tromaktiko: Πώς θα κάνεις το άγχος να λειτουργήσει υπέρ σου

Παρασκευή 4 Αυγούστου 2017

Πώς θα κάνεις το άγχος να λειτουργήσει υπέρ σου



Η ανησυχία μπορεί να εκφραστεί τόσο με σιωπή όσο και με μια κραυγή, έγραφε το 1844 ο υπαρξιακός φιλόσοφος Søren Kierkegaard. Αν...
και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της μελέτης του αναλύοντας την αγωνιώδη φύση του συγκεκριμένου συναισθήματος, δεν πίστευε ότι πρόκειται για μια συναισθηματική κατάσταση που πρέπει όλοι να αποφεύγουμε. Αντιθέτως, πίστευε ότι κανείς δεν μπορεί να ζήσει μια νορμάλ ζωή χωρίς άγχος.

Έκτοτε η ψυχιατρική κατέληξε σε πολύ καλύτερες μεθόδους για την αντιμετώπιση του, αλλά στην πορεία εγκαταλείφθηκε η βασική ιδέα του Kierkegaard, ότι δηλαδή όσο δυσάρεστο μπορεί να είναι άλλο τόσο ευεργετικό μπορεί να αποδειχθεί.

Κακά τα ψέματα, αλλά ειδικά στην εποχή που ζούμε πάρα πολύς κόσμος ζει καθημερινά με άγχος. Μπορεί, όμως, να λειτουργήσει εντέλει θετικά, οδηγώντας σε περισσότερη δημιουργικότητα και παραγωγικότητα;

Ο Simon Wolfe Taylor, συγγραφέας του βιβλίου “The Conquest of Dread: Anxiety From Kierkegaard to Xanax” σκιαγραφεί την μετεξέλιξη του άγχους από ψυχική ασθένεια σε αρρώστια του μυαλού, πιστεύοντας ότι δεχόμενοι την θετική πλευρά του είναι ένας τρόπος να αντιμετωπίσουμε το συγκεκριμένο συναίσθημα.

«Μπορεί να ακούγεται πολύ ρομαντική αυτή η εκδοχή και δεν λέω ότι δεν χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή», σημειώνει ο συγγραφέας. «Ωστόσο η λογοτεχνία, τουλάχιστον εδώ και 150 χρόνια και σύμφωνα με τα όσα ξέρουμε εδώ και 1.500 χρόνια, πάντα προσπαθούσε να μας δείξει τη θετική πλευρά του άγχους. Ο Kierkegaard υποστηρίζει ότι είναι πραγματικά μια χάλια κατάσταση και ένα απ' τα πιο αγωνιώδη πράγματα που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος, αλλά δεν μπορείς να είσαι δημιουργικός και ευφάνταστος δίχως άγχος», συμπληρώνει.

Όπως σημειώνει σε παλιότερες περιόδους αντιμετωπιζόταν διαβάζοντας Όμηρο, τη Βίβλο και άλλα κλασικά. Σήμερα, όμως, ελάχιστοι άνθρωποι που διαγιγνώσκονται με διαταραχή άγχους σκέφτονται να διαβάσουν Πασκάλ ή Μοντεσκιέ σαν θεραπεία. Απ' την άλλη πλευρά, βέβαια, η χρήση διαφόρων θεραπειών είναι εντελώς θετική εξέλιξη και η αλήθεια είναι ότι σε πολλούς ανθρώπους δεν θα βοηθούσε ιδιαίτερα η στροφή στον Όμηρο. Για κάποιους άλλους λειτουργούν και τα δύο συνδυαστικά.

Παρότι σήμερα η επιστημονική κοινότητα στις ΗΠΑ δουλεύει εντατικά πάνω στη θεραπεία του άγχους, ο Taylor υπενθυμίζει ότι κατά τον Ψυχρό Πόλεμο υπήρχε μια πατριωτική προσπάθεια να το παρουσιάσουν θετικά. Συγκεκριμένα, υπήρχαν Αμερικανοί στοχαστές που υποστήριζαν ότι είναι μια εγγενής κατάσταση με τη δημοκρατία. «Αυτοί λοιπόν έλεγαν ότι είναι αλήθεια πως είμαστε αγχωμένοι και ότι η Σοβιετική Ένωση είναι πολύ ισχυρή και αποφασισμένη. Αλλά η Σοβιετική Ένωση έχει έλλειμμα ελευθερίας, φαντασίας και δημιουργικότητας. Ο κομμουνισμός δεν πρόκειται ποτέ να τα αποκτήσει αυτά και τελικά δεν παλεύουμε για την ελευθερία και τη φαντασία;» αναφέρει ακόμη.

Αυτό που θέλει ουσιαστικά να πει είναι ότι αν υπήρχε ένα διαφορετικό κοινωνικό πλαίσιο θα μπορούσε να λειτουργήσει θετικά.

Η έρευνα άλλωστε έχει δείξει ότι αν αντιμετωπίζεις θετικά το άγχος μπορείς να αυξήσεις την παραγωγικότητά σου, ενώ το όλο θέμα αντιμετωπίζεται διαφορετικά απ' τις διάφορες κουλτούρες. Στην Ιαπωνία, για παράδειγμα, αυτοί που έχουν κατάθλιψη είναι πολύ πιο πιθανό να ζητήσουν θεραπεία για τα σωματικά παρά για τα συναισθηματικά συμπτώματα.

Σήμερα, παρόλο που οι περισσότεροι ψυχίατροι εστιάζουν στην αρνητική πλευρά της κατάστασης, υπάρχουν και κάποιοι που αναγνωρίζουν τις θετικές επιδράσεις του άγχους. Έτσι αν και δεν είναι ευχάριστο συναισθηματικά μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, τονίζει η καθηγήτρια κλινικής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια Tracy Foose.

Η ίδια εξηγεί ότι απ' την άποψη του ατόμου το άγχος τείνει να συνδέεται με το γενετικό προφίλ κάποιου που χαρακτηρίζεται από ειλικρίνεια, προσοχή στην λεπτομέρεια, επιδίωξη της αριστείας και ανταπόκριση στις ανάγκες των άλλων. Έτσι, ενώ μπορεί να προκαλεί ανικανότητα σε κάποιο άτομο, όλες οι άλλες αρετές μπορούν να τον κάνουν να επιτύχει αυτό που επιδιώκει.

Η Foose σημειώνει ακόμη ότι οι συγγραφείς που έχουν απευθυνθεί σε αυτήν για βοήθεια στη διαχείριση του άγχους τους έγιναν πολύ πιο δημιουργικοί ενώ ασκούν κριτική στο ίδιο τους το έργο. Πιστεύει πάντως ότι καθώς πια θεωρείται κάπως παθολογικό, τα συμπτώματα σοβαρών διαταραχών άγχους αντιμετωπίζονται ως καταστάσεις που απαιτούν μια ξεχωριστή θεραπεία. Κι έτσι φαίνεται πως σε ένα βαθμό ενστερνίζεται τη θέση του Kierkegaard, σημειώνοντας ότι το άγχος συνήθιζε να είναι ένα κίνητρο για να αλλάξει κάποιος τη ζωή του παρά μια συναισθηματική κατάσταση που πρέπει να εξαλειφθεί.

Πηγή
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!