του Γιώργου Θεοχάρη
Διαβάσαμε χθες στα ΜΜΕ ότι «για χιλιάδες μαζικές εκτελέσεις, έως και 13.000, σε φυλακή έξω από τη Δαμασκό κατηγορεί η Διεθνής Αμνηστία το συριακό καθεστώς Άσαντ, ενώ καταγγέλλει συστηματική χρήση βασανιστηρίων στο ίδιο σωφρονιστικό ίδρυμα… Ο αριθμός των εκτελεσθέντων τοποθετείται από την Διεθνή Αμνηστία μεταξύ 5.000 και 13.000» («Ναυτεμπορική»).
Δεν αμφισβητούμε ότι μπορεί να γίνονται εκτελέσεις σε αυτή τη φυλακή.
Είναι γεγονός ότι κανείς δεν ξέρει τί ακριβώς γίνεται εκεί.
Όμως η Διεθνής Αμνηστεία αναρωτήθηκε ποτέ τί γίνεται στις φυλακές π.χ. της Σαουδικής Αραβίας;
Αναρωτήθηκε τί γίνεται στις φυλακές που ελέγχουν οι αντικαθεστωτικοί, στις φυλακές του Ίντλεμπ και αλλού;
Ξέρουμε τί γίνεται εκεί; Ασφαλώς όχι.
Ασχολήθηκε ποτέ η Διεθνής Αμνηστεία με τους χιλιάδες αλεβήδες και χριστιανούς που απήγαγαν οι τζιχαντιστές – πολιτικοί (;) αντίπαλοι του καθεστώτος Άσσαντ;
Ασχολήθηκε με το πόσοι από αυτούς εκτελέστηκαν με αποκεφαλισμούς και άλλους φρικιαστικούς τρόπους και πόσοι βασανίστηκαν, πριν ασχοληθεί με τους κρατουμένους του Άσσαντ;
Ασχολήθηκε με τους δύο απαχθέντες Μητροπολίτες Χαλεπίου Παύλο και Ιωάννη;
Στη συνέχεια αυτό που μας κάνει εντύπωση είναι η μεγάλη διαφορά στους αριθμούς που δόθηκαν:
άλλο να πεις ότι οι εκτελεσθέντες υπολογίζονται σε 10 με 13.000 ή 5-6.000 και άλλο να πεις από 5 μέχρι 13.000.
Δηλαδή μπορεί η Διεθνής Αμνηστεία να δικαιολογεί στους υπολογισμούς απόκλιση 160%! Τί είδους απόκλιση είναι αυτή;
Τί είδους μέτρηση, από έναν οργανισμό που υποτίθεται ότι πρέπει να διαθέτει την μέγιστη ακρίβεια και τις εγκυρότερες μετρήσεις;
Αλλά ας υποθέσουμε ότι η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστείας αληθεύει στον χειρότερο αριθμό, δηλαδή των 13.000 εκτελεσμένων.
Η απορία μας είναι πώς ο Άσσαντ δεν κέρδισε ακόμη τον πόλεμο;
Π.χ. η μεγαλύτερη ισλαμιστική τρομοκρατική οργάνωση στη Συρία, η Άχρα αλ-Σαμ, αριθμεί, σύμφωνα με δικές της δηλώσεις, 25.000 μέλη (τρομοκράτες).
Εάν το καθεστώς έπιανε 13.000 από αυτούς, σήμερα δεν θα έπρεπε καν να υφίσταται.
Μετά πού τάφηκαν 13.000 κρατούμενοι; Πώς χώρεσαν σε μία φυλακή (έστω σε 6 έτη);
Πού βρέθηκαν τόσοι στρατιώτες για να φρουρούν και να εκτελούν 13.000 κρατουμένους σε μία εξαετία που ο Συριακός Στρατός έχει πολλαπλά μέτωπα;
Πώς δεν εξεγέρθηκαν τόσες χιλιάδες κρατούμενοι;
Αυτά είναι εύλογα ερωτήματα που πρέπει να θέσει κανείς στην Διεθνή Αμνηστεία και πρώτα η ίδια στον εαυτό της.
Δεν αμφισβητούμε όλη την έκθεση, αλλά ορισμένα πράγματα είναι λίγο περίεργα.
Ένα άλλο περίεργο στην έκθεση της Διεθνούς Αμνηστείας:
«Σύμφωνα με την οργάνωση, στην πλειοψηφία τους οι εκτελεσμένοι είναι πολιτικοί αντίπαλοι της κυβέρνησης του Σύρου προέδρου».
Το ερώτημά μας είναι οι τρομοκράτες που συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι πού πάνε;
Δεν υπάρχουν καθόλου κρατούμενοι για τρομοκρατική δράση;
Δεν υπάρχουν χοτζάδες, ιμάμηδες και άλλοι ιεροκήρυκες που καλούσαν σε θάνατο των απίστων;
Δεν υπάρχουν λαθρέμποροι όπλων προς τους τρομοκράτες;
Δεν υπάρχουν λαθρέμποροι ναρκωτικών;
Πού βρέθηκαν τόσοι πολλοί πολιτικοί κρατούμενοι;
Μετά, αφού στη Συρία υπήρχαν τόσοι πολλοί «πολιτικοί» αντίπαλοι του καθεστώτος, πώς τόσο γρήγορα η «εξέγερση» από πολιτική μετατράπηκε σε ισλαμιστική, με αποκεφαλισμούς, ακρωτηριασμούς, φρικαλεότητες, βομβαρδισμούς αμάχων κ.λπ., όλα αυτά τα καλά από τους αντιπάλους του καθεστώτος. Δηλαδή το καθεστώς «εξαφάνισε» στη φυλακή της Σεντνάγιας έξω από τη Δαμασκό όλους τους πολιτικούς αντιπάλους του και έμειναν μόνο οι ισλαμιστές και οι τζιχαντιστές, τα μέλη της ISIS και της Αλ-Νούσρα και των άλλων παρακλαδιών τους; Πού είναι τώρα πλέον οι μετριοπαθείς πολιτικοί αντίπαλοι;
Αυτά είναι κάποια άλλα απλά ερωτήματα που χρειάζονται απάντηση από τη Διεθνή Αμνηστεία.
Και ένα άλλο ερώτημα: μήπως όλες αυτές οι εκθέσεις των Διεθνών Οργανισμών, όπως π.χ. του Οργανισμού για τα χημικά, με την μεροληψία και την μονομέρεια που τις διακρίνει, απλά επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι οι Οργανισμοί αυτοί δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την αλήθεια, αλλά απλά να εξυπηρετήσουν πολιτικά συμφέροντα, και συνήθως συμφέροντα συγκεκριμένων χωρών, των ΗΠΑ, της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας;
