Σε ποιον δεν αρέσουν οι τρομακτικές ιστορίες για φαντάσματα και στοιχειωμένα σπίτια; Από τον Μάκβεθ του Σαίξπηρ και το αριστουργηματικό «Στρίψιμο της Βίδας» του Χένρι Τζέιμς, μέχρι σύγχρονα θρίλερ όπως η «Λάμψη» του μετρ του τρόμου Στίβεν Κινγκ, οι ιστορίες για ανήσυχα πνεύματα που απλώς αρνούνται να εγκαταλείψουν αυτόν τον κόσμο ασκούσαν πάντα μια μοναδική γοητεία στο αναγνωστικό κοινό.
Ακόμα κι αν ανήκετε στην κατηγορία των ανθρώπων που θεωρούν την οποιαδήποτε αναφορά σε υπερφυσικά φαινόμενα ανοησίες, η συναρπαστική πλοκή των παραπάνω - και πολλών άλλων - ιστοριών σίγουρα δεν σας αφήνει ασυγκίνητους.
Πώς ξεκίνησαν όμως οι ιστορίες για τα στοιχειωμένα σπίτια, τους χώρους όπου αντηχούν ακόμα οι φωνές των από καιρό πεθαμένων κατοίκων τους; Πολλοί πιστεύουν ότι η πρώτη ιστορία για στοιχειωμένο σπίτι που έχει καταγραφεί ποτέ προέρχεται από μια επιστολή του Πλίνιου του Νεότερου, επιφανούς δικηγόρου, συγγραφέα και δικαστή της αρχαίας Ρώμης. Και το σπίτι στο οποίο αναφέρεται βρισκόταν... στην Αρχαία Αθήνα.
Σύμφωνα με την επιστολή του Πλίνιου, υπήρχε στο παρελθόν στην Αθήνα ένα μεγάλο και όμορφο σπίτι, το οποίο ωστόσο είχε αποκτήσει τη φήμη ότι ήταν στοιχειωμένο, με αποτέλεσμα κανείς να μη θέλει να μείνει σε αυτό. Αιτία αυτής της φήμης ήταν οι παράξενοι θόρυβοι που ακούγονταν τα βράδια, όπως η κλαγγή μετάλλων και τα βογκητά, παρά το γεγονός ότι δεν βρισκόταν κανείς στο εσωτερικό του.
Όταν έφτασε στην πόλη ο φιλόσοφος Αθηνόδωρος (74 π.Χ.-7 μ.Χ.), θεωρώντας ότι όλα όσα ακούγονταν ήταν ανοησίες και ψάχνοντας ένα οικονομικό σπίτι για να ενοικιάσει, δεν δίστασε λεπτό να μετακομίσει στο «στοιχειωμένο» οίκημα. Ωστόσο, το πρώτο κιόλας βράδυ που πέρασε σε αυτό, τον επισκέφθηκε το φάντασμα ενός ηλικιωμένου και αποστεωμένου άνδρα, ο οποίος είχε άθλια όψη. Εκτός από το βρώμικο πρόσωπο και τα μπλεγμένα μαλλιά του, ο άνδρας είχε περασμένες στα χέρια και τα πόδια του βαριές αλυσίδες, που έδειχναν να τον βασανίζουν.
Σύμφωνα με τον Πλίνιο, ο οποίος εγγυάται για την αλήθεια της ιστορίας, το φάντασμα οδήγησε τον Αθηνόδωρο στην αυλή του σπιτιού, και στάθηκε για ώρα σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Στη συνέχεια εξαφανίστηκε.
Την επόμενη μέρα, ο φιλόσοφος ζήτησε από εργάτες να σκάψουν στο σημείο όπου είχε σταθεί το φάντασμα, και εκεί βρέθηκε ο σκελετός ενός άνδρα δεμένου με αλυσίδες. Στη συνέχεια, ο Αθηνόδωρος φρόντισε να ταφεί ο σκελετός σύμφωνα με τα τότε έθιμα, με αποτέλεσμα το φάντασμα να μην εμφανιστεί ποτέ ξανά στο σπίτι του.
Το συμπέρασμα; Η Ελλάδα μπορεί να περηφανεύεται ότι, εκτός από πρωτοπόρους φιλοσόφους και επιστήμονες, γέννησε και τον πρώτο... ghostbuster της ιστορίας.
