μας. Ο πρώτος τρόπος για να το κάνουμε αυτό, είναι να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη κάθε φορά που αγανακτούμε επειδή το παιδί μας αργεί να ντυθεί ή να φάει το πρωινό του, ώστε να θυμίζουμε στον εαυτό μας από πού ξεκινά το πρόβλημα.
Παρακάτω, ωστόσο, θα δείτε πέντε ακόμα πρακτικούς τρόπους για να βοηθήσετε τα παιδιά να μάθουν πώς να κάνουν υπομονή:
Στο ταξίδι
Θα έχετε σίγουρα βαρεθεί να απαντάτε, μετρώντας αντίστροφα τον χρόνο, σε κάθε «φτάνουμεεεε;;;» των παιδιών στα ταξίδια σας –ειδικά όταν πρόκειται για πολύωρες διαδρομές που μπορεί να δοκιμάζουν και τη δική σας υπομονή. Δείξτε κατανόηση -θυμηθείτε, ότι τα παιδιά δεν είναι «προγραμματισμένα» να μένουν ακίνητα, στο ίδιο σημείο, για αρκετή ώρα- και φερθείτε έξυπνα με τη δοκιμασμένη μέθοδο της επιβράβευσης: Πάρτε μαζί σας μια μικρή μα αγαπημένη λιχουδιά του παιδιού σας (π.χ. μικρά κομματάκια μαύρης σοκολάτας) και πείτε του, ότι για κάθε μισή ώρα ταξιδιού που περνά χωρίς να ρωτήσει «πότε φτάνουμε;» θα παίρνει και από ένα κομματάκι. Για ένα 2ωρο ταξίδι, αυτό μεταφράζεται σε 4 μικρά κομματάκια σοκολάτας που θα συμβολίζουν και από ένα «μπράβο» για την υπομονή που έδειξε.
Ξέρουμε, δεν είναι ό,τι πιο υγιεινό, αλλά πιάνει. Εξάλλου, μπορείτε να φροντίσετε να μη φάει άλλο γλυκό το παιδί σας εκείνη τη μέρα. Αν, ωστόσο, προτιμάτε να αποφύγετε τη ζάχαρη, η οποία -γεγονός- οδηγεί σε περισσότερη υπερδιέγερση, μπορείτε να του κάνετε άλλες πολύ μικρές εκπλήξεις που θα έχετε προμηθευτεί πριν το ταξίδι, π.χ. τις αγαπημένες του τάπες ή αυτοκόλλητα.
Όταν μιλάτε στο τηλέφωνο
Αν έπρεπε να ξεχωρίσουμε μία μόνο στιγμή, κατά την οποία είναι αδύνατον σε ένα παιδί να κάνει υπομονή, αυτή είναι όταν μιλάμε στο τηλέφωνο. Δεν είναι φοβερό; Μπορεί να παίζει αμέριμνα, χωρίς να ενοχλεί κανέναν, όμως μόλις χτυπήσει το τηλέφωνό σας είναι λες και το τσιμπά μύγα! Εκείνη τη στιγμή τα θυμάται όλα: Ότι έχει κάτι σημαντικό να σας πει, ότι θέλει τουαλέτα, ότι ο αδερφός του το χτύπησε… Και ναι, διαφωνούμε κι εμείς με την υπερβολική ενασχόληση με το κινητό παρουσία των παιδιών, όμως κάποιες στιγμές απλά ΠΡΕΠΕΙ να μιλήσουμε στο τηλέφωνο.
Και τα παιδιά ΠΡΕΠΕΙ να περιμένουν.
