Η στιγμή που μια γυναίκα φέρνει στη ζωή το μωρό της είναι από τις πιο δυνατές στιγμές από όλες όσες ζούμε. Για εννέα μήνες ένα πλάσμα...
μεγαλώνει μέσα της, νιώθει το πρώτο του πετάρισμα και σιγά σιγά το νιώθει όλο και πιο έντονα, καθώς με το πέρασμα των μηνών δηλώνει πιο ενεργά την παρουσία του, δίνοντας το παρών μέσα στην κοιλίτσα. Ένα με το σώμα της μαμάς του και απόλυτα εξαρτημένο από εκείνη για την περαιτέρω επιβίωση του.
Όλες οι εξετάσεις είναι καλές, αλλά η αγωνία μέχρι να το κρατήσει η μανούλα στην αγκαλιά της και να ακούσουν και οι δύο γονείς το πρώτο του κλάμα είναι μεγάλη. Η στιγμή της γέννησης και όταν ο γιατρός ακουμπάει το νεογέννητο στην αγκαλιά της μαμάς του για να ζεσταθεί και να πιει το πρωτόγαλα, είναι μαγική και ονειρεμένη. Είναι η στιγμή που επιτέλους μαμά και νεογνό συναντιούνται στο περιβάλλον του έξω κόσμου και η μαμά αναλαμβάνει να θρέψει εκτός μήτρας τη νέα αυτή ζωή που συνεχίζει να είναι απόλυτα εξαρτημένη από εκείνη.
Η μαγεία όμως δυστυχώς για κάποιες μαμάδες χάνεται βίαια, όταν για κάποιους λόγους το μωρό πρέπει να νοσηλευτεί στη μονάδα εντατικής νοσηλείας νεογνών. Ο τίτλος και μόνο αυτού του τμήματος του νοσοκομείου ακούγεται και είναι αρκετά εφιαλτικός για τους γονείς των νεογνών που νοσηλεύονται. Είναι το τμήμα που οι γονείς πρέπει να αποχωριστούν το μωρό τους και μπορούν να το βλέπουν μόνο ανά τρεις ώρες, όπου η μαμά μπορεί να το θηλάζει, ενώ το βράδυ δεν επιτρέπονται οι “επισκέψεις” και έτσι η μαμά αναγκάζεται να πάει αντλημένο το γάλα της.
Το νεογνό έχοντας βγει από τη ζεστασιά και την προστασία που βίωνε στη μήτρα, με τους γνώριμους ήχους από το σώμα της μαμάς, έχει απόλυτη ανάγκη από την αγκαλιά της, τη μυρωδιά της, το να ακούει τους χτύπους της καρδιάς της. Οι τρεις πρώτοι μήνες της ζωής του έχουν χαρακτηριστεί και ως το 4ο τρίμηνο της κύησης! Αντί όμως για τα παραπάνω, το βρέφος αναγκάζεται να περάσει κάποιες μέρες σε μια θερμοκοιτίδα με άγνωστους ανθρώπους, δυνατούς ήχους και πολλά φώτα. Όλα είναι τόσο τρομακτικά και εκείνο ψάχνει παρηγοριά στην αγκαλιά της μαμάς του, γυρεύοντας τη μυρωδιά και τον ήχο της καρδιάς της. Η μαμά διανύοντας ήδη τις πρώτες μέρες της λοχείας, δεν βοηθιέται καθόλου στο να αρχίσει να χτίζει αυτό το συναισθηματικό δεσμό με το παιδί της, ούτε να βάλει τις βάσεις για να μπορέσει να του δώσει το γάλα της, το οποίο είναι το πιο πολύτιμο για να μεγαλώσει το βρεφάκι.
Πόσο διαφορετικά θα ήταν αν όλες οι μονάδες εντατικής νοσηλείας νεογνών, εφάρμοζαν μεθόδους και τεχνικές που αντί να υπονομεύουν, βοηθούσαν το θηλασμό και το συναισθηματικό δεσμό γονέα-παιδιού και παράλληλα, αποτελούσαν σημαντική βοήθεια για τη γρήγορη ανάρρωση του βρέφους; Η μέθοδος καγκουρό, η επαφή δέρμα με δέρμα και γενικά το άγγιγμα, έχει βρεθεί ότι συμβάλλουν αποτελεσματικά στο να αναρρώσει και να βγει πιο γρήγορα από τη μονάδα το νεογνό. Όσο πιο γρήγορα ενημερωθούν οι υπεύθυνοι των μονάδων, τόσο πιο εύκολο θα γίνει για όλους.
Πηγή
