδίνου.
Κάποια στιγμή το Συμβούλιο οραματίστηκε μια παγκόσμια οργάνωση και τα πέντε από τα έξι μέλη της αμερικανικής επιτροπής που εισηγήθηκε τον σχηματισμό των Ηνωμένων Εθνών (Κοινωνία των Εθνών) ήταν ιδρυτικά στελέχη του CFR. Από το διοικητικό του συμβούλιο έχουν περάσει εξάλλου βαριά ονόματα της συνωμοσιολογίας, όπως ο Κίσινγκερ, ο Ροκφέλερ, ο Σόρος, ο Μέρντοχ, αλλά και οι Μπιλ Κλίντον, Τζέραλντ Φορντ, Χέρμπερτ Χούβερ, Κόλιν Πάουελ, Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι κ.ά.
Η Τριμερής Επιτροπή
Η Trilateral Commission (TC) ήταν ένα προσωπικό στοίχημα του Ντέιβιντ Ροκφέλερ να φέρει κοντά την οικονομική ελίτ και την παγκόσμια διανόηση από την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και την Ασία. Ο Ροκφέλερ έψαχνε να εντάξει στο παιχνίδι την Ιαπωνία και στην ετήσια συνάντηση της Μπίλντερμπεργκ στο Βέλγιο το 1972 συζήτησε την ιδέα του με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Columbia, Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, μιας και η Λέσχη την απέρριψε.
Κι έτσι οι 300 προσκεκλημένοι του Ροκφέλερ συναντήθηκαν τελικά, πού αλλού, στο Τόκιο το 1973 ιδρύοντας με πάσα επισημότητα την Trilateral Commission, η οποία αντλούσε κεφάλαια, πέρα από τους παχυλούς τραπεζικούς λογαριασμούς του Ροκφέλερ, και από το Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων. Τι κάνει όμως επισήμως η Τριμερής;
Βοηθά τις εθνικές κυβερνήσεις να «χτίζουν συναινέσεις» και να προβαίνουν σε «εποικοδομητικές συμφωνίες» με άλλα κράτη, προωθώντας τη διεθνή συνεργασία Ευρώπης, ΗΠΑ και Ιαπωνίας. Το σχέδιό της αποκαλύφθηκε το 1974, όταν δημοσίευσε ως Τριμερής το πόνημα «Η κρίση της δημοκρατίας», καλώντας για «μετριοπαθέστερες δημοκρατίες»!
Από τα πάνελ της έχουν περάσει από τον Μπιλ Κλίντον και τον Τζορτζ Μπους τον Πρεσβύτερο μέχρι τον Ζαν-Κλοντ Τρισέ, τον Χένρι Κίσινγκερ και τον Τζίμι Κάρτερ…
Η Bohemian Grove
Κάθε Ιούλιο για δύο εβδομάδες κλείνονται σε ένα ιδιωτικό συγκρότημα της Καλιφόρνια οι εκπρόσωποι της οικονομικής και πολιτικής ελίτ για να κάνουν θυσίες στον Μολώχ! Πολλά ζοφερά και θαυματουργά έχουν κατά καιρούς διαρρεύσει για τις μυστικιστικές τελετές της λέσχης ήδη από το 1872, αναγκάζοντας τον Νίξον να ματαιώσει την ομιλία του στο Bohemian Grove το 1971, όταν ο Τύπος επέμενε να την καλύψει δημοσιογραφικά.
Χάρη σε τρία μέλη που εγκατέλειψαν τις τάξεις του, ο κόσμος γνώρισε καλά τα παρασκηνιακά αλισβερίσια της πολιτικής ηγεσίας με το μεγάλο κεφάλαιο. Σε συνάντηση της Bohemian Grove το 1967 διαβεβαίωσε εξάλλου ο Ρόναλντ Ρίγκαν τον Ρίτσαρντ Νίξον ότι δεν θα τον ανταγωνιζόταν για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών. Εδώ σύχναζε μέχρι και ο μεγιστάνας του Τύπου, Ράντολφ Χιρστ, αλλά και ο οίκος των Ροκφέλερ και τα τσιράκια του.
