Είμαι αριστερόχειρας, ο κόσμος δεν είναι φτιαγμένος για εμένα, και είναι άδικο! Ή μήπως όχι; Μικρός, πίστευα ότι “δεν είμαι σαν τα άλλα παιδάκια”. Από μία τάξη με 29 παιδιά, στο...δημοτικό, ήμουν ο μοναδικός αριστερόχειρας. Ο μοναδικός που όποτε καθόταν σε ένα θρανίο έπρεπε να σκεφτεί από πριν ποια μεριά να διαλέξει για να μην χτυπά το χέρι του με του διπλανού.
Ο μόνος που δεν μπορούσε να γράψει με την κόλλα στη “σωστή θέση”, όταν είχαμε διαγώνισμα, και δεχόταν πάντα παρατήρηση, επειδή ο τρόπος που κρατούσα τα φύλλα τα μετέτρεπε σε “ανοιχτό βιβλίο” για τον εκάστοτε τυχερό διπλανό.
Εκείνος που δεν μπορούσε να γράψει με την κιμωλία στον πίνακα, γιατί “πώς να γυρίσεις τον πίνακα σε στροφή 90 μοιρών από το χέρι σου;”, και το παιδί που (true story) ερχόντουσαν ειδικές επιτροπές από το Υπουργείο Παιδείας, για να το υποβάλουν σε συνεχόμενα τεστ.
Η κατάσταση συνεχίστηκε στο γυμνάσιο, αλλά και στο λύκειο, και σιγά μην ήταν διαφορετικό το πανεπιστήμιο! Παράδειγμα: Ξέρετε εκείνες τις καρέκλες, με ενσωματωμένο ένα μίνι θρανίο πάνω; Ε, για κάθε χίλιες που κατασκευάζονται για δεξιόχειρες, υπάρχει μία και για εμάς (και αν!).
Να είσαι καλά, μάνα
Όπως και να 'χει, έμαθα από μωρό ότι αυτός είναι ένας κόσμος για δεξιόχειρες. Αυτό που με “κρατούσε” ήταν η θεά η μητέρα μου που επέμενε ότι “οι αριστερόχειρες είναι πιο έξυπνοι” (συν ότι “είσαι ο πιο όμορφος από όλους”, που είναι default για όλα τα παιδιά αυτού του κόσμου).
Και ας διάβαζα παντού ότι πεθαίνουμε πιο γρήγορα. “Μάνα, δεν με νοιάζει το IQ, να ζήσω θέλω”. Ας είναι, όμως. Είχα βρει την παρηγοριά μου, πιστεύοντας ότι είμαι κάτι “ξεχωριστό”. Ο chosen one της ζωής επί γης ή κάτι παρόμοιο.
Μέχρι που γνώρισα κι άλλους αριστερόχειρες, έπιασα τον εαυτό μου να είναι, κάποιες φορές, πιο χαζός και από... βραστή πατάτα, και ο μύθος που η κακομοίρα η μάνα μου είχε χτίσει με κόπο, ξεθώριασε. Μια ακατανόητη περηφάνια (γονίδια είναι, ποια περηφάνια;) την έχω, πάντως, ακόμα.
Και χαμογελώ και φουσκώνω σαν παγόνι, κάθε φορά που βλέπω λίστες που δείχνουν “την αδικία του να είσαι αριστερόχειρας”. Οξύμωρο, να περηφανεύεσαι γιατί αδικείσαι, αλλά έτσι είμαστε εμείς οι “καταραμένοι της ζωής”: κάνουμε την κατάρα μας σημαία!
Μέρα που είναι, λοιπόν, Παγκόσμια Μέρα Αριστερόχειρων, ας μοιραστώ μαζί σας τα 10 πράγματα που μου θυμίζουν κάθε ώρα και στιγμή σε τούτη τη ζωή, ότι έχω έρθει σε έναν κόσμο που δεν είναι φτιαγμένος για εκείνους που έχουν για “καλό” χέρι, το “ζερβό”.
10. Spiral τετράδια και φάκελοι
Βολικό; Δε νομίζω.
Ναι, το ξέρουμε ότι είστε περισσότεροι οι δεξιόχειρες, αλλά τι γίνεται με εμάς; Πώς να γράψεις σε αυτό το τετράδιο ή τον φάκελο, αν είσαι αριστερόχειρας, χωρίς να πονέσεις το χέρι σου που ακουμπά στη “μαλακή” επιφάνεια των δακτυλίων ή χωρίς να διαλύσεις το spiral;
9. Ψαλίδια
Στη φωτογραφία, ένα μέλος του σπάνιου είδους "ψαλίδιους για αριστερόχειρους"
“Όπως και να το κρατήσεις, ψαλίδι είναι, θα κόψει μια χαρά”. Όχι, φίλε δεξιόχειρα! Δεν θα κόψει μια χαρά. Αυτά τα διαβολάκια είναι φτιαγμένα έτσι, ώστε μόνο όταν το κρατάς με το δεξί χέρι να κόβει σωστά και να μη “μασά” το χαρτί. Για δοκίμασε να κόψεις με το αριστερό. Θα με θυμηθείς.
