Κι έφτασε εκείνη η ώρα του χρόνου, που προσπαθείς να δεις τι έκανες, τι δεν έκανες, τι πήγε καλά και τι στράβωσε τη χρονιά που ...
πέρασε. Ο απολογισμός είναι το «φετίχ» των εορταστικών ημερών. Κάτι σαν ρουτίνα, σαν μια αγγαρεία που πρέπει να διεκπεραιώσεις, πριν την είσοδο του νέου χρόνου.
Η «αγγαρεία» αυτή, τα τελευταία χρόνια δεν δίνει και τόσο ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Αντιθέτως, το «κάθε πέρσι και καλύτερα» μοιάζει να σταθεροποιείται ως «μότο», αποτυπώνοντας τόσο την απαισιοδοξία που έχει γίνει πλέον μόνιμος σύντροφός μας, όσο και τα πραγματικά προβλήματα που διογκώνονται χρόνο με τον χρόνο.
Το 2016 δεν ήταν καλή χρονιά για την Ελλάδα. Ούτε και το 2017 αφήνει, για την ώρα, πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Η οικονομική κρίση βαθαίνει και η χειρότερη, κατά την γνώμη μου, συνέπειά της είναι η απώλεια της ελπίδας, ότι άμεσα θα έρθουν καλύτερες μέρες για όλους.
Φως στο τούνελ δεν φαίνεται, αλλά μας τυφλώνει η ανεπάρκεια και τα λάθη μιας κυβέρνησης που δεν συνειδητοποιεί τον ρόλο της ή πολύ απλά δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτόν. Δεν μπορώ αλλιώς να εξηγήσω το γεγονός ότι ακολουθεί τη ρητορική που είχε ως αντιπολίτευση, αλλά πράττει ως πιο… κυβέρνηση και από κυβέρνηση!
Αν επικεντρωθώ στο χώρο της Υγείας, μπορώ να θυμηθώ δεκάδες παραδείγματα κόντρας μεταξύ Νέας Δημοκρατίας με τον τότε αντιπολιτευόμενο ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο τελευταίος θεωρούσε αντιλαϊκές και καταστρεπτικές τις ενέργειες της κυβέρνησης στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, στο φάρμακο, στα νοσοκομεία… Και σε όλες τις περιπτώσεις, φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμευόταν πως, όταν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, θα διορθώσει όλα τα στραβά και τα ανάποδα που δημιούργησαν οι προηγούμενοι. Και ανέλαβε τη διακυβέρνηση. Και στράβωσαν ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
Ωστόσο, οι δικαιολογίες παραμένουν σταθερές: παραλάβαμε ένα χάος, επιμένει η τρόικα, μας δένει τα χέρια το μνημόνιο και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Κι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε όλα τα προηγούμενα είναι, κατά την κυβέρνηση, να συνεχίσουμε το χάος, μιας και το συνηθίσαμε, να ανανεώνουμε το «δέσιμο» τον χεριών και να φορτώνουμε τη δική μας έλλειψη στρατηγικής και σχεδίου στους ξένους, στους προηγούμενους και στα φαντάσματα του παρελθόντος.
Τα νοσοκομεία αναμένουν προσλήψεις, οι ελλείψεις υλικών και φαρμάκων διογκώνονται, οι απολυμένοι γιατροί του ΙΚΑ αναμένουν την υποσχόμενη από τον ΣΥΡΙΖΑ επαναπρόσληψή τους, η συμμετοχή των πολιτών στα φάρμακα αυξάνεται, τα εισοδήματά τους ολοένα και μειώνονται, η καινοτομία και η επιχειρηματικότητα αντιμετωπίζονται ως κακοί δαίμονες του σύμπαντος και πάει λέγοντας και… κλαίγοντας!
Το 2016 φεύγει και παίρνει μαζί του όσες ελπίδες, έστω και «τεχνητά» δημιουργήσαμε με την εκπνοή του 2015. Η μόνη ευχή για το 2017 είναι, όταν φτάσουμε στο τέλος του, να το θεωρήσουμε, έστω και ελάχιστα καλύτερο από το 2016…
Εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος
Πηγή
