Γράφει η Εύα Δημήτρουλα
Είναι δύσκολο να είσαι γυναίκα τη σημερινή εποχή. Θα μπορούσαμε να πούμε πως ο θεός σου δίνει ευχή και κατάρα ταυτόχρονα, είτε ζεις ανατολικά, είτε ζεις δυτικά …
Ευχή για να ‘αντέξεις’ την ευθύνη του να είσαι γυναίκα και κατάρα γιατί δεν γεννήθηκες άντρας και συνεπώς δεν είσαι το δυνατό, όπως λένε, φύλο. Ο αιώνας που πέρασε, κατά κοινή ομολογία αποτέλεσε για τη γυναίκα μια χρονική περίοδο πολλών και ποικίλων κοινωνικών και επαγγελματικών κατακτήσεων. Υπάρχουν, ωστόσο, θρησκείες και πολιτισμοί όπως ο Ισλαμικός, που εξακολουθούν να τοποθετούν τη γυναίκα στο περιθώριο αρνούμενοι να της αναγνωρίσουν στοιχειώδη δικαιώματα, ενώ αντίθετα σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως ισότιμη με τον άνδρα και έχει καταφέρει ακόμα και να βρίσκεται σε καίριες θέσεις και μεγάλα αξιώματα του κράτους.
Οι γυναίκες ως πολίτες «δεύτερης» κατηγορίας
Όλες οι θρησκείες(αλλά όλως ιδιαιτέρως το Ισλάµ) εκφράζουν πατριαρχικές απόψεις, οι οποίες ασφαλώς επιδρούν στην διαµόρφωση της κουλτούρας και στα δικαιώµατα των γυναικών. Το Ισλάµ υποστηρίζει ότι η ανισότητα των φύλων είναι η εντολή του Θεού που εκφράζεται µέσα από τα ιερά κείµενα του Προφήτη. Στις περισσότερες ισλαµικές χώρες, µε ελάχιστες εξαιρέσεις, οι οδηγίες του Κορανίου, σε βάρος των γυναικών, έχουν ενσωµατωθεί στη νοµοθεσία, στο οικογενειακό, αστικό και ποινικό δίκαιο, στην εργατική νοµοθεσία κλπ και έχουν στερήσει από εκατοµµύρια γυναίκες θεµελιώδεις ελευθερίες και βασικά ανθρώπινα δικαιώµατα. Το ίδιο το Κοράνι, (δηλαδή ο Θεός σύµφωνα µε το Ισλάµ), µέσω του Προφήτη, αποφαίνεται για την υπεροχή των ανδρών και το δικαίωµά τους να δέρνουν τις ανυπάκουες συζύγους. Σε πολλές µουσουλµανικές κοινωνίες, η αναφορά στα ανθρώπινα δικαιώµατα δεν περιλαµβάνει τα δικαιώµατα των γυναικών, τα οποία συστηµατικά παραβιάζονται. Ένα από τα πιο κοινά εγκλήµατα είναι οι λεγόµενες δολοφονίες «για λόγους τιµής». Υπολογίζεται ότι περίπου 5.000 γυναίκες και κορίτσια δολοφονούνται κάθε χρόνο από αρσενικά µέλη της οικογένειάς τους. Η εφαρµογή απάνθρωπων, βίαιων και ταπεινωτικών τιµωριών για τις γυναίκες, όπως το µαστίγωµα και οι λιθοβολισµοί, αποτελούν σε πολλές χώρες συνήθη πρακτική στο όνοµα θρησκευτικών παραδόσεων, οι οποίες παρερµηνεύονται ως «θεϊκής φύσης και προέλευσης». Οι δράστες συνήθως µένουν ατιµώρητοι αφού τέτοιου είδους βία θεωρείται αποδεκτός τρόπος ελέγχου της συµπεριφοράς των γυναικών και όχι σοβαρό έγκληµα. Σε αυτές τις κοινωνίες η πατριαρχική οικογενειακή δοµή τοποθετεί τις γυναίκες υπό τον απόλυτο έλεγχο των ανδρών της οικογένειας. Τα θηλυκά παιδιά γίνονται θύµατα διακρίσεων από τη στιγµή της γέννησής τους, αφού θεωρούνται κακοτυχία για την οικογένεια, σε αντίθεση µε τη γέννηση των αρσενικών παιδιών που αποτελούν δώρο Θεού.
