«η δημιουργία» – βασίστηκε στα αληθινά και αν μη τι άλλο φρικιαστικά γεγονότα που έζησε η οικογένεια Perron και το πώς σώθηκαν από τους αμφιλεγόμενους δαιμονολόγους, Ed και Lorraine Warren – η ταινία έχει κερδίσει δεκάδες εκατομμύρια δολάρια και έδωσε τροφή για εφιάλτες σε όλο τον κόσμο. Αλλά ενώ ο πυρήνας της ιστορίας είναι η κατοχή και η μαγεία, έτσι όπως προωθείται η πλοκή προς τα εμπρός, είναι η υποτιθέμενη αληθινή ιστορία μιας δαιμονική κούκλας που ονομάζεται Annabelle που έχει αφήσει αυτή την παρατεταμένη σκιά στις αναμνήσεις των θεατών σε όλο τον κόσμο, μεταμορφώνοντας αυτό το άψυχα και φαινομενικά καταραμένο αντικείμενο σε μια έκπληξη – φαινόμενο της ποπ-κουλτούρας.
Επιτρέψτε μου να είμαι ειλικρινής «σιχαίνομαι τις κούκλες – πάντα τις σιχαινόμουν», η απέχθεια μου για αυτές ξεκίνησε όντας παιδάκι έχοντας μια μεγάλη θεία που φυσικά ζούσε μέσα στην σκόνη σε ένα τεράστιο αρχοντικό, γεμάτο από μεγάλους διαδρόμους, ταπετσαρίες που ξεφλούδιζαν, την παρατεταμένη μυρωδιά ναφθαλίνης, με δωμάτια που όλα φαίνονταν να έχουν τουλάχιστον από μία κούκλα από πορσελάνη με ένα ραγισμένο πρόσωπο που στα παιδικά μου ματιά φαινόταν να με παρατηρούν απειλητικά οπουδήποτε κι αν βρισκόμουν μέσα στο σπίτι. Μεγαλώνοντας και όσο αυτό το παρελθόν βρισκόταν πιο μακριά από εμένα ξεπέρασα αυτούς τους φόβους της παιδικής μου ηλικίας, πείστηκα ότι το να φοβάμαι άψυχα αντικείμενα ήταν ανόητο , αλλά ακόμα τρέφω μια διαισθητική αποστροφή για κούκλες. Ιδιαίτερα παλιές.
Ψάχνοντας για αξιοπερίεργα αντικείμενα σε παλαιά καταστήματα και σε παλιατζίδικα ακόμα με κάνει να νιώθω άβολα όταν βρίσκομαι μπροστά σε μαριονέτες που κρέμονται σε αυτά και με κοιτούν με τα γυάλινα άψυχα μάτια τους, νιώθω την ανατριχίλα να ανεβαίνει στο σβέρκο μου. Πολύ θα ήθελα σε αυτές τις στιγμές να ήταν δίπλα μου το αγόρι μου να με χαϊδέψει και να μου πει πως όλα αυτά είναι απλά της φαντασίας μου.., έχοντας αυτήν λοιπόν την άποψη για τις κούκλες όταν κάθισα να δω την ταινία το «“The Conjuring” »στο τέλος είπα στον εαυτό μου «τελικά είχα δίκιο για την άποψη μου».
Η αληθινή δαιμονική κούκλα «Annabelle»
Όπως όλες τις κινηματογραφικές αφηγήσεις που υποτίθεται βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα οι δημιουργοί της ταινίας έχουν λάβει κάποιες σχετικές ελευθερίες από την «πρώτη υλη» Η παράξενη περίπτωση του Annabelle δεν αποτελεί εξαίρεση…Τώρα για τους λίγους από εσάς που δεν γνωρίζετε, η αληθινή κούκλα είναι μια αξιολάτρευτη κούκλα με μια μύτη τρίγωνο που φοράει κουρέλια και για μαλλιά έχει κόκκινα νήματα.
Ο χαρακτήρας δημιουργήθηκε από τον συγγραφέα (και εμπορική μεγαλοφυΐα) Johnny Gruelle όταν η κόρη του τον έφερε μια παλιά κούκλα και αυτός έφτιαξε ένα πρόσωπο σε αυτήν.
Ο Gruelle αργότερα έδωσε τον χαρακτήρα αυτό σε μια σειρά από παιδικά βιβλία που έγραψε και μετά τον τραγικό θάνατο της κόρης του, ως σύμβολο για την παθογόνο εκστρατεία αντί-εμβολιασμού, στις 7 Σεπτεμβρίου 1915, έλαβε ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από τις ΗΠΑ για την «the Raggedy Ann»(κουρελιασμένη Ann) και μαζί με αυτό ένας μύθος – παιχνίδι γεννήθηκε!
Το δώρο γενεθλίων:
Η αληθινή κούκλα ή αλλιώς Raggedy Ann που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης του James Wan στο «THEddCONJOURING», αγοράσθηκε για πρώτη φορά σε ένα μαγαζί με αντίκες το 1970, από μια γυναίκα που έψαχνε για ένα μοναδικό δώρο γενεθλίων για την κόρη της, Ντόνα.
Η γυναίκα λοιπόν αυτή αποφάσισε βλέποντας την σε παιδί-μεγέθους Raggedy Ann ότι θα ήταν το τέλειο δώρο για την κόρη της που μόλις είχε αποφοιτήσει από την σχολή νοσοκόμων.
