Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική και η ομορφιά του τοπίου είναι πραγματικά κάτι το ασσύληπτο. Αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε άλλο πλανήτη, σε άλλη εποχή, σε άλλη ζωή.
Ωστόσο, τα πετρόχιστα σπίτια και τα λιθόστρωτα σοκάκια της Βυτίνας τον τελευταίο καιρό προσελκύουν ολοένα και περισσότερους επισκέπτες τόσο από τα γύρω χωριά όσο και από όλη τη χώρα, όπως μας ανέφεραν χαρακτηριστικά οι κάτοικοι του χωριού. Σημειωτέον ότι οι κάτοικοι της Βυτίνας υπολογίζεται ότι αγγίζουν μετά βίας τους 1.000.
Οπως μας εξήγησαν η Βυτίνα έχει την τιμητική της κυρίως τις γιορτές και τις αργίες όπου οι επισκέπτες κατακλύζουν κάθε γωνιά της και πολλοούς να οδεύουν προς το χιονοδρομικό κέντρο το οποίο απέχει μόλις 12 χλμ. για να επιδοθούν στα ”χειμερινά σπορ” και να επιδείξουν τις ικανότητές τους.
Η Βυτίνα είναι γενέτειρα του ιστορικού Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου και του Βασίλειου Οικονομίδη. Οι προτομές τους μάλιστα, του πρώτου στην κεντρική πλατεία και του δεύτερου στην ομώνυμη μικρή πλατεία, μαρτυρούν τη συμβολή τους στα γράμματα και τις επιστήμες.
Στην πανέμορφη πλατεία θα δείτε ακόμα την πετρόκτιστη εκκλησία του Αγίου Τρύφωνα, δημιούργημα ντόπιων μαστόρων με το φημισμένο τοπικό μαύρο μάρμαρο. Δίπλα βρίσκεται το Δημαρχείο και γύρω γύρω οι περισσότερες ταβέρνες, καφενεία,καφετέριες και καταστήματα με τοπικά προϊόντα.
Σε ένα δρομάκι κοντά στην πλατεία η μυρωδιά φρέσκου ψωμιού μας οδήγησε σε ένα παλιό παραδοσιακό φούρνο όπου απολαύσαμε το ωραιότερο ψωμί, σε μια εκδοχή που είχαμε να γευτούμε από τότε που πηγαίναμε στο ”χωριό” να δούμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας.
Μάθαμε τέλος ότι κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας στη Βυτίνα γινόταν η τροφοδοσία με ψωμί του επαναστατικού στρατού και η περίθαλψη των τραυματιών. Αναγνωρίστηκε μάλιστα σαν ”βακούφιο” και θεωρείτο ιερή.
Και για εμάς όμως θεωρείται ”ιερή” αφού κατόρθωσε να γεμίσει τις μπαταρίες μας, να ξεκουράσει ψυχή και σώμα, να μας χαρίσει όμορφες στιγμές αλλά και κάτι μέσα μας για το οποίο αναζητούμε συνεχώς ευκαιρία να το ”σκάσουμε” από την πόλη και να βρεθούμε ξανά εκεί.
Πηγή
