όντα, η πιθανότητα ύπαρξης ζωής στο απέραντο Υπερπέραν μαγνήτιζε ανέκαθεν την ανθρώπινη φαντασία.
Και βέβαια η επιστήμη δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, συλλογιζόμενη κι αυτή με τη σειρά της πώς θα ήταν ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Όλα αυτά τα χρόνια μια μακρά σειρά από θεωρίες έχουν προταθεί λοιπόν για την επίτευξη επαφής με τα πρόθυμα αυτιά του Σύμπαντος, υποθέσεις που είναι φυσικά ακόμα στα χαρτιά.
Ακόμα κι έτσι όμως αποκαλύπτουν τη σαγήνη που ασκεί στην επιστήμη το απλό ενδεχόμενο και μόνο να μην είμαστε εντελώς μόνοι μας στο Σύμπαν…
Οι γιγάντιες δομές
Κολοσσιαίες υπερδομές του Διαστήματος έχει υποτεθεί ότι μπορεί να λειτουργούν σαν φάροι για άλλους πολιτισμούς. Ο πρόεδρος του προγράμματος Αναζήτησης Εξωγήινης Ζωής, του περίφημου SETI (που δεν πρέπει να το μπερδεύουμε με το SETI Institute), Ντάγκλας Βακόχ, και η ομάδα του παρακολουθούν εδώ και καιρό τις ανωμαλίες του αστέρα KIC 8462852, η φωτεινότητα του οποίου αυξομειώνεται μυστηριωδώς εδώ και αρκετά χρόνια.
Το αστέρι που βρίσκεται κάπου 1.500 έτη φωτός μακριά από τη Γη θεωρείται ότι περιβάλλεται από μια πελώρια υπερδομή, η οποία μπλοκάρει κάποιες φορές το φως που μας έρχεται από το αστέρι. Ο υπαινιγμός και μόνο ότι η δομή αυτή μπορεί να είναι έργο μιας εξελιγμένης εξωγήινης ζωής μένει φυσικά να αποδειχθεί, το γεγονός όμως ότι το θέμα συζητείται στα σοβαρά δεν μπορεί να περάσει στα «ψιλά».
Τώρα η ερευνητική ομάδα αναζητεί τεχνητά παραγόμενα φωτεινά σήματα από το αστέρι που θα υποδείξουν την παρουσία ανεπτυγμένου εξωγήινου πολιτισμού…
Ένα δισεκατομμύριο αστέρια που φεγγοβολούν
Ο αστροφυσικός Ραγκμπίρ Μπαθάλ σκανάρει τους ουρανούς ψάχνοντας τρόπους επικοινωνίας με άλλα είδη ζωής. Το δικό του εργαστήριο δεν ακολουθεί ωστόσο την πεπατημένη της αναζήτησης ραδιοσημάτων, καθώς ο Μπαθάλ και η ομάδα του ψάχνουν για φωτεινούς παλμούς.
Μια αλληλουχία παλμών στέλνεται στο κοντινό μας Διάστημα (100 περίπου έτη φωτός) αναζητώντας φώτα λέιζερ στη διαστημική μας γειτονιά. Η επιστήμη είναι σήμερα σε θέση να εντοπίζει φωτεινά σήματα τόσο ασθενή όσο ένα φωτόνιο ανά λίγα μόνο κλάσματα του δευτερολέπτου.
Η έρευνα στρέφεται στα λέιζερ φωτεινά σήματα καθώς αυτά μπορούν να μεταφέρουν μηνύματα και πληροφορίες σε πραγματικά τεράστιες συμπαντικές αποστάσεις. Ερευνητικές εγκαταστάσεις φημισμένων πανεπιστημίων, όπως του Χάρβαρντ και του Πρίνστον, σαρώνουν εδώ και πάμπολλα χρόνια τους ουρανούς ψάχνοντας για εξωγήινα (τεχνητά παραγόμενα δηλαδή) λέιζερ.
Έχοντας ξεψαχνίσει περισσότερα από 10.000 αστέρια στην περίοδο αυτή, τα λέιζερ σήματα θεωρούνται ως ένας από τους ιδανικότερους τρόπους για επικοινωνία με εξωγήινους πολιτισμούς. Μένει να φανεί λοιπόν…
Εξωγήινα διαστημικά οχήματα
Μπορεί βέβαια τα εξωγήινα μηνύματα να μην ταξιδεύουν με ηλεκτρομαγνητικά κύματα, αλλά τα δείγματα εξωγήινης ζωής να μην είναι παρά μικροσκοπικά οχηματάκια που έχουν σταλεί επί τούτου να εξερευνήσουν το Διάστημα. Σε τελική, κι εμείς έχουμε ξαποστείλει τα εξερευνητικά διαστημόπλοιά μας σε Άρη, Κρόνο και Αφροδίτη, γιατί να είμαστε οι μόνοι λοιπόν με συμπαντική περιέργεια;
Μαθηματικοί του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου έχουν υπολογίσει ότι τέτοιες εξωγήινες εξερευνητικές κάψουλες μπορεί να έχουν ήδη περάσει από το ηλιακό μας σύστημα ή να παραμένουν ακόμα και σήμερα εδώ, μένοντας στο σκοτάδι εξαιτίας της κατώτερης ανθρώπινης τεχνολογίας.
Παρά το γεγονός ότι εμείς δεν μπορούμε να τα ανιχνεύσουμε, τα ρομποτικά σκάφη των εξωγήινων μπορεί να οργώνουν το Υπερπέραν κλωνοποιώντας τους εαυτούς τους. Οι αστροβιολόγοι Νίκολσον και Φόργκαν κατέληξαν ότι ένας στόλος τέτοιων υπερεξελιγμένων οχημάτων θα μπορούσε να εξερευνήσει όλο το Διάστημα στο σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα των 10 εκατ. ετών.
