γιος του Αιόλου, του ρήγα της Αιολίδας, και της Εναρέτης. Για τον Σαλμωνέα ήταν μικρός ο τόπος της Αιολίδας. Το βασιλόπουλο ήρθε στην Ήλιδα με πολλούς Αιολείς, που το ακολούθησαν. Στο νέο τόπο, αφού έδιωξε τον Αιτωλό, ίδρυσε μια νέα πόλη κοντά στον Αλφειό ποταμό, του της έδωσε το όνομά του και την ονόμασε Σαλμώνη, κι έγινε ο βασιλιάς της. Εκεί παντρεύτηκε την Αλκιδίκη, τη θυγατέρα του ρήγα Αλεού της Αρκαδίας, από την οποία απόχτησε μια πανέμορφη κόρη, την Τυρώ.
Σύντομα πέθανε η Αλκιδίκη και πήρε δεύτερη σύζυγο τη Σιδηρώ. Τα μυαλά του Σαλμωνέα πήραν αέρα. Μέθυσε από το αξίωμα του βασιλιά και στη φαντασία του θέλησε να γίνει ίδιος με το ρήγα των θεών, τον βροντορίχτη Δία. Για να κάνει τους υπηκόους του να το πιστέψουν κι έτσι να τον λατρεύουν σαν το πρώτο των θεών και να του προσφέρουν θυσίες, πρόσταξε να του έφτιαξαν ένα λαμπρό άρμα με χάλκινους ή σιδερένιους τροχούς. Στο άρμα κρέμασε χάλκινα λεβέτια, που με την κίνηση του άρματος χτυπούσαν μεταξύ τους και καμπάνιζαν δίνοντας την εντύπωση πως ο αρματηλάτης εκσφενδόνιζε κεραυνούς, ενώ ταυτόχρονα πέταγε αναμμένους δαυλούς, μαζί με το ηνίοχό του, κάνοντας πως ρίχνει αστραπές. Ο λαός τρομοκρατήθηκε από το θέαμα και πίστεψε πως ήταν θεός. Έτσι άρχισε να το λατρεύει σα να ‘ταν ο Δίας.
Σε μια παραλλαγή του μύθου έβαλε ο βλάσφημος βασιλιάς να στρώσουν τους δρόμους με χάλκινα φύλλα, πάνω στους οποίους οδηγούσε το χάλκινο ή σιδερένιο άρμα του, πίσω από το οποίο είχε κρεμάσει χοντρές και μακριές αλυσίδες, που έκαναν μεγάλο κρότο, πιστεύοντας πως μιμείται τους κεραυνούς του Ολύμπιου Δία.
Η πεντάμορφη Τυρώ, η κόρη του ανόσιου Σαλμωνέα, αν και ήταν ανήλικη, δεν δίστασε να αντιδράσει στις αξιώσεις του πατέρα της. Προσπαθούσε να τον προσγειώσει λέγοντας πως κανείς θνητός δεν μπορεί να σταθεί δίπλα στους αθάνατους θεούς. Πολύ δε περισσότερο δεν δικαιούται να έχει την αξίωση να λατρεύεται! Γι’ αυτή τη στάση της κέρδισε την αγάπη των θεών.
Ο νεφοσκεπάστης Δίας δεν ανέχτηκε για πολύ το υβριστικό κι ανόσιο φέρσιμο του φαντασμένου βασιλιά. Αγανάκτησε, λοιπόν, για την αλαζονεία του και ρίχνοντας από τον υψηλό Όλυμπο τα αστροπελέκια του καρβούνιασε τον απερίσκεπτο ρήγα, αλλά ταυτόχρονα εξόντωσε και τον άπιστο λαό του. Η τιμωρία του, λένε, πως συνεχίστηκε και στον Άδη. Εκεί, στον Κάτω Κόσμο, είναι αναγκασμένος ολοένα να τρέχει χωρίς σταματημό με το άρμα του.
Πηγή
