όχι εγκλωβισμένος σ' αυτήν, σε εγρήγορση μπροστά στα "σημεία των καιρών" αλλά κρατώντας πάντα μια απόσταση.
Της Ελένης Βακεθιανάκη
Πλήρης ημερών «έφυγε» από τη ζωή νωρίς σήμερα τα ξημερώματα ένας από τους πλέον καταξιωμένους Έλληνες ζωγράφους, ο Ηρακλειώτης Γιάννης Μιγάδης.
Ο σπουδαίος δημιουργός, ζωγράφος, σκηνογράφος και ενδυματολόγος, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 90 ετών στο σπίτι του στην Αθήνα όπου είχε επιλέξει, εδώ και δεκαετίες, να ζει και να δημιουργεί. Ποτέ, ωστόσο, δεν λησμόνησε τη γενέτειρά του, την οποία επισκέπτονταν τακτικά ενώ ο Δήμος Ηρακλείου τον τίμησε το 2007 για την πλούσια καλλιτεχνική του παραγωγή, βραβεύοντας τον με το Βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης».
Ο Γιάννης Μιγάδης γεννήθηκε στο Ηράκλειο. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητή τον Κ. Παρθένη από το 1945 έως το 1951. Μετά έφυγε με υποτροφία στο Παρίσι όπου σπούδασε σκηνογραφία και ενδυματολογία στη Σχολή Ecole des Arts Decoratifs. Παρουσίασε έργα του σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις από το 1953 ενώ παράλληλα εργάσθηκε στο Εθνικό θέατρο, το Κ.Θ.Β.Ε. το ελεύθερο θέατρο καθώς στον ελληνικό και ξένο κινηματογράφο ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος. Ασχολήθηκε επίσης με εικονογραφήσεις βιβλίων, ημερολογίων, και περιοδικών ενώ άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά περιοδικά.
Υπήρξε μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου και του Διεθνούς Κέντρου Θεάτρου. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών, στην Πινακοθήκη Πιερίδη, στο Μουσείο Βορρέ και σε άλλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1998 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την καλλιτεχνική προσφορά, από την "Ένωση Θεατρικών Συγγραφέων", το Θεατρικό Μουσείο, τη Λέσχη "Κνωσσός" των εν Αθήναις Ηρακλειωτών ενώ το 2007 τιμήθηκε με το Βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης» από τον Δήμο Ηρακλείου.
Ζωγραφική της "ελληνικότητας"
«Η ζωγραφική του Μιγάδη δεν επιδέχεται κατατάξεις σε σχολές και κινήματα. Καλλιτέχνης της εποχής του αλλά όχι εγκλωβισμένος σ' αυτήν, σε εγρήγορση μπροστά στα "σημεία των καιρών" αλλά κρατώντας πάντα μια απόσταση -όπως έχει τεκμηριωμένα καταδείξει η Μάρθα Χριστοφόγλου στη μονογραφία της για το ζωγράφο- με στερεή εικαστική παιδεία από τον Παρθένη, με κάποιες καταβολές στον Τσαρούχη, με φόντο τη ζωγραφική της "ελληνικότητας" και με γόνιμη θητεία στο θέατρο, ο Γιάννης Μιγάδης χάραξε με συνέπεια έναν πολύ προσωπικό, αναγνωρίσιμο δρόμο, που έχει ενσωματώσει δημιουργικά τους προσωπικούς του και τους ιστορικούς χρόνους.
Οι οξύτατες κεραίες μιας δεκτικής όσο και καλλιεργημένης ευαισθησίας, ένα γερό ένστικτο, ένα διεισδυτικό και συχνά κριτικό βλέμμα σε καταστάσεις και πράγματα, ένα πλούσιο ιδιοσυγκρασιακό υπόστρωμα αλλά και φίλτρα που ελέγχουν και επεξεργάζονται την πρωτογενή συγκίνηση, όλα αυτά είναι ευανάγνωστα μέσα στο έργο του Μιγάδη.
Ένα έργο που στοιχειοθετεί μια σύνθετη, πολυδιάστατη σχέση με τον άνθρωπο και με τον κόσμο. Ένα έργο που οξύνει τη νεοελληνική ευαισθησία μας, που ενεργοποιεί τη βιωματική αλλά και την πολιτισμική μας μνήμη». (Απόσπασμα από «Το χρώμα της μνήμης»-Έκδοση Μουσείο Μπενάκη).
