να τον είχα δίπλα μου»
Για την απώλεια του πατέρα του μίλησε μεταξύ άλλων ο Γιώργος Αγγελόπουλος, στη συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Down Town και τη Φανή Πλατσατούρα.
Πόσες δουλειές έχεις κάνει στη ζωή σου;
Έχω αλλάξει πάνω από τριάντα επαγγέλματα. Στα 17 μου έχασα τον πατέρα μου. Μαζί έχασα ένα μέρος της παιδικότητάς μου. Έπρεπε να σοβαρέψω απότομα και να δουλέψω για να στηρίξω πρώτα τον εαυτό μου και μετά το σπίτι μου. Έκανα πολλές δουλειές: μαρμαράς, οικοδόμος, μπογιατζής, σερβιτόρος, μπουφετζής, δούλευα σε θερινά σινεμά και σε δουλειές που έχουν να κάνουν με θαλάσσια σπορ. Τα χέρια μου είναι πολύ δουλεμένα. Δεν θα άλλαζα όμως όσα πέρασα. Αυτά με βοήθησαν να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Μόνο ένα πράγμα θα άλλαζα αν μπορούσα: τον θάνατο του πατέρα μου.
Σε στιγμάτισε αυτός ο θάνατος;
Θα ήθελα να ζούσε σήμερα, να τον είχα δίπλα μου. Γενικά όμως «ψήθηκα» μέσα από τις δυσκολίες της ζωής και απόκτησα βάσεις για το μέλλον. Θυμάμαι διοργάνωνε πενταήμερη το σχολείο μου στη Ρόδο και εγώ την έχασα επειδή έπρεπε να δουλέψω. Πήγα μετά από κάποια χρόνια στη Ρόδο όμως για να παίξω ποδόσφαιρο. Η ζωή κρύβει πολλές εκπλήξεις, ότι κάνεις στο ανταποδίδει με έναν τρόπο.
Ήθελες να γίνεις ποδοσφαιριστής;
Στα 19 μου βρέθηκα στο Βόλο να παίζω σε ποδοσφαιρική ομάδα. Από μικρό παιδί όμως το όνειρό μου ήταν να γίνω γιατρός. Ήμουν καλός μαθητής και πιστεύω ότι θα βοηθούσα πολύ στην Ιατρική, αλλά έπρεπε να σηκώσω από νωρίς τα οικογενειακά βάρη. Ίσως τελικά ως παιδί να μου έλειψε η ανεμελιά. Ίσως πάλι και όχι. Δόξα τω θεώ, δεν έχω απωθημένα.
