απελπισμένους, βρώμικους και ταλαιπωρημένους, κάηκαν όλα σου λέω, δεν έμεινε τίποτα όρθιο...
Τώρα δεν υπάρχει ούτε αρχή, ούτε τέλος.
Μα σταμάτα να βουρκώνεις πια...
Υπάρχει μεγάλη πίκρα και πόνος τούτη την στιγμή σε όλους μας...
Η εσωτερική αιμορραγία δεν λέει να σταματήσει...
Μα πρέπει να δώσουμε ελπίδα και φως πάλι...
Πάμε να βρούμε την χαραμάδα, όλοι μαζί ενωμένοι...
Σε αυτό το δάσος πρέπει να δώσουμε ζωή από την αρχή...
Όπως έκαναν οι γονείς μας τότε στις παλιές πυρκαγιές...
Το οφείλουμε στις επόμενες γενιές...