Μια απίθανη ιστορία πείνας και κορεσμού...
Προλογισμός: Ευάγγελος Ζουμπανέας
Ένα από τα χαρακτηριστικά της εκπαίδευσης Master Practitioner on Eating Disorders που πραγματοποιείται από το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αντιμετώπισης Διατροφικών Διαταραχών κατά αποκλειστικότητα στην Ελλάδα σε συνεργασία με το National Center of Eating Disorders της Μεγάλης Βρετανίας, είναι ότι πέρα από τα διαγνωστικά και επαγγελματικά εργαλεία που εξοπλίζει τους σπουδαστές, παράλληλα τους προσφέρει και το ερέθισμα να εκφράσουν με ποικίλους τρόπους όλα αυτά που μαθαίνουν.
Η σπουδάστρια Βιβή Τουφεξή, κοινωνική λειτουργός στο επάγγελμα, έχει εντυπωσιάσει ήδη με τα κείμενα που μας αποστέλλει από τις πρώτες κιόλας μέρες της εκπαίδευσης και ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών άλλων αποφοίτων, αυτή τη φορά μας χαρίζει ένα χιουμοριστικό αριστούργημα πέρα από κάθε φαντασία.
Εύχομαι να σας αγγίξει ο ευφυής τρόπος που προσεγγίζει ένα πολύ ιδιαίτερο θέμα και ταυτόχρονα να το απολαύσετε όπως εμείς…
Γεμάτο Στομάχι: – Γεια σου! Εσύ πρέπει να είσαι το Άδειο Στομάχι! Εγώ είμαι το Γεμάτο. Χάρηκα.
Άδειο Στομάχι: – Τζάμπα μου συστήνεσαι, δεν πρόκειται να θυμάμαι ούτε πως σε λένε ούτε με τι μοιάζεις. Το μόνο που θυμάμαι και το μόνο που με ενδιαφέρει είναι ότι είμαι Άδειο.
ΓΣ: – Ωραία, ας μιλήσουμε για σένα λοιπόν! Πώς νιώθεις όταν είσαι άδειο;
ΑΣ: – Καταρχήν οι ερωτήσεις με εκνευρίζουν! Γενικά τα πάντα με εκνευρίζουν και ειδικά κάτι τύποι σαν εσένα που έχουν όρεξη για κουβεντούλα. Ωχ είπα όρεξη; Να ορίστε, κοίτα τι με κάνεις να λέω και να συγχύζομαι περισσότερο…!
ΓΣ: – Με συγχωρείς, δεν είχα σκοπό να σε συγχύσω, από ενδιαφέρον ρωτάω μήπως μπορώ να βοηθήσω.
ΑΣ: – Ε, αφού θες να μάθεις θα σου πω. Είναι βασανιστικό να είσαι ένα Άδειο Στομάχι. Καμιά φορά νομίζω ότι θα χάσω τα λογικά μου. Όταν με πιάνει η Μεγάλη Πείνα, τίποτα στον Κόσμο δεν έχει νόημα. Και δεν υπάρχει κάτι που να μπορείς να κάνεις για να με βοηθήσεις. Εκτός του να με αφήσεις ήσυχο.
ΓΣ: – Πώπω ακούγεσαι πολύ εκνευρισμένο και ταλαιπωρημένο. Εγώ πάλι βρίσκω μπόλικο νόημα στον Κόσμο. Δεν σκέφτομαι ότι πρέπει να γεμίσω, γιατί πολύ απλά είμαι ήδη γεμάτο τόσο όσο χρειάζεται για να νιώθω καλά. Για να το θέσω καλύτερα, είμαι χορτάτο! Καμιά φορά πάνω στο κέφι γεμίζω λίγο παραπάνω και τότε με πιάνει η Βαριά Νύστα και νιώθω ένα πρηξιματάκι, αλλά τον περισσότερο καιρό απλά έχω την ελευθερία να ασχολούμαι με ένα σωρό ωραίες ασχολίες γύρω μου. Εσύ δηλαδή δεν ασχολείσαι με άλλα πράγματα εκτός από το ότι θέλεις να γεμίσεις;
ΑΣ: – Μα στ’ αλήθεια, δεν καταλαβαίνεις καθόλου! Δεν υπάρχει για μένα καμία άλλη ασχολία! Και τώρα που κάθομαι και σου μιλάω ζορίζομαι. Θέλω απλά να αρχίσω να γεμίζω. Όμως… το κακό είναι ότι ούτε τότε βρίσκω την ηρεμία μου όπως εσύ.
ΓΣ: – Γιατί; Αφού όταν αρχίσεις να γεμίζεις θα έπρεπε να είσαι ένα χαρούμενο γεμάτο στομάχι, λάθος κάνω;
ΑΣ: – Ε ναι λοιπόν, κάνεις λάθος! Είμαι το Άδειο Στομάχι και παραμένω το Άδειο Στομάχι ακόμα και όταν αρχίζω να γεμίζω! Δεν έχω αίσθηση του χώρου του εαυτού μου. Νιώθω ότι είμαι απύθμενο, χωρίς τέλος. Νιώθω πως ό, τι και να βάλω μέσα μου, θα χαθεί στο βαθύ κενό, στο σκοτάδι. Δεν είμαι λοιπόν μια «σακούλα» σαν εσένα, εγώ είμαι ένα πηγάδι. Και όσο προσπαθώ να με γεμίσω, τόσο πανικοβάλλομαι επειδή νιώθω ότι δεν θα γεμίσω ποτέ.
