κάτοικοι του Αραβικού κόσμου διψάγανε για να μάθουν πως περνάνε άραγε οι άλλοι, οι δυτικοί, την μέρα τους, τι συμβαίνει πραγματικά στον έξω κόσμο, πέρα από τις ιδεοληψίες της θρησκείας τους. Ναι, είχαν μεγαλώσει και γαλουχηθεί μέσα σε αυτήν, αλλά να, που τώρα με τον τουρισμό που κάποιες χώρες όπως τα Αραβικά Εμιράτα, άνοιξαν διάπλατα σε μας, τους δυτικούς, τις πόρτες, εκείνη την στιγμή ο αραβικός κόσμος, ξύπνησε. Και ξύπνησε για τα καλά. Έμαθαν ότι υπάρχει το ίντερνετ σε τέτοιο βαθμό που βοηθάει πονεμένους, ανέργους, ανθρώπους του εμπορίου να ανθίσουν, να επικοινωνήσουν καλύτερα, πιο εύκολα και πιο γρήγορα, με όλους, με γνωστούς ή και με αγνώστους. Εκείνη λοιπόν την δεδομένη στιγμή ο Αραβικός Κόσμος και χώρες από την Βόρεια Αφρική βγήκαν στους δρόμους, με κάθε λογής διαμαρτυρία, διαδήλωση, με το απόλυτα σύνθημα «ο λαός θέλει να πέσει το καθεστώς». Εκτός από το Σουδάν, που ήταν το πρώτο κράτος που το επιχείρησε, ακολούθησε η Αιγυπτιακή επανάσταση του 2011, η Εξέγερση στην Τυνησία την ίδια χρονιά, ο Λιβυκός εμφύλιος, οι διαδηλώσεις στη Υεμένη και ο Συριακός εμφύλιος πόλεμος, που ακόμα μαίνεται.
Όλοι είχαν πιστέψει ή προσδοκούσαν σε μια ήρεμη μετάλλαξη των περιοχών που κυριαρχούσαν οι αιμοσταγής, δικτατορικοί ηγέτες, σε μια φιλοδυτική όαση, πλαισιωμένη από τα καταναλωτικά αγαθά που θα ερχόντουσαν από εταιρίες της Ευρώπης και της Αμερικής και φυσικά φτιαγμένα από τα χέρια των φίλων τους των Κινέζων. Η αλήθεια είναι ότι όλη αυτή η προσπάθεια, ενώ έτυχε την υποστήριξη του Ομπάμα, που προσπαθούσε να το εξασφαλίσει και να το συντηρήσει όσο μπορούσε, ποτέ δεν έγινε πλήρως αποδεκτή. Πάντα έμπαινε στη μέση η θρησκεία, οι ιδεοληψίες και περισσότερο τα οικονομικά και κάθε είδους, συμφέροντα.
Με την αλλαγή του προέδρου των ΗΠΑ, ο Τραμπ κατάφερε μέσα σε μια νύχτα να επαναφέρει συναισθήματα που είχαν καταλαγιάσει. Σε μια νύχτα όμως κυριολεκτικά, μετά την επίσκεψη του στην Σαουδική Αραβία, επέλεξε να συμμαχήσει με τους Σαουδάραβες, άσχετα αν κανένας και ποτέ δεν πίστεψε ότι δεν ήταν οι ίδιοι που έβαλαν το χέρι τους και όχι μόνο, στο φούντωμα του Μουσουλμανικού κόσμου.
Ο Τραμπ εισέρχεται σε μια συμμαχία μαζί τους και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να συμμερίζεται την αντιπαράθεση τους με το Ιράν. Και τι σημαίνει αυτό. Σημαίνει ότι θα ακολουθήσει τον δρόμο που θα χαράξει η Σαουδική Αραβία. Και ποιος είναι αυτός? Άμεσα και μετά την επίσκεψη του στο Ριάντ οι Σαουδάραβες κατήγγειλαν το Κατάρ ότι στηρίζει τους Αδελφούς Μουσουλμάνους της Αιγύπτου και άλλες εξτρεμιστικές ισλαμικές οργανώσεις της Μέσης Ανατολής, που επιδιώκουν τη διάλυση του βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας και επιβουλεύονται την εξουσία του Σίσι στην Αίγυπτο. Αυτό έγινε γιατί το Κατάρ έχει κοινά συμφέροντα και άριστες σχέσεις με το Ιράν.
Σαν αποτέλεσμα, όλη η προηγούμενη δεκαετία που υπήρχε μια σχετική σταθεροποίηση στην περιοχή, χωρίς να ξεχνάμε ότι έγινε με το δάχτυλο στην σκανδάλη από τους Αμερικάνους, έγινε σκόνη. Κυριολεκτικά και μεταφορικά, γιατί δεν γνωρίζουμε το μέλλον και γιατί ήδη στο Ιράν μετράνε νεκρούς στο κοινοβούλιο τους.
Ένας κύκλος έκλεισε, με τους χειρότερους οιωνούς για την περιοχή. Για αρχή με αποκλεισμό μιας χώρας από την εμπορική της ανάπτυξη, με τουρισμό, ενώ η συνέχεια παραμένει άγνωστη. Τα παλιά συναισθήματα επανέρχονται, οι δοσοληψίες «κάτω από το τραπέζι» αυξάνονται για την περιοχή και το μόνο σίγουρο είναι η απόλυτη ασυνέχεια για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
Είμαστε μπροστά στην αφετηρία, σε έναν κόσμο που προσπαθούσε να εκμοντερνιστεί, να ανθίσει και κάποιοι, το σταμάτησαν απότομα.
Η συνέχεια είναι άγνωστη. Η προσδοκία για εκτόνωση όμως είναι μικρή. Και η περιοχή έχει τάση να φλέγεται προς πάσα κατεύθυνση.