Η σημασία της (γνωστής σε όλους μας) «μαντίλας»…
Χαρακτηριστικό γνώρισμα των γυναικών στις μουσουλμανικές χώρες αποτελεί η λεγόμενη μαντίλα που είναι αναγκασμένες να φορούν συνέχεια και εφ’ όρου ζωής οι γυναίκες στις μουσουλμανικές χώρες. Απαγορεύεται να φαίνονται τα μαλλιά και ακόμα και το πρόσωπο κατά ένα μέρος του και για αυτό γίνεται η χρήση αυτής. Μήπως να μην υπάρχουμε κιόλας; Ή μήπως πρέπει να ζητήσουμε και συγγνώμη που γεννηθήκαμε θηλυκά και βέβαια να το αποκρύπτουμε με τη χρήση της μαντίλας; Και αλήθεια τι το τόσο ανήθικο έχουν τα μαλλιά και το πρόσωπο μιας γυναίκας; Ας δούμε, λοιπόν, την (υπτοτιθέμενη) σημασία της μαντίλας. Η µαντίλα δεν µπορεί παρά να συµβολίζει την υποταγή των γυναικών στα πατριαρχικά πρότυπα. Έγινε, λοιπόν, στόχος η τυφλή υπακοή των γυναικών και ο έλεγχος της σεξουαλικότητάς τους. Από τις µουσουλµανικές συνοικίες της Γαλλίας κάθε τόσο βλέπουν το φως της δηµοσιότητας φρικτές ιστορίες γυναικών που υφίστανται διωγµούς, βιασµούς και βασανιστήρια για «παραστρατήµατα», όπως η απάρνηση της ισλαµικής µαντίλας.
Η τιμωρία στην ύψιστη υπερβολή της!
Η τιμωρία της γυναίκας στη μουσουλμανική εποχή είναι ο θάνατος δια λιθοβολισμού, ειδικά όταν για παράδειγμα πέσει θύμα βιασμού και γεννήσει εξώγαμο παιδί. Η παράνοια σε όλο τη το μεγαλείο! Στο Ιράν και τη Σαουδική Αραβία οι γυναίκες είναι υποχρεωμένες να καλύπτουν το πρόσωπό τους και εκτός σπιτιού όπως προαναφέραμε, ενώ συνιστάται στους συζύγους να δέρνουν τις γυναίκες τους, για να τις συνετίσουν, εάν αυτές δεν υπακούουν. Έτσι πολλές γυναίκες πέφτουν θύματα βιασμού μέσα στην ίδια τους την οικογένεια, ενώ η αστυνομία δε, θεωρεί τη βία ενδοοικογενειακή υπόθεση και επιστρέφει τις βιασμένες κοπέλες στα σπίτια τους. Στο Πακιστάν, παρόλο που ο νόμος για τους βιαστές είναι αυστηρός, σπάνια δικάζονται, γιατί είναι συνήθως μεγαλογαιοκτήμονες ή αρχηγοί του υποκόσμου. Εκτός αυτού, αν μια παντρεμένη γυναίκα δεν καταφέρει να αποδείξει το βιασμό της, είναι βέβαιο ότι θα καταδικαστεί.Τα εγκλήματα τιμής εξάλλου εις βάρος των γυναικών είναι καθημερινή πρακτική στις χώρες του Ισλάμ. Συχνά γυναίκες δολοφονούνται από τους συζύγους και τους συγγενείς τους γιατί έφεραν ντροπή στην οικογένειά τους. Έχουμε να κάνουμε, συνεπώς, με μια κοινωνία που όχι απλά υποβιβάζει τη γυναίκα, αλλά ακόμα ακόμα την αντιμετωπίζει σαν "άψυχο πράγμα"… Είναι επιεικώς απάνθρωπες τέτοιου είδους συμπεριφορές και ας μου επιτραπεί να τις χαρακτηρίσω και ντροπιαστικές σε μια κοινωνία εντελώς εκπολιτισμένη του 21ου αιώνα!
