Οι βαλλιστικοί πύραυλοι μέσου βεληνεκούς Hwasong-12 (“Άρης”) ή ΚΝ-17, όπως είναι επίσης γνωστοί στις υπηρεσίες Πληροφοριών εκτός Βορείου Κορέας, έκαναν την πρώτη...
δημόσια εμφάνισή τους στην μεγάλη στρατιωτική παρέλαση της Πιόνγκγιάνγκ στις 14 Απριλίου, την “Ημέρα του Ήλιου” κατά την οποία το καθεστώς τιμά την επέτειο της γέννησης του ιδρυτή της δυναστείας που κυβερνά με σιδηρά πυγμή την χώρα, Κιμ Ιλ Σουνγκ. Ο πύραυλος είχε παρελάσει πάνω σε κινητό εκτοξευτή των Hwasong-10, κάτι που ενδεχομένως σηματοδοτεί την πρόθεση των Βορειοκορεατών να αντικαταστήσουν την προηγούμενη έκδοση του “Άρη” καθώς η αξιοπιστία του στις δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν δεν ήταν η αναμενόμενη.
Ο αυτοκινούμενος, επί οχήματος-φορέα τύπου ΜΑΖ, πύραυλος αποτελεί σαφή βελτίωση των πυραύλων που έχει δοκιμάσει η Βόρεια Κορέα: στην τελευταία επιτυχημένη, μετά από τρεις αποτυχίες, δοκιμή του στις 14 Μαίου 2017, ταξίδεψε 489 μίλια φθάνοντας σε ύψος 1.312 μιλίων πριν πέσει στην θάλασσα, κοντά στην Ρωσία. Ειδικοί επισημαίνουν ότι εάν είχε εκτοξευθεί σωστά -η τροχιά που ακολούθησε ήταν σχεδιασμένη ώστε να αποφύγει να πέσει σε κάποια γειτονική χώρα- η εμβέλειά του θα έφθανε τα 2.500 μίλια.
Ο,τιδήποτε μέσα σε αυτή την ακτίνα είναι στόχος που μπορεί να πληγεί. Και το Γκουάμ είναι εντός (διαβάστε για το βορειοκορεατικό σχέδιο εδώ). Επίσης, σύμφωνα πάντα με τις ανακοινώσεις της Πιόνγκγιάνγκ, οι Hwasong-12 μπορούν να εξοπλισθούν με πυρηνική κεφαλή. Αυτό όμως που είναι πιο ανησυχητικό είναι ότι οι Βορειοκορεάτες μηχανικοί χρησιμοποίησαν τα λάθη και τις αποτυχίες των προηγουμένων πυραυλικών δοκιμών για να προχωρήσουν αργά αλλά σταθερά μπροστά. Η επιτυχία του Hwasong-12 και τα βήματα προόδου με τους “διηπειρωτικούς”, όπως τουλάχιστον ισχυρίζεται η Πιόνγκγιάνγκ, Hwasong-14 αποδεικνύουν αυτό ακριβώς.
Βάσει των φωτογραφιών που δόθηκαν στην δημοσιότητα από τις αρχές της Β. Κορέας, ο Hwasong-12 δείχνει να είναι ένας πύραυλος μέσου βεληνεκούς (IRBM) μονού σταδίου, με έναν κύριο κινητήρα υγρών προωθητικών καυσίμων βασισμένο στον R-27 ή στον R-29 είτε βορειοκορεατικής σχεδίασης και τέσσερεις μικρούς πυραυλοκινητήρες (vernier engines) για διορθώσεις στην πορεία και την ταχύτητά του εν πτήσει. Εναλλακτικώς, ο κινητήρας θα μπορούσε να βασίζεται σε αυτόν του παλαιότερου Hwasong-10 με την προσθήκη δύο ακόμη πυραυλοκινητήρων.
Με ύψος 16 μέτρα, βάρος 28 τόννους και συμβατική -ενδεχομένως και πυρηνική- πολεμική κεφαλή 500-650 κιλών (όλα τα στοιχεία κατ' εκτίμηση) ο Hwasong-12 διαθέτει αδρανειακό σύστημα κατεύθυνσης και μπορεί να φθάσει σε ύψος 2.111,5 χλμ -τροχιά που περιορίζει την εμβέλεια στα 787 χλμ. Οι αρχικές εκτιμήσεις έλεγαν ότι ο Hwasong-12 θα είχε μεγίστη εμβέλεια μεταξύ 3.700 χλμ και 6.000 χλμ (ένας διηπειρωτικός πύραυλος έχει ακτίνα δράσης τουλάχιστον 5.500 χλμ). Πόσο επικίνδυνος όμως είναι στην πράξη;
Κανείς δεν γνωρίζει την πιθανή απόκλιση του πυραύλου από τον στόχο του -ούτε καν οι Βορειοκορεάτες. Σύμφωνα με τον Μάικ Έλλεμαν, εμπειρογνώμονα σε θέματα πυραυλικής άμυνας στο Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών, το CEP (Circular Error Probable) του Hwasong-12 μπορεί να επηρεαστεί ακόμη και από το πόσο νωρίς θα “κόψει” ο κινητήρας του πυραύλου. “Ένα κλάσμα του δευτερολέπτου πιο νωρίς, μπορεί να βγάλει τον πύραυλο μίλια εκτός πορείας” εξηγεί στο Business Insider.
