που πραγματοποιήθηκε από το αμερικανικό Πανεπιστήμιο Brown, η συγκεκριμένη ταλαιπωρία (την οποία στοιχηματίζουμε ότι έχεις βιώσει όποτε κατάφερες να ξεκλέψεις μερικές ημέρες για να εκδράμεις) εξηγείται επιστημονικά και οφείλεται στο ότι, αν χρειαστεί να περάσεις μια νύχτα σε άγνωστο μέρος, ένα κομμάτι του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου σου παραμένει ενεργό κατά τη φάση του βαθέως ύπνου και ειδικότερα κατά το στάδιο εκείνο που είναι γνωστό ως «ύπνος βραδέων κυμάτων».
Για τις ανάγκες της συγκεκριμένης μελέτης, οι ερευνητές του αμερικανικού πανεπιστημίου χρειάστηκαν τη βοήθεια 35 εθελοντών, από τους οποίους ζητήθηκε να περάσουν τρεις νύχτες στο εργαστήριο ύπνου του Πανεπιστημίου και κατά τις οποίες -εν αγνοία τους κι ενώ αυτοί κοιμούνταν- θα αναπαράγονταν διάφοροι ήχοι.
Αυτό που διαπίστωσαν οι ερευνητές κατά τις τρεις διανυκτερεύσεις των συμμετεχόντων στο εργαστήριο του Πανεπιστημίου ήταν ότι, μολονότι κατά την πρώτη βραδιά και με τη «βοήθεια» των ηχητικών ερεθισμάτων ενεργοποιούταν μια συγκεκριμένη περιοχή στο αριστερό ημισφαίριο των εγκεφάλων τους, κάτι ανάλογο δεν παρατηρήθηκε ούτε κατά τη δεύτερη, ούτε κατά την τρίτη νύχτα του πειράματος.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η καθηγήτρια γνωσιακής γλωσσολογίας και ψυχολογικής επιστήμης του Πανεπιστημίου Brown κι εκ των συγγραφέων της έρευνας, Yuka Sasaki, «στην Ιαπωνία έχουμε μια ρήση που αναφέρει περίπου ότι "αν αλλάξεις το μαξιλάρι σου, δε θα μπορέσεις να κοιμηθείς" -ότι, δηλαδή, δε θα μπορέσεις να ευχαριστηθείς ύπνο αν χρειαστεί να περάσεις τη νύχτα σου σε κάποιο νέο, άγνωστο μέρος».
Το ηθικό δίδαγμα; Ακόμη κι αν δεν κατάφερες να «αποδράσεις» από το κλεινόν άστυ, δεν υπάρχει κανένας λόγος να σε παίρνει από κάτω. Τουλάχιστον, θα χορτάσεις ύπνο.
Πηγή