Στην απέναντι όχθη…
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στα μουσουλμανικά κράτη, 180 μοίρες στροφή παίρνουμε για να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στο τι συμβαίνει στις περισσότερο εκσυγχρονισμένες χώρες. Εκεί η γυναίκα μέρα με τη μέρα σημειώνει όλο και μεγαλύτερα άλματα προόδου και πλέον στέκεται ισότιμη και επάξια απέναντι στον άνδρα. Μάλιστα, η θέση της κρίνεται αρκετά πιο δύσκολη από αυτή του άνδρα, για τον απλούστατο λόγο ότι χρειάζεται να αντεπεξέλθει σε ένα πλήθος ρόλων και υποχρεώσεων σε καθημερινή βάση. Χρειάζεται να στέκεται επάξια απέναντι στον τίτλο της μητέρας, της συζύγου, της εργαζόμενης, της νοικοκυράς. Μαθαίνει, λοιπόν, να είναι δυνατή, να κουβαλάει άγχη και βάρη και να ανταπεξέρχεται σε όλα της τα καθήκοντα με επιτυχία. Κατ’ επέκταση, αντιμετωπίζεται, σαν ένα πολυδύναμο ον που μάχεται και εργάζεται σκληρά σε όλους τους τομείς της ζωής του. Για αυτούς και για άλλους πολλούς λόγους είναι άξια θαυμασμού και όχι κατακραυγής!
Χρόνια πολλά στο πραγματικά ΔΥΝΑΤΟ γυναικείο φύλο!
Είναι δύσκολο να είσαι γυναίκα τη σημερινή εποχή. Θα μπορούσαμε να πούμε πως ο θεός σου δίνει ευχή και κατάρα ταυτόχρονα, είτε ζεις ανατολικά, είτε ζεις δυτικά …
Ευχή για να ‘αντέξεις’ την ευθύνη του να είσαι γυναίκα και κατάρα γιατί δεν γεννήθηκες άντρας και συνεπώς δεν είσαι το δυνατό, όπως λένε, φύλο. Ο αιώνας που πέρασε, κατά κοινή ομολογία αποτέλεσε για τη γυναίκα μια χρονική περίοδο πολλών και ποικίλων κοινωνικών και επαγγελματικών κατακτήσεων. Υπάρχουν, ωστόσο, θρησκείες και πολιτισμοί όπως ο Ισλαμικός, που εξακολουθούν να τοποθετούν τη γυναίκα στο περιθώριο αρνούμενοι να της αναγνωρίσουν στοιχειώδη δικαιώματα, ενώ αντίθετα σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως ισότιμη με τον άνδρα και έχει καταφέρει ακόμα και να βρίσκεται σε καίριες θέσεις και μεγάλα αξιώματα του κράτους.
