τους χαρακτηριστικών στις εκάστοτε συνθήκες- πχ οι πεταλούδες που βγάζουν φτερά, καβούρια που αλλάζουν κελύφη κ.α. Οι άνθρωποι δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα, ωστόσο συχνά προσπαθούν να την αναπαράγουν σε τεχνικό επίπεδο, μέσω της κατασκευής εξοπλισμού που μπορεί να προσαρμόζεται σε νέα δεδομένα- κάτι που επιδιώκειται και για τα ρομπότ, αν κρίνει κανείς από τη δουλειά ερευνητών του CSAIL του ΜΙΤ.
Όπως αναφέρει το MIT News, αυτό που επιδιώκουν ένα ρομπότ- «υπερήρωα» ή «Transformer»: Ένα ρομπότ το οποίο μπορεί τρόπον τινά να μεταμορφώνεται, αλλάζοντας «στολές», ανάλογα με την εργασία/ αποστολή που αναλαμβάνει.
Το όνομα που του έχει δοθεί είναι «Primer», και πρόκειται για ένα ρομπότ σχήματος κύβου που μπορεί να ελέγχεται μέσω μαγνητών για να περπατά, κυλιέται, πλέει και να γλιστρά στον αέρα. Για να τα κάνει αυτά «φοράει» διαφορετικούς εξωσκελετούς, οι οποίοι στην αρχική τους μορφή είναι φύλλα πλαστικού που παίρνουν διάφορες μορφές όταν θερμαίνονται. Όταν το Primer ολοκληρώσει την αποστολή του, τότε απορρίπτει το «δέρμα» του βουτώντας σε νερό- κάτι που έχει αποτέλεσμα τη διάλυση του εξωσκελετού.
«Αν θέλουμε ρομπότ που μας βοηθούν να κάνουμε πράγματα, δεν είναι και πολύ αποδοτικό να έχουμε ένα διαφορετικό για κάθε δουλειά» λέει η Ντανιέλα Ρας, διευθύντρια του CSAIL και επικεφαλής ερευνήτρια του συγκεκριμένου project. «Με αυτή την προσέγγιση μπορούμε να επεκτείνουμε τις δυνατότητες ενός μεμονωμένου ρομπότ, δίνοντάς του διάφορα αξεσουάρ για χρήση σε διαφορετικές καταστάσεις».
Οι διάφορες μορφές του Primer έχουν ένα εύρος πλεονεκτημάτων: Για παράδειγμα, το «Wheel-bot» έχει τροχούς, που του επιτρέπουν να κινείται ταχύτερα από το «Walk-bot». Το «Βoat-bot» μπορεί να πλέει σε νερό και να μεταφέρει βάρος σχεδόν διπλάσιο του δικού του. Το «Glider-bot» μπορεί να ίπταται σε μεγαλύτερες αποστάσεις, κάτι που θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για αποστολές ρομπότ σε πιο μακρινούς προορισμούς ή αλλαγές περιβάλλοντος. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι επίσης η δυνατότητα του Primer να φορά πολλαπλές «στολές» ταυτόχρονα. Μπορεί να έχει τον εξωσκελετό του «Walk-bot» και μετά να αλληλεπιδράσει με έναν άλλον, μεγαλύτερο, που του επιτρέπει να μεταφέρει αντικείμενα. Για να χρησιμοποιήσει τον δεύτερο, το Walk-bot μπαίνει στο φύλλο πλαστικού, το οποίο στη συνέχεια καλύπτει το ρομπότ. «Φανταστείτε μελλοντικές εφαρμογές για την εξερεύνηση του διαστήματος, όπου μπορείς να στείλεις ένα και μόνο ρομπότ με ένα φορτίο εξωσκελετών στον Άρη» λέει ο Σουγκουάνγκ Λι, μεταδιδακτορικός και ένας από τους συντελεστές της έρευνας. «Το ρομπότ τότε θα μπορούσε να πραγματοποιήσει διαφορετικές αποστολές φορώντας διαφορετικές “στολές”».
Πηγή
