για ενασχόληση με παιδική πορνογραφία και δικάσθηκε γι' αυτό, χρησιμοποίησε μια πρωτότυπη -και αποτελεσματική- υπερασπιστική γραμμή: έριξε το φταίξιμο για τις τάσεις του στις παρενέργειες των φαρμάκων που έπαιρνε για τη νόσο Πάρκινσον, από την οποία έπασχε.
Ο Τζέρεμι 'Αλινγκτον-Σμιθ, πρώην καθηγητής του Πανεπιστημίου του Ντάραμ, είχε αποκαλυφθεί ότι επί πέντε χρόνια βιντεοσκοπούσε κρυφά γυναίκες με κοντές φούστες και σορτς σε δημόσιους χώρους, καθώς και άλλες να γδύνονται, χρησιμοποιώντας μια κάμερα κινητού τηλεφώνου στερεωμένη κάτω από μια πόρτα.
Επίσης, όπως ανακάλυψε η αστυνομία, είχε «κατεβάσει» στους υπολογιστές του σπιτιού και του γραφείου του στο πανεπιστήμιο χιλιάδες φωτογραφίες παιδιών που κακοποιούνταν σεξουαλικά, ενώ ο ίδιος είχε σχεδιάσει πάνω από 4.000 παρόμοιες εικόνες. Είχε ακόμη δημιουργήσει ένα «εγχειρίδιο παιδοφίλων', που περιείχε συμβουλές για τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, στο οποίο είχε συμπεριλάβει μερικά από τα σχέδιά του.
Το δικαστήριο που εξέτασε την υπόθεσή του, τον άφησε ελεύθερο, αλλά τον υποχρέωσε σε τριετή κοινοτική υπηρεσία υπό στενή εποπτεία. Το καθοριστικό επιχείρημα του πρώην πανεπιστημιακού, ο οποίος είχε παραιτηθεί ατιμασμένος μετά τις αποκαλύψεις, ήταν ότι ανέπτυξε υπερσεξουαλικότητα και αδυναμία να ελέγξει τις σεξουαλικές ορμές του, λόγω της λήψης φαρμάκων για το Πάρκινσον.
Είχε επίσης ζητήσει ιατρική βοήθεια για να ξεπεράσει το πρόβλημά του, αλλά χωρίς μεγάλη επιτυχία, όπως αποδείχθηκε από τη συμπεριφορά του. Ο ίδιος ισχυρίσθηκε ότι δεν συνειδητοποιούσε πως έκανε κάτι παράνομο, καθώς δεν κακοποίησε στην πραγματικότητα κανένα παιδί. Είπε πως ό,τι έκανε, γινόταν μόνο για τη δική του σεξουαλική ικανοποίηση και προέβαλε ότι δεν μπορούσε να ξέρει τις ηλικίες των παιδιών στις φωτογραφίες που είχε «κατεβάσει» από το διαδίκτυο.
«Είναι σημαντικό η κοινή γνώμη να καταλάβει γιατί ένας άνδρας που διέπραξε αδικήματα για τα οποία θα αναμενόταν να πάει κατευθείαν στη φυλακή, δεν πρόκειται να πάει», δήλωσε ο δικαστής Κρίστοφερ Πρινς, σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ».
Ο δικαστής αναγνώρισε ότι ο κατηγορούμενος, μετά από «μια λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα», στη διάρκεια της οποίας «είχε μεγάλη συνεισφορά στο πεδίο της αστροφυσικής», όντως επηρεάσθηκε από τη φαρμακευτική θεραπεία του. Επιφανείς γιατροί που κλήθηκαν ως μάρτυρες στη δίκη, επιβεβαίωσαν ότι τέτοιες ψυχικές παρενέργειες είναι πιθανό να συμβούν σε παρκινσονικούς ασθενείς.
Ο δικαστής προειδοποίησε όμως τον αστροφυσικό ότι αν υποπέσει ξανά στα ίδια παραπτώματα, την επόμενη φορά δεν θα γλιτώσει τη φυλακή.