Οι γυναίκες ως πολίτες «δεύτερης» κατηγορίας
Όλες οι θρησκείες(αλλά όλως ιδιαιτέρως το Ισλάµ) εκφράζουν πατριαρχικές απόψεις, οι οποίες ασφαλώς επιδρούν στην διαµόρφωση της κουλτούρας και στα δικαιώµατα των γυναικών. Το Ισλάµ υποστηρίζει ότι η ανισότητα των φύλων είναι η εντολή του Θεού που εκφράζεται µέσα από τα ιερά κείµενα του Προφήτη. Στις περισσότερες ισλαµικές χώρες, µε ελάχιστες εξαιρέσεις, οι οδηγίες του Κορανίου, σε βάρος των γυναικών, έχουν ενσωµατωθεί στη νοµοθεσία, στο οικογενειακό, αστικό και ποινικό δίκαιο, στην εργατική νοµοθεσία κλπ και έχουν στερήσει από εκατοµµύρια γυναίκες θεµελιώδεις ελευθερίες και βασικά ανθρώπινα δικαιώµατα. Το ίδιο το Κοράνι, (δηλαδή ο Θεός σύµφωνα µε το Ισλάµ), µέσω του Προφήτη, αποφαίνεται για την υπεροχή των ανδρών και το δικαίωµά τους να δέρνουν τις ανυπάκουες συζύγους. Σε πολλές µουσουλµανικές κοινωνίες, η αναφορά στα ανθρώπινα δικαιώµατα δεν περιλαµβάνει τα δικαιώµατα των γυναικών, τα οποία συστηµατικά παραβιάζονται. Ένα από τα πιο κοινά εγκλήµατα είναι οι λεγόµενες δολοφονίες «για λόγους τιµής». Υπολογίζεται ότι περίπου 5.000 γυναίκες και κορίτσια δολοφονούνται κάθε χρόνο από αρσενικά µέλη της οικογένειάς τους. Η εφαρµογή απάνθρωπων, βίαιων και ταπεινωτικών τιµωριών για τις γυναίκες, όπως το µαστίγωµα και οι λιθοβολισµοί, αποτελούν σε πολλές χώρες συνήθη πρακτική στο όνοµα θρησκευτικών παραδόσεων, οι οποίες παρερµηνεύονται ως «θεϊκής φύσης και προέλευσης». Οι δράστες συνήθως µένουν ατιµώρητοι αφού τέτοιου είδους βία θεωρείται αποδεκτός τρόπος ελέγχου της συµπεριφοράς των γυναικών και όχι σοβαρό έγκληµα. Σε αυτές τις κοινωνίες η πατριαρχική οικογενειακή δοµή τοποθετεί τις γυναίκες υπό τον απόλυτο έλεγχο των ανδρών της οικογένειας. Τα θηλυκά παιδιά γίνονται θύµατα διακρίσεων από τη στιγµή της γέννησής τους, αφού θεωρούνται κακοτυχία για την οικογένεια, σε αντίθεση µε τη γέννηση των αρσενικών παιδιών που αποτελούν δώρο Θεού.
Η σημασία της (γνωστής σε όλους μας) «μαντίλας»…
Χαρακτηριστικό γνώρισμα των γυναικών στις μουσουλμανικές χώρες αποτελεί η λεγόμενη μαντίλα που είναι αναγκασμένες να φορούν συνέχεια και εφ’ όρου ζωής οι γυναίκες στις μουσουλμανικές χώρες. Απαγορεύεται να φαίνονται τα μαλλιά και ακόμα και το πρόσωπο κατά ένα μέρος του και για αυτό γίνεται η χρήση αυτής. Μήπως να μην υπάρχουμε κιόλας; Ή μήπως πρέπει να ζητήσουμε και συγγνώμη που γεννηθήκαμε θηλυκά και βέβαια να το αποκρύπτουμε με τη χρήση της μαντίλας; Και αλήθεια τι το τόσο ανήθικο έχουν τα μαλλιά και το πρόσωπο μιας γυναίκας; Ας δούμε, λοιπόν, την (υπτοτιθέμενη) σημασία της μαντίλας. Η µαντίλα δεν µπορεί παρά να συµβολίζει την υποταγή των γυναικών στα πατριαρχικά πρότυπα. Έγινε, λοιπόν, στόχος η τυφλή υπακοή των γυναικών και ο έλεγχος της σεξουαλικότητάς τους. Από τις µουσουλµανικές συνοικίες της Γαλλίας κάθε τόσο βλέπουν το φως της δηµοσιότητας φρικτές ιστορίες γυναικών που υφίστανται διωγµούς, βιασµούς και βασανιστήρια για «παραστρατήµατα», όπως η απάρνηση της ισλαµικής µαντίλας.