ΓΣ: – Όλα όμως τα πηγάδια, όσο βαθιά και να είναι, κάποια στιγμή ξεχειλίζουν! Μετά τι συμβαίνει όταν γεμίσεις τόσο όσο δεν παίρνει άλλο;
ΑΣ: – Τότε είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Επειδή πολύ απλά, όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι εξακολουθώ να νιώθω Άδειο. Μη σου πω ακόμα πιο Άδειο από ότι πριν. Γιατί όταν ξεχειλίσω έρχεται και μια νέα αίσθηση: αυτή της ντροπής, της απελπισίας και της ματαιότητας. Γίνομαι ένα Άδειο Στομάχι που νιώθει άσχημα και πονάει από την αφόρητη πίεση. Έχω πάντα την ίδια σκέψη όταν το πηγάδι έχει ξεχειλίσει: «Και τώρα; Θα έπρεπε να νιώθω καλά; Τώρα που δεν αντέχω να γεμίσω άλλο που θα βρω νόημα και λόγο ύπαρξης;»
ΓΣ: – Μα… γιατί δεν σταματάς πριν φτάσεις σε αυτό το σημείο;
ΑΣ: – Αχ… Είσαι τόσο αφελής που σε ζηλεύω. Ο στόχος μου όταν αρχίσω να γεμίζω δεν είναι να γίνω ένα ευτυχισμένο χορτάτο στομάχι όπως εσύ. Ο στόχος μου είναι να καταπιώ αυτά που με κάνουν να νιώθω άσχημα. Και είναι τόσο μεγάλες αυτές οι μπουκιές, που δεν φτάνουν χίλια στομάχια για να τα χωρέσουν. Νιώθω τόση μοναξιά, που το γεμάτο πιάτο μου κρατάει παρέα. Μετά όμως η όψη ενός άδειου πιάτου είναι επώδυνη, γιατί είμαι πάλι μονάχο μου. Για αυτό το γεμίζω. Και το ξαναγεμίσω. Μέχρι να με σταματήσει ο ίδιος μου ο εαυτός, η περιορισμένη μου φύση. Μέχρι να μην χωράω άλλο. Ο πιο ανώδυνος τρόπος να πω «σταματάω» είναι να με σταματήσει ο ίδιος ο Πόνος, ο κυριολεκτικά σωματικός πόνος. Τότε ξεχνάω και λίγο τον άλλο Πόνο να σου πω την αλήθεια, εκείνον που ξεκινάει από την Καρδιά και φτάνει σε μένα.
ΓΣ: – Α! Μόλις είπες τη μαγική πρόταση! «Ο Πόνος που ξεκινά από την Καρδιά.» Άρα δεν είναι μόνο δικό σου το πρόβλημα, αφορά και άλλους!
ΑΣ: – Τι εννοείς;
ΓΣ: – Ίσως αν η Καρδιά αρχίσει να αγκαλιάζει αυτό τον Πόνο, αρχίσει να ζεσταίνεται ολοένα και περισσότερο και σιγά-σιγά να ξαναγίνει μια ζεστή, χαρούμενη Καρδιά! Τότε δεν θα χρειάζεται να τρως εσύ τις θεόρατες μπουκιές του πόνου της! Επίσης, νωρίτερα είπες ότι δεν ασχολείσαι με τίποτα άλλο γιατί δεν σε ενδιαφέρει καμιά άλλη ασχολία πέρα από το να γεμίσεις! Ίσως σ’ αυτό μπορεί να σε βοηθήσει ο Εγκέφαλος, με το να πάρει εκείνος την ευθύνη αντί για σένα! Εκείνος εξάλλου είναι πραγματικά καλός στο να γεννά ιδέες όταν το θέλει! Χμμμ… για τις ιδέες του όμως ο Εγκέφαλος θα χρειαστεί βοήθεια και από άλλα μέλη για να τις κάνει πράξη, όπως το να πάει να κάνει μια βόλτα έξω, όπου θα χρειαστεί να συμμετέχουν και τα Πόδια με τα Χέρια! Τώρα που το σκέφτομαι, τα Χέρια μπορούν να βοηθήσουν και με ένα απλό χάδι που θα σου δίνουν, επιβεβαιώνοντας αυτά που θα σου λέει το Στόμα: «όλα θα πάνε καλά! Τα πας περίφημα! Μπορούμε να τα καταφέρουμε!» Και μη ξεχνάς ότι η πιο απλή λύση είναι να μην αφήνεις τον εαυτό σου να αδειάσει τόσο ώστε να έρχεται η Μεγάλη Πείνα! Μπορείς να ζητήσεις από το Σώμα να σου δίνει κάτι καλό για να είσαι πάντα τόσο γεμάτο όσο χρειάζεται, σαν εμένα! Βλέπεις; Μα είναι τόσο ξεκάθαρο! Δεν μπορείς να τα καταφέρεις μόνο σου, γιατί πολύ απλά ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟ ΣΟΥ! Έχεις όλο το Σώμα που πονάει όταν πονάς και χαίρεται όταν χαίρεσαι! Και όλο το Σώμα μαζί ενωμένο θα σε βοηθήσει να γίνεις κι εσύ ένα χαρούμενο, χορτασμένο, Γεμάτο Στομάχι!