Η Bohemian Grove παραθέτει μάλιστα κοινωνικούς λόγους για τις συναντήσεις της, λέγοντας πως πρόκειται απλώς για μια μάζωξη πλουσίων και ισχυρών που θέλουν να ξεφύγουν από τον «τρέχοντα πολιτισμό». Το γεγονός βέβαια ότι η απόφαση για το Σχέδιο Μανχάταν που έδωσε την ατομική βόμβα λήφθηκε σε συνάντηση της Bohemian Grove μόνο τον παραπάνω ισχυρισμό δεν επιβεβαιώνει. Το θέμα είναι τι είδους αποφάσεις παίρνονται και τι αντίκτυπο έχουν στην οικουμένη…
Οι Μασόνοι
Οι Ελευθεροτέκτονες ιδιαίτερες συστάσεις δεν χρειάζονται, μιας και αποτελούν μια από τις πλέον μακραίωνες μυστικιστικές σέχτες διαπλοκής κεφαλαίου και κέντρων αποφάσεων. Γνωστοί για τις μυστικές χειραψίες τους, τα περίεργα τελετουργικά και το κλειστό σύστημα της ιεραρχίας τους, η πρώτη Στοά ιδρύθηκε στο Λονδίνο το 1717 και έκτοτε διαχύθηκε στον κόσμο με απίστευτη δυναμική.
Την τρομακτική ακμή τους τη γνώρισαν κατά τον 18ο και 19ο αιώνα και ήταν πίσω από πολλά μεγάλα γεγονότα, όπως ο αμερικανικός εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, μιας και οι περισσότεροι πατέρες του αμερικανικού έθνους (όπως ο Τζορτζ Ουάσιγκτον) ήταν μασόνοι! Τεκτονικές στοές έχουν κατηγορηθεί για πολλά και διάφορα και η ιταλική Πε-Ντούε (Ρ-2) είναι εδώ ζοφερός σταθμός, μιας και είναι από τις λίγες φορές που η δράση της εξαρθρώθηκε και αποδείχτηκε περίτρανα.
Οι μασονικές Στοές και τα τόσα παρακλάδια τους ισχυρίζονται βέβαια πως πρόκειται για ομίλους αυτοβελτίωσης και κοινωνικής ανασυγκρότησης, αν και πολλοί υποπτεύονται αποκρυφιστικές λατρείες στον Αρχιτέκτονα και σκιώδεις χειραγωγήσεις. Οι μασόνοι παραμένουν από τους καλύτερους του είδους στο να κρατούν επτασφράγιστο μυστικό τα τεκταινόμενα πίσω από τις κλειστές πόρτες της Στοάς…
Η Skull and Bones
Πώς γίνεται μια πανεπιστημιακή αδελφότητα να έχει κατηγορηθεί για τόσα πολλά και να βρίσκεται πράγματι πίσω από όλα αυτά; Αν μιλάμε για την ελίτ φοιτητική ένωση του Πανεπιστημίου Yale που είχε μέλη και τους δύο προεδρικούς υποψηφίους του 2004, Τζορτζ Μπους και Τζον Κέρι, όλα είναι δυνατά! Επίσης γνωστή ως «Chapter 322», η μυστική εταιρία του Yale ιδρύθηκε το 1832 και έκτοτε διαλέγει προσεκτικά κάθε χρόνο 15 ελπιδοφόρους νέους ώστε να μυηθούν στη τελετουργικά της.
Ποιος πληρώνει όμως τους λογαριασμούς της; Η επενδυτική φίρμα Brown Brothers Harriman (ο Averell Harriman ήταν εξέχον μέλος της), η οποία καραδοκεί πίσω από πολλά σκοτεινά της αμερικανικής διαπλοκής. Πολλά άλλωστε από τα μέλη της κάνουν μετά τρομακτική καριέρα στη ζωή τους, άνθρωποι δηλαδή όπως οι πρόεδροι Γουίλιαμ Ταφτ και Τζορτζ Μπους (πατέρας και γιος), διευθυντές της CIA, μεγαλοεκδότες (όπως ο Henry Luce του περιοδικού «TIME»), διοικητές παγκόσμιων θεσμών, αλλά και προβεβλημένοι ηγήτορες του επιχειρηματικού κόσμου (όπως ο Χάρολντ Στάνλεϊ της Morgan Stanley).