8. Υγρά στυλό
Αν το στυλό είχε υγρό μελάνι, αυτή θα ήταν μία μπλε μουντζουρωμένη σελίδαΩ! πόσο μου αρέσει τα γράμματα να είναι όμορφα. Έλα, όμως, που δεν γίνεται αυτά τα γράμματα να είναι δικά μου. Οποιοδήποτε στυλό με λεπτή μύτη και υγρό μελάνι (ιδανικό για καλλιγραφία), είναι αποτυχημένο στα χέρια αριστερόχειρα. Ό,τι γράψει, θα τα σβήσει το χέρι που το ακολουθεί.
7. Το γράψιμο γενικά
Τα λόγια είναι περιττάααααααα....
Ναι, μόλις είπα για τα στυλό με υγρό μελάνι. Αλλά, ούτε με μολύβι μπορείς να γράψεις σωστά σαν αριστερόχειρας (το χέρι σου μουντζουρώνεται περισσότερο και από καλλιτέχνη που κάνει σκίτσα στην Ερμού), ούτε με τα περισσότερα στυλό, για τον ίδιο λόγο. Γράψιμο; Mission Impossible!
6. Οι καρέκλες – θρανία
Είσαι αριστερόχειρας; Τι κρίμα!
Μην τα ξαναλέμε! “9 στους 10 κατασκευαστές καρέκλας-θρανίου ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΝ ΜΙΑ για τους αριστερόχειρες αυτού του κόσμου”. Η μεγάλη πλάκα είναι όταν σε μία αίθουσα με ένα τέτοιο κάθισμα βρεθούν 2 ή περισσότεροι αριστερόχειρες. Ποιο Game Of Thrones και πράσινα άλογα;
5. Τώρα που το ξανασκέφτομαι
Πόσες τέτοιες λίστες έχετε διαβάσει στη ζωή σας; Και πόσο ίδιες σας μοιάζουν; ΟΚ, το εμπεδώσαμε όλοι. Κάποια πράγματα είναι φτιαγμένα να λειτουργούν καλύτερα για δεξιόχειρες. Και; Τι έγινε; Λογικό μου ακούγεται. Στο κάτω – κάτω είναι περισσότεροι.
Ναι, κάποτε τα πράγματα δεν ήταν και τόσο καλά, αν έγραφες με το ζερβό. Ήσουν “ανάποδος”, “λάθος”, και έπρεπε να επιστρέψεις στον... σωστό τον δρόμο. Αλλά αυτά τα αφήσαμε πίσω, πλην εξαιρέσεων με τις οποίες δεν αξίζει καν να ασχολείται κανείς.
Και ας είμαστε σοβαροί. Τα πιο πολλά σημεία στη λίστα είναι... χαζά. Spiral; Ισχύει το ίδιο για έναν δεξιόχειρα όταν γράφει στην αριστερή σελίδα. Γράψιμο; Ναι, δύσκολο, αλλά μαθαίνεις να κρατάς στυλό ή τετράδιο με τρόπο που βολεύει. Ψαλίδια; Λιγότερα, αλλά υπάρχουν και για εμάς.
Όσο για εκείνα τα σημεία στα οποία πραγματικά υπάρχει πρόβλημα για έναν αριστερόχειρα, γιατί να μην τα βλέπουμε σαν μικρές “ευκαιρίες” να ακονίσουμε τις ικανότητές μας; Θυμάστε; “Τα αγαθά κόποις κτώνται”.
Όχι και κεραστικό, ρε παιδιά!
Οπότε, προς τι η “επανάσταση” και η “Παγκόσμια Μέρα Αριστερόχειρων”; Τι είμαστε για να έχουμε ολόκληρη μέρα για εμάς; Κάτι τέτοια κάνουμε και μας βλέπουν “διαφορετικούς”. Άσε που σε λίγο θα θέλουν και κέρασμα. Ίσα που τη γλιτώνω με το όνομα!
**όποιος ξέρει πότε γιορτάζω είναι φίλος και δικαιούται διπλό κεραστικό**
Για αλλαγή, λέω να γιορτάζουμε αυτά που μας ενώνουν, αντί αυτά που μας χωρίζουν. Και η γνώμη μου είναι η ίδια, πάνω κάτω, για τις περισσότερες “Παγκόσμιες Μέρες”. Εξαιρούνται εκείνες που μας θυμίζουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά μας έχουν ανάγκη.
Όσο για τη λίστα που άφησα στη μέση, δεν φταίω εγώ. Το keyboard είναι φτιαγμένο για δεξιόχειρες και πονάνε τα δάχτυλά μου!