Τη λύση δίνει μία μέθοδος που έχουμε συστήσει και στο παρελθόν με το πιάσιμο του χεριού: Συμφωνείτε από πριν με το παιδί, ότι όταν μιλάτε με κάποιον και θέλει να σας διακόψει, δεν θα μιλήσει παρά θα έρθει και θα σας πιάσει το χέρι (ή το πόδι). Εσείς με τη σειρά σας, θα δείξετε στο παιδί ότι «πιάσατε» το νόημα, βάζοντας το δικό σας χέρι από πάνω. Η κίνησή σας αυτή θα σημαίνει: Μόλις τελειώσω το τηλεφώνημα ή την κουβέντα μου, θα ασχοληθώ αμέσως μαζί σου. Φροντίστε, ωστόσο, να τηρήσετε την υπόσχεσή σας και πράγματι να ασχοληθείτε με το παιδί με την πρώτη ευκαιρία. Για να δείξετε στο παιδί τι ακριβώς πρέπει να κάνει, ξεκινήστε από σήμερα πειραματικά, προβάροντας ένα τηλεφώνημα. Και όταν πράγματι το παιδί μάθει να το κάνει, μην ξεχάσετε να το επιβραβεύσετε με ένα μεγάλο «Μπράβο!».
Όταν ανυπομονούν για μία σημαντική μέρα
Τα γενέθλιά τους, οι καλοκαιρινές διακοπές, τα Χριστούγεννα, είναι από τις «μεγάλες» μέρες στη ζωή των παιδιών, τις οποίες περιμένουν πώς και πώς. Η ανυπομονησία αυτή πολλές φορές, όμως, οδηγεί και σε γκρίνια, την οποία θα αντιμετωπίσετε καλύτερα αν φτιάξετε ένα πρωτότυπο ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης. Αυτό μπορεί να είναι ένα ημερολόγιο τοίχου με ένα μήνυμα στην κάθε μέρα ή κρεμαστά κουτάκια με μικρές εκπλήξεις μέσα ή οτιδήποτε άλλο μπορείτε να φανταστείτε, που θα κάνει την ανυπομονησία του παιδιού λίγο πιο ευχάριστη για όλους.
Κάντε τον χρόνο εικόνα
Δεδομένου ότι τα πολύ μικρά παιδιά δεν ξέρουν να λένε την ώρα, πολλές φορές ένα ρολόι που να δείχνει ακριβώς τι ώρα κάνουμε κάθε δραστηριότητα στο σπίτι ή μία κλεψύδρα στο μπάνιο που θα του δείχνει πόσο χρόνο έχει κάθε πρωί για να πλυθεί και να ετοιμαστεί για το σχολείο, μπορεί να κάνουν θαύματα. Επίσης, αντί να πείτε στο παιδί π.χ. «σε δέκα λεπτά φεύγουμε, ντύσου», είναι προτιμότερο να πείτε «θα ακούσουμε δύο τραγούδια και μέχρι να τελειώσουν θα πρέπει να έχεις ντυθεί». Έτσι, το παιδί μπορεί να καταλάβει και να αποδεχτεί πολύ πιο εύκολα πόσος χρόνος χρειάζεται για κάτι, άρα και να κάνει την αντίστοιχη υπομονή.
…και την υπομονή γραπτή υπόσχεση
Μια μαμά είχε την ιδέα να φτιάξει μαζί με τα παιδιά της αυτόν τον κρεμαστό πίνακα, στον οποίον συμφώνησαν όλοι μαζί και έγραψαν μερικές υποσχέσεις… υπομονής: Θα μάθω να κάθομαι στη θέση μου, να περιμένω τη σειρά μου, να μη διακόπτω όταν μιλά κάποιος, να μη θυμώνω όσο περιμένω. Αξία έχει, βέβαια, αν αποφασίσει κανείς να κάνει κάτι τέτοιο, να συζητήσει πρώτα με το παιδί γιατί η υπομονή είναι σημαντική και τι νόημα έχει η κάθε υπόσχεση-συμφωνία, για παράδειγμα ότι παρόλο που η κίνηση είναι απαραίτητη για την ανάπτυξή του, ορισμένες στιγμές μέσα στη μέρα, όπως την ώρα του φαγητού, χρειάζεται να παραμένει στη θέση του. Ένας τέτοιος πίνακας δεν έχει κανένα νόημα αν επιβληθεί με τρόπο «φασιστικό».
