«Ανάθεμα την ώρα, κατάρα τη στιγμή, που οι νέοι τούτου του τόπου φύγανε για αλλού» θα έλεγε γλαφυρά ο ποιητής για να περιγράψει την...
κατάσταση στην οποία με αμείωτο ρυθμό (αν όχι αυξανόμενο) έχουμε περιέλθει ως χώρα.
Έχω βιώσει όσο κανείς άλλος τα τελευταία πέντε χρόνια τον ολοένα αυξανόμενο ρυθμό με τον οποίο φίλοι, συμφοιτητές και συναγωνιστές στον πολιτικό στίβο των νιάτων μας αναζητούν το μέλλον τους εκτός Ελλάδος. Έγινα μετανάστης προτού ακόμη αντιληφθούμε / νιώσουμε αυτό που έρχεται. Λονδίνο, Μελβούρνη, Μόναχο, Σαν Φρανσίσκο. Κάθε πόλη και άλλη ιστορία. Άλλοι φίλοι. Άλλα όνειρα. Άλλοι στόχοι. Πίσω, βουβοί άνθρωποι. Γονείς, σύντροφοι, παιδιά και φίλοι.
Κάθε Σάββατο λιγότεροι στην έξοδο στην πόλη. Κάθε μήνα και άλλο αποχαιρετιστήριο πάρτι. Ως πότε, όμως; Γιατροί στη Γερμανία, πολιτικοί μηχανικοί στη Μεγάλη Βρετανία, εργαζόμενοι κάθε είδους στην Αυστραλία. Όλοι άνθρωποι σπουδαγμένοι στην Ελλάδα.
Ένα νέο ανθρώπινο δυναμικό που «βράζει» από ιδέες, από όρεξη να αξιοποιήσει, να εκμεταλλευτεί και να προωθήσει τον πλούτο της χώρας. Και που το κράτος τού έχει κλείσει τον δρόμο, του έχει στερήσει τις ευκαιρίες και του έχει ανοίξει την πόρτα της εξόδου. Έχοντας αποτύχει να αφουγκραστεί τις κραυγές των εξαγωγέων και των εξωστρεφών επιχειρήσεων, το κράτος κατάφερε μία αρνητική πρωτιά σε εξαγώγιμο προϊόν: τα φρέσκα μυαλά.
Στο Ποτάμι επιμένουμε να δίνουμε προσοχή και αξία σε αυτά που έχουν πραγματική σημασία. Στους ανθρώπους. Έχουμε υποχρέωση ως πολιτική διοίκηση να στηρίξουμε τους ανθρώπους που μπορούν να οδηγήσουν στην επανάκαμψη της χώρας και να τη βάλουν ξανά στον δρόμο της ανάπτυξης. Το στοίχημα στις εκλογές που θα έρθουν. Στα κοντά. Πολύ κοντά. Η λογική να επιστρέψει. Όχι η συντήρηση, το νου σας. Η λογική.
Εφημερίδα "Καρφίτσα"
