Υπεσχέθην είς εαυτόν αγρανάπαυσιν περί των δημοσίων πραγμάτων. Όμως
οτι συμβαίνει γύρω δεν ημπορεί να αφήνει ...
κανέναν αδιάφορον. Είναι τόση
η πνευματική δυσωδία παντού όπου θα εξυπνούσε εκ του τάφου των και
νεκρούς ακόμη. Είναι τόση η απαξίωση της λογικής, της αλήθειας, της
εντιμότητος, της ανώτερης ανθρώπινης φύσεως γενικότερα, όπου εφαρρμόζεται δια μία ακόμη φοράν το γνωστό “Ο Σιωπών, δοκεί συναινείν”. Και εγώ προσωπικώς, δεν εσιώπησα ποτέ.
Είς άπαντας τας εκφάνσεις, της δημοσίας μας ζωής, επικρατούν οι
Βάρβαροι. Βάρβαροι τους οποίους επιλέξαμε υποτίθεται εμείς οι ίδιοι
διαμέσω της “κατά το δοκούν δημοκρατίας” ή μας επεβλήθησαν υπό των
"Μέσων μαζικής αποχαυνώσεως", μία κατά το δοκούν δημοκρατία, η οποία
έχει ως κύριον έργον της, την απαξίωση των άξιων, την άνοδο των
ανάξιων και την επιβολή της δικτατορίας της αθλιότητος παντού. Της
χειροτέρας μορφής δικτατορίας. Μίας δικτατορίας η οποία αλλάζει τις
έννοιες κατά το δοκούν, υπηρετεί τα πλέον δυσώδη συμφέροντα και
επιδιώκει τον έλεγχο των μαζών διαμέσω της ανελευθερίας της
ασυδοκρατίας.
Ήθος πουθενά. Μόνον Βαρβαρισμός της χειρότέρας και πλέον ευτελούς
αξίας. Τιμωρία επίσης πουθενά δια τας πράξεις τας ασελγούς επί του
συνόλου. Οι δικτατορίες βαπτίζονται “επαναστάσεις” και η κατά το
δοκούν δημοκρατία “ελευθερία του λόγου”. Επιβάλλουν την σιωπή σε όσους
θα έπρεπε να ομιλούν και αφήνουν ορθάνοικτα τα μικρόφωνα δια όσους θα
έπρεπε απο ντροπή *την οποίαν πόθεν και να εύρουν άλλως τε), να
κρύβονται. Οι τελευταίοι έονται πρώτοι και εκατήντησαν τα πρότυπα. Οι
“άρχοντες” του δυσώδους πνευματικού βάλτου είς τον οποίον έχει
περιέλθει η χώρα ημών των Ελλήνων, η φωτοδότρα χώρα του Πολιτισμού μας
πολιορκούν πανταχόθεν.
Και δια τούτην την κατάντιαν την απεχθήν, ευθυνόμεθα άπαντες.
Ευθυνόμεθα διότι δεν προσπαθήσαμε να αλλάξουμε την κατάστασιν, αλλά
τουναντίον επροσπαθήσαμε να αλλάξουμε τον εαυτόν μας, να προσαρμόσομεν
τον εαυτόν μας είς τούτον εδώ τον βάλτον, τούτον εδώ τον οχετόν όπου
διαβιούμε αναγκαστικώς μετά των τρωκτικών, μετά των πνευματικών
σκωλήκων όπου τρέφονται εκ της ψυχής ενός λαού ηρωικού. Ενός λαού
ηρωικού ο οποίος παρέμεινε τεχνιέντως είς την αμάθειαν, είς την
τύφλαν του πνεύματος και ως τυφλός μέσα είς το σκότος, προσπαθεί να
αναψηλαφίσει τον χώρο γύρω του.
Και ακούει φωνές μέσα στο βαθύ τούτο σκότος δίχως να ημπορεί να ιδεί,
δίχως να ημπορεί να διακρίνει. Φωνές αθλίων όπου του συστήνονται ως
φίλοι. Του συστήνονται ως πνευματικοί ταγοί, ως “μορφωμένοι” ως
καθοδηγηταί του. Αλλά όλαι τούται αι φυλαί, δεν είναι παρά φυλαί
αθλίων αι οποία παρασιτούν επί του προ της κλίνης ή και επί της κλίνης
του Θανάτου, σώματος της πατρίδος και επί του πνεύματος ημών.
Ποιός θα τιμωρήσει τους Βαρβάρους ; Ποιός θα λάβει το μαστίγιον ως ο
Κύριος Ιησούς Χριστός, εναντίον των εμπόρων του έθνους ημών των
Ελλήνων ; Τις δύναται εξολοθρεύσει την αδικίαν, τον φθόνον, την
ασέλγειαν κατά συρροήν επί ενός ολάκερου λαού επί δεκαετίες ; Και έτι
περισσότερον, ποιός θα συνδράμει είς τον ολομέτωπον τούτον αγώνα
εναντίον όλων αυτών των πραγματικών εχθρών ;
Ίσως τούτος ο κάποιος να έχει γεννηθεί. Ίσως αι συνθήκαι τούται της
αθλιότητος όπως δράσουν ως ο καταλύτης των εξελίξεων. “Η αδικία γεννά
τους ήρωες”. Μα δεν πρόκειται εν προκειμένω μόνον περί αδικίας. Αλλά
περί παντελούς εξευτελισμού της ανθρωπίνου φύσεως, περί πλήρους
καθυπόταξης της υπό των ταπεινότερων ενστίκτων, τα οποία καλλιεργούν
οι πραγματικοί εξουσιασταί και τα κατά τόπους ανδρείκελα όπου
προσπαθούν να ενσπείρουν είς την συλλογικήν ημών ψυχήν, τα άνθη του
κακού.
Οχι Καβάφη. Οι Βαρβαροι δεν είναι ποτέ η “κάποια λύσις”. Είναι μόνον η
αρχή για νέους αγώνας προς τον εξανθρωπισμόν. Είναι το κατώτατο σκαλί
όπου πατά ο άνθρωπος καταπνίγοντας την κτηνώδη του πλευρά στον δρόμο
προς το ανώτερο εγώ. Πατάξατε τους Βαρβάρους. Πατάξατε τους Βαρβάρους
παντού και πρωτίστως εντός σας !
Μόνον τότε οι Βάρβαροι θα σταματούν να κυβερνούν τον κόσμον τούτο,
μόνον τότε θα λάμψει η αλήθεια εμπρός είς τα τυφλά ως τούδε όμματα
ημών. Μόνον τότε, αλλάζοντας εμείς, μη αποδεχόμενοι τον βαρβαρισμόν
ποτέ και επί ουδενός λόγου, οι Βάρβαροι δεν θα βρίσκουν άλλο έδαφος
δια να κατοικήσουν. Μόνον τότε ο κόσμος τούτος του ψεύδους, της
αναληθείας, της εντροπής θα αλλάξει επί της ουσίας!