Τόσο ο Μπους όσο και ο Κέρι αρνήθηκαν να απαντήσουν στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων για μια παλιά φοιτητική ένωση που ανήκαν στα μικράτα τους, κάνοντας όλους να αναρωτηθούν το γιατί…
Το Carlyle Group
Πολλά επενδυτικά κεφάλαια μπλέκονται σε υποθέσεις διαφθοράς και αισχροκέρδειας με τον απίστευτο πακτωλό χρημάτων που διαθέτουν, λίγα όμως έχουν τις διασυνδέσεις και τον τρόπο του Carlyle Group να κάνει δουλειές. Ποιο άλλο fund έχει εξάλλου στρατηγικό σύμβουλο τον πρώην πρόεδρο Μπους αλλά και επικεφαλής του ευρωπαϊκού του βραχίονα τον πρώην πρωθυπουργό της Βρετανίας, Τζον Μέιτζορ (αλλά και πολλούς ακόμα προβεβλημένους πολιτικούς και διπλωμάτες);
Όπως είναι φυσικό, οι διασυνδέσεις του Carlyle Group του έχουν αποφέρει τρομακτική επιτυχία, καθώς η επενδυτική τράπεζα της Ουάσιγκτον διαχειρίζεται πλέον 14 δισ. δολάρια, κάτι που την κάνει τη μεγαλύτερη επενδυτική φίρμα ιδιωτικών συμφερόντων του κόσμου. Το συγκεκριμένο επενδυτικό κεφάλαιο δουλεύει ωστόσο σε σαφώς πιο σκιώδεις σφαίρες, γι’ αυτό και το παρατσούκλι του στη διεθνή πιάτσα είναι «CIA του επιχειρηματικού κόσμου».
Ο Τύπος έχει κατηγορήσει συχνά πυκνά το Carlyle Group για χειραγώγηση κυβερνήσεων και διοικητικών συμβουλίων και το όνομά του έχει παίξει σε μεγάλα σκάνδαλα διαπλοκής πολιτικής και κεφαλαίου. Το χαμηλό προφίλ που θέλουν να κρατήσουν τα μέλη του δεν είναι πάντα πετυχημένο και τα απροσμέτρητα βάθη της εμπλοκής του σε κυβερνήσεις και διεθνείς θεσμούς το έχουν εκθέσει ανεπανόρθωτα…
Το Σίτι του Λονδίνου
Το ακριβότερο τετραγωνικό μίλι του κόσμου που έχει δική του κυβέρνηση και εταιρικούς κολοσσούς για ψηφοφόρους δεν δίνει πουθενά λογαριασμό, εκτός ίσως από τα αφεντικά που κινούν τα συνωμοσιολογικά του νήματα. Η σκοτεινή καρδιά της βρετανικής οικονομίας, «εκεί που η δημοκρατία πάει για να πεθάνει» όπως λένε χαρακτηριστικά, δεν υπόκειται σε κανέναν βρετανικό νόμο ή κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Η Εταιρία της Πόλης του Λονδίνου, όπως είναι επισήμως γνωστό το Σίτι, κυβερνάται από το δικό του συμβούλιο, μια επιτροπή 12 τραπεζών δηλαδή με επικεφαλής την Τράπεζα της Αγγλίας (του οίκου Ρότσιλντ), και δεν είναι παρά μια οικονομική παντοκρατορία που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα επιχειρηματικά τραστ του κόσμου.
Με την ίδια του την ύπαρξη να αποτελεί σκάνδαλο, αλλά και τον κατάφωρα έκνομο τρόπο που δουλεύει, το Σίτι προστατεύεται από το μεγάλο κεφάλαιο και τα συμφέροντά του μοιάζουν εξασφαλισμένα από το δικό του σώμα νόμων που ψηφίζεται από τους υπηκόους του μεσαιωνικού κρατιδίου στην καρδιά του Λονδίνου. Αυτοί οι υπήκοοι είναι αποκλειστικά οι επιχειρήσεις που φιλοξενούνται εντός των τειχών του, που ούτε το στέμμα ούτε το κράτος έχουν καμιά δικαιοδοσία εκεί.