Η τιμωρία στην ύψιστη υπερβολή της!
Η τιμωρία της γυναίκας στη μουσουλμανική εποχή είναι ο θάνατος δια λιθοβολισμού, ειδικά όταν για παράδειγμα πέσει θύμα βιασμού και γεννήσει εξώγαμο παιδί. Η παράνοια σε όλο τη το μεγαλείο! Στο Ιράν και τη Σαουδική Αραβία οι γυναίκες είναι υποχρεωμένες να καλύπτουν το πρόσωπό τους και εκτός σπιτιού όπως προαναφέραμε, ενώ συνιστάται στους συζύγους να δέρνουν τις γυναίκες τους, για να τις συνετίσουν, εάν αυτές δεν υπακούουν. Έτσι πολλές γυναίκες πέφτουν θύματα βιασμού μέσα στην ίδια τους την οικογένεια, ενώ η αστυνομία δε, θεωρεί τη βία ενδοοικογενειακή υπόθεση και επιστρέφει τις βιασμένες κοπέλες στα σπίτια τους. Στο Πακιστάν, παρόλο που ο νόμος για τους βιαστές είναι αυστηρός, σπάνια δικάζονται, γιατί είναι συνήθως μεγαλογαιοκτήμονες ή αρχηγοί του υποκόσμου. Εκτός αυτού, αν μια παντρεμένη γυναίκα δεν καταφέρει να αποδείξει το βιασμό της, είναι βέβαιο ότι θα καταδικαστεί.Τα εγκλήματα τιμής εξάλλου εις βάρος των γυναικών είναι καθημερινή πρακτική στις χώρες του Ισλάμ. Συχνά γυναίκες δολοφονούνται από τους συζύγους και τους συγγενείς τους γιατί έφεραν ντροπή στην οικογένειά τους. Έχουμε να κάνουμε, συνεπώς, με μια κοινωνία που όχι απλά υποβιβάζει τη γυναίκα, αλλά ακόμα ακόμα την αντιμετωπίζει σαν "άψυχο πράγμα"… Είναι επιεικώς απάνθρωπες τέτοιου είδους συμπεριφορές και ας μου επιτραπεί να τις χαρακτηρίσω και ντροπιαστικές σε μια κοινωνία εντελώς εκπολιτισμένη του 21ου αιώνα!
Στην απέναντι όχθη…
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στα μουσουλμανικά κράτη, 180 μοίρες στροφή παίρνουμε για να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στο τι συμβαίνει στις περισσότερο εκσυγχρονισμένες χώρες. Εκεί η γυναίκα μέρα με τη μέρα σημειώνει όλο και μεγαλύτερα άλματα προόδου και πλέον στέκεται ισότιμη και επάξια απέναντι στον άνδρα. Μάλιστα, η θέση της κρίνεται αρκετά πιο δύσκολη από αυτή του άνδρα, για τον απλούστατο λόγο ότι χρειάζεται να αντεπεξέλθει σε ένα πλήθος ρόλων και υποχρεώσεων σε καθημερινή βάση. Χρειάζεται να στέκεται επάξια απέναντι στον τίτλο της μητέρας, της συζύγου, της εργαζόμενης, της νοικοκυράς. Μαθαίνει, λοιπόν, να είναι δυνατή, να κουβαλάει άγχη και βάρη και να ανταπεξέρχεται σε όλα της τα καθήκοντα με επιτυχία. Κατ’ επέκταση, αντιμετωπίζεται, σαν ένα πολυδύναμο ον που μάχεται και εργάζεται σκληρά σε όλους τους τομείς της ζωής του. Για αυτούς και για άλλους πολλούς λόγους είναι άξια θαυμασμού και όχι κατακραυγής!
Χρόνια πολλά στο πραγματικά ΔΥΝΑΤΟ γυναικείο φύλο!