Εκτιμάται ότι το CEP του συγκεκριμένου βαλλιστικού πυραύλου θα είναι μεγαλύτερο των 5 χλμ (3 μίλια). Ωστόσο ο Μάικ Έλλεμαν θεωρεί ότι αν ο Hwasong-12 εκτοξευόταν επιχειρησιακά σήμερα, η απόκλιση από τον στόχο του θα ήταν πολύ μεγαλύτερη των 5 χλμ, ενδεχομένως 10 χλμ ή και περισσότερα. Με την αεροπορική βάση Andersen στο Γκουάμ να εκτείνεται περίπου 35 μίλια κατά μήκος του νησιού, η ακρίβεια καθίσταται ζήτημα.
Η ακτίνα καταστροφής που θα προκαλούσε μια πυρηνική έκρηξη θα έλυνε το πρόβλημα της ακρίβειας -αν η Βόρεια Κορέα έχει καταφέρει, όπως ισχυρίζεται, να σμικρύνει αρκετά μια πυρηνική συσκευή ώστε να χωρέσει σε μια πολεμική κεφαλή βαλλιστικού πυραύλου.
Όμως στην περίπτωση αυτή οι Βορειοκορεάτες μηχανικοί θα πρέπει να έχουν λύσει και το πρόβλημα της επανεισόδου (re-entry) της κεφαλής του πυραύλου στην ατμόσφαιρα. Όπως επισημαίνει ο Κιμ Ντονγκ-γιουμπ, αναλυτής στο Ινστιτούτο Μελετών Άπω Ανατολής της Σεούλ, “όταν εισέρχεται ένας πύραυλος στην ατμόσφαιρα υφίσταται τεράστιες πιέσεις... Αν τα (ηλεκτρικά) κυκλώματα αστοχήσουν και ο πυροδοτικός μηχανισμός αποτύχει να εκτονώσει το πυρηνικό καύσιμο, το μόνο που θα πέσει στην Αλάσκα, την Χαβάη ή το Γκουάμ θα είναι απλώς τσαλακωμένο μέταλλο...”.
Άλλωστε μόνο μια επιτυχημένη δοκιμή δεν αποδεικνύει τίποτα: Για να θεωρηθεί ένας πύραυλος αξιόπιστος θα πρέπει να έχει στο ενεργητικό του τουλάχιστον δέκα επιτυχείς δοκιμές, τονίζει ο καθηγητής Τσαε Γιεον-σεοκ του Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας της Σεούλ. Η μοναδική δε επιτυχημένη δοκιμή του Hwasong-12 πραγματοποιήθηκε με τροχιά επιχειρησιακώς μη ρεαλιστική.
Για να εξασφαλίσει σίγουρο πλήγμα, η Βόρεια Κορέα θα πρέπει να εκτοξεύσει αρκετούς πυραύλους καθώς δεν είναι βέβαιο ότι θα λειτουργήσουν όλοι. Διαθέτει τόσους πολλούς Hwasong-12 επιχειρησιακά ικανούς; Ακόμη κι έτσι, υπάρχει και το αντιβαλλιστικό σύστημα THAAD ανεπτυγμένο και μάλιστα σε επηυξημένη επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Όταν πραγματοποιήθηκε η δοκιμή του “διηπειρωτικού” Hwasong-14 στις 4 Ιουλίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες γνώριζαν γι' αυτό 70 λεπτά νωρίτερα (διαβάστε περισσότερα εδώ). Μετά τις προειδοποιήσεις της Πιόνγκγιάνγκ για τα σχέδια κατά του Γκουάμ, οι αμερικανικές δυνάμεις δεν θα είναι ήδη σε συναγερμό; Ή μήπως όλα αυτά είναι απλώς μια σειρά -απειλητικών- κινήσεων με σκοπό να οδηγήσουν κάποτε σε διαπραγματεύσεις, όπου η Βόρεια Κορέα θα προσέλθει έχοντας μερικά “γερά” διαπραγματευτικά χαρτιά στο χέρι;
Πηγή