Ο φορολογικός παράδεισος που προσφέρει αλλά και η υπεράνω του νόμου φύση του το έχουν κάνουν φυσικά πόλο έλξης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Πολλοί το βλέπουν ως μια σκιώδη παγκόσμια κυβέρνηση, μιας και τα μεγαλοστελέχη του Σίτι στελεχώνουν πολλές από τις επιτροπές και τις μυστικιστικές σέχτες που προαναφέραμε. Το Τετραγωνικό Μίλι του Λονδίνου λειτουργεί ως ένα από τα αφεντικά της οικουμένης κάτω ακριβώς από τις μύτες του λαού…
Οι Ιλουμινάτι
Εδώ μιλάμε για το βαρύ χαρτί των νεοταξιτών, για μια μυστικιστική βαυαρική σέχτα που από τα τέλη του 18ου αιώνα που εμφανίστηκε στον κόσμο μάζεψε την αφρόκρεμα της κοινωνίας και τη σκέπασε με τον συνωμοσιολογικό της μανδύα. Ήδη από την ίδρυσή της το 1776, η σέχτα των Illuminati λειτουργούσε ως μυστική εταιρία στους κόλπους μυστικών εταιριών, θέλοντας αποκλειστικά την ελίτ των ελίτ στις τάξεις της.
Ως η αιχμή του δόρατος της Νέας Τάξης Πραγμάτων, οι φιλελεύθεροι Ιλουμινάτι μόνο «πεφωτισμένοι» δεν είναι πια, συναντώντας τους κάτω από κάθε πέτρα διαπλοκής και παρασκηνιακής διαβούλευσης. Σήμερα φαίνονται διασπασμένοι και με πολλές θυγατρικές ομάδες αριστερά και δεξιά και η δύναμή τους είναι τώρα αντικείμενο συζήτησης.
Για κάποιους παραμένουν πάντως πίσω από τα πάντα, από κάθε μυστήριο, οικονομική κρίση και φυσική ή ανθρώπινη καταστροφή, εκδιώκοντας από τη βασιλική τους θέση τους μασόνους.
Το Τάγμα των Ροδόσταυρων
Άλλη μια παλιότατη -μεσαιωνική- μυστικιστική εταιρία, οι Ροδόσταυροι ιδρύθηκαν τον 15ο αιώνα με σκοπό να φέρουν στον κόσμο μια «παγκόσμια μεταμόρφωση». Δύο αιώνες αργότερα, εκδίδουν τρία μανιφέστο και θρονιάζονται για τα καλά στο συλλογικό φαντασιακό της Δύσης, όντας λες ο ιθύνων νους πίσω από κάθε αποκρυφιστική σέχτα του πλανήτη, από τους μασόνους και τους Ιλουμινάτι μέχρι και το Αόρατο Κολέγιο.
Παρά το γεγονός ότι γεννήθηκαν από το χέρι γερμανών προτεσταντών, οι Ροδόσταυροι φαίνεται πως ήταν πίσω από πολλά γεγονότα που σφράγισαν τη νεότερη ιστορία. Μερίδα ιστορικών χαρακτηρίζουν μάλιστα τον 17ο αιώνα ως «Διαφωτισμό των Ροδόσταυρων». Από κει που κάποτε ήταν όμως αλχημιστές φοβεροί και κοφτερά μεταρρυθμιστικά πνεύματα, διολίσθησαν αργότερα στις μηχανορραφίες και τις πλεκτάνες θέλοντας το κομμάτι τους από την παγκόσμια πίτα. Ακόμα και στα παλιότερα κείμενά τους συναντάμε εξάλλου αναφορές για τη μυστικιστική αδελφότητα που ευαγγελιζόταν την πολιτική και κοινωνική αλλαγή της Ευρώπης.
Παραμένουν ακμαίοι και δυνατοί ως τα σήμερα, με πάμπολλα τάγματα Ροδόσταυρων να λειτουργούν στον κόσμο, συχνά ως μασονικά κράματα…
Πηγή