Οι δυο επιστήμονες ισχυρίζονται επιπλέον ότι το γεγονός ότι δεν έχουμε παρατηρήσει ποτέ τέτοιες υπερκατασκευές μπορεί να έχει να κάνει με δύο πράγματα: είτε δεν έχει σταλεί καμία τέτοια κάψουλα στη διαστημική μας γειτονιά εδώ και μπόλικα εκατομμύρια χρόνια είτε αντιθέτως ότι ο δικός μας τεχνολογικός πολιτισμός δεν είναι τόσο εξελιγμένος που να μπορεί να τις εντοπίσει. Κι αν δεν μπορούμε καν να αντιληφθούμε τα έργα των εξωγήινων γύρω μας, αποτυγχάνοντας στα τεστ τους, τότε προφανώς αυτοί δεν έχουν κανέναν λόγο να επικοινωνήσουν με τους πρωτόγονους Γήινους.
Εδώ και χρόνια, μυστηριώδεις εκρήξεις ραδιοκυμάτων που έρχονται από αποστάσεις δισεκατομμυρίων ετών φωτός πονοκεφαλιάζουν την επιστήμη. Με διάρκεια μερικών απειροελάχιστων κλασμάτων του δευτερολέπτου, οι ταχείες ραδιο-εκρήξεις φαίνεται να εμφανίζονται τυχαία στους ουρανούς, καθώς κανένα πρότυπο συμπεριφοράς δεν έχει ανευρεθεί μέχρι στιγμής.
Την ώρα λοιπόν που η επιστήμη δεν έχει ακόμα μια βάσιμη υπόθεση εργασίας για το τι αντιπροσωπεύουν αυτές οι εκρήξεις ραδιοκυμάτων, έχει υποτεθεί ότι οι ένοχοι μπορεί να είναι εξατμίσεις μαύρων τρυπών, συγκρούσεις διαστημικών σωμάτων ή οι τελευταίες στιγμές αστεριών που σβήνουν. Το τηλεσκόπιο του Αρεσίμπο (Πουέρτο Ρίκο) έχει καταγράψει πάμπολλες τέτοιες εκπομπές και μια ερευνητική ομάδα έχει πλέον στα χέρια της μια καλή άποψη για την πηγή τους: τα ραδιοκύματα μάς έρχονται από πολύ μακριά, από μια περιοχή με άκρως μαγνητισμένο υλικό, και ταξίδεψαν μέσα από νέφη αερίων πριν φτάσουν στον πλανήτη μας.
Οι αστρονόμοι υποθέτουν πια ότι μαγνητικά αστέρια που πεθαίνουν μπορεί να εκπέμπουν τέτοια ραδιοκύματα, στρέφοντας ταυτοχρόνως τις προσπάθειες των αστροβιολόγων για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής στα εν λόγω ραδιοκύματα. Ο αστροφυσικός Ντάνκαν Λόριμερ του Πανεπιστήμιου της Δυτικής Βιρτζίνια, που ανακάλυψε τις πρώτες ταχείες ραδιο-εκρήξεις το 2007, δήλωσε περιχαρής ότι «κινούμαστε αποφασιστικά στην επίλυση του μυστηρίου», ανοίγοντας ταυτοχρόνως την όρεξη στους ερευνητές της νοήμονος εξωγήινης ζωής…
Αναδιάταξη αστεριών για επικοινωνία με εξωγήινους πολιτισμούς
Ο Τζέισον Λανιέρ θέλησε να πάει το πράγμα με την εξωγήινη επικοινωνία μερικά βήματα παρακάτω όταν δήλωσε ότι έχει έρθει η ώρα να επαναδιατάξουμε τη θέση του ήλιου μας αλλά και των κοντινών αστεριών ώστε να στείλουμε καλύτερα σήματα στους μακρινούς γείτονές μας!
Η δημιουργία ειδικών αστερισμών που η Φύση δεν θα μπορούσε ποτέ να παράγει θα λειτουργήσει ως τροχιοδεικτικό για τους εξωγήινους, αλλά και για μας ακόμα, καθώς άλλοι πολιτισμοί μπορεί κάλλιστα να έχουν κάνει το ίδιο. Στην πραγματικότητα, όταν ανακαλύφθηκαν οι αστέρες νετρονίων μερίδα επιστημόνων πίστεψε όντως ότι ήταν μηνύματα από «μικρούς πράσινους ανθρώπους».
Ο Λανιέρ προτείνει την αποστολή ενός καλού αριθμού από διαστημικά σκάφη στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος που θα μπορούν να λειτουργούν για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, με τη βαρυτική τους έλξη να εκτρέπει τα ηλιακά αντικείμενα. Τα διαστημικά αυτά τρακτέρ, όπως τα λέει χαρακτηριστικά, που θα αναδιατάξουν τη θέση των αστεριών και θα τα θέσουν σε νέες και μη φυσικές τροχιές θα ενέχουν ρόλο οδικών σημάτων για την παρουσία τεχνητής δύναμης.
Οι «παραστατικοί αυτοί σχηματισμοί» θα είναι ένα είδος διαστημικής γραφής που θα υποδεικνύει ότι κάποιος άφησε ένα ίχνος αναζητώντας επικοινωνία. Εννοείται ότι μέχρι να είμαστε σε θέση να κάνουμε κάτι τέτοιο, αναζητούμε μανιωδώς μη φυσικούς διαστημικούς αστερισμούς και συμπαντικές ανωμαλίες.