Προφανώς και είχε δίκιο αφού η κόρη της Ντόνα παρόλο που δεν ήταν συλλέκτης έφερε με πολύ χαρά την κούκλα αυτήν στον διαμέρισμα της το οποίο και μοιραζόταν με μια φοιτήτρια νοσηλευτικής, την Angie. Αφού Raggedy Ann πετάχτηκε στο κρεβάτι για λίγες ήμερες μετά ξεχάστηκε.
Αρχικά τα σημάδια ότι κάτι δεν πήγαινε καλά ήταν πολύ μικρά. Κατά καιρούς η Donna παρατήρησε ότι το παιχνίδι φαίνεται να έχει αλλάξει ελαφρώς θέση, αλλά το απέδιδε σε ένα σπρώξιμο του κρεβατιού ή κάτι εξίσου εγκόσμιο. Καθώς οι εβδομάδες πέρασαν, όμως, οι ασταθείς κινήσεις της κούκλας έγιναν πιο έντονες και τόσο Donna όσο και η Angie άρχισαν πραγματικά να ανησυχούν όταν επέστρεψαν στο σπίτι και βρήκαν την κούκλα όρθια να ακουμπάει σε μια καρέκλα στην τραπεζαρία, σαν να είχε παγώσει σε αυτή την θέση, μόλις άκουσε την πόρτα να ανοίγει. Τότε τα κορίτσια συνειδητοποίησαν ότι υπήρχε κάτι πραγματικά παράξενο στην κούκλα. Αυτά περιέγραψαν τα κορίτσια στους φημισμένους υπερφυσικούς ερευνητές, Ed και Lorraine Warren. Σχετικά η Donna ανέφερε:
Την έβαζα στο κρεβάτι μου κάθε πρωί, αφού το στρώναμε με τους βραχίονες να είναι ανοιχτοί και τα πόδια προς τα έξω- όπως ακριβώς κάθεται εκεί τώρα. Αλλά όταν ερχόμασταν στο σπίτι το βράδυ, τα χέρια και τα πόδια ήταν πάντα σε διαφορετικές στάσεις.
Για παράδειγμα, τα πόδια της μπορούσαν να είναι σταυρωμένα στους αστραγάλους, ή οι ώμοι της να ήταν διπλωμένοι στην αγκαλιά της. Μετά από μια εβδομάδα αυτά τα γεγονότα μας έκαναν να υποπτευτούμε ότι κάτι τρέχει».
Έτσι για να σιγουρευτείτε, σκοπίμως σταύρωσε της τα χέρια και τα πόδια της το πρωί που φεύγουμε για να δούμε αν πραγματικά κινείται. είμαι αρκετά βέβαιη πως κάθε βράδυ, όταν θα ερχόμαστε σπίτι , τα χέρια και τα πόδια θα είναι ασταύρωτα και αυτό το πράγμα θα κάθεται εκεί σε οποιαδήποτε από μια ντουζίνα διαφορετικές στάσεις. «
Κατά καιρούς η Donna άφηνε την κούκλα στο κρεβάτι μόνο για να διαπιστώσει ότι είχε μυστηριωδώς μεταναστεύσει στο σαλόνι και τώρα καθόταν στον καναπέ με τα χέρια και τα πόδια σταυρωμένα. Σε άλλες περιπτώσεις, Donna άφηνε την κούκλα στον καναπέ μόνο για να επιστρέψει σπίτι και να ανακαλύψει ότι βρισκόταν στην κρεβατοκάμαρά της – με την πόρτα με μάνταλα κλειστή! Η Angie αργότερα θα ρίξει περισσότερο φως σε αυτή την αυξημένη παραφυσική δραστηριότητα:
«Η κούκλα άλλαζε επίσης δωμάτια από μόνη της. Ήρθαμε σπίτι ένα βράδυ και η κούκλα Annabelle καθόταν σε μια καρέκλα στην μπροστινή πόρτα. Ήταν γονατιστή! Το αστείο πράγμα για αυτό ήταν, όταν προσπάθησα να κάνω την η κούκλα γονατίσει, μονό που δεν έπεσα πάνω της για να τα καταφέρω κι όμως δεν την έκανα να γονατίσει. Άλλες φορές την βρίσκαμε να κάθεται στον καναπέ, παρόλο που το πρωί που φεύγαμε την αφήναμε στο δωμάτιο της Donna με κλειστή την πόρτα! «
Μηνύματα από αλλού….
Τα κορίτσια, όλο και πιο ανήσυχα από αυτή την παράξενη τροπή των γεγονότων, αποφάσισαν να εμπιστευθούν σε ένα φίλο τους τον Lou τα γεγονότα Lou ισχυρίστηκε ότι κατάλαβε ότι κάτι σχετικά με την κούκλα ήταν κακό, την ώρα που την πρωτοκοίταξε. Τα κορίτσια παρόλο που ήταν ανήσυχα από την κινητικότητα του παιχνιδιού, δεν ήταν διατεθειμένες να πιστέψουν ότι κάτι ύπουλο υπήρχε σε αυτό.
Τότε περίπου άρχισαν να εμφανίζονται περίεργα σημειώματα μέσα στο σπίτι. Η Donna και η Angie βρήκαν λωρίδες από περγαμηνή οι οποίες είχαν σβησμένες φράσεις όπως “HELP US” ή “HELP LOU”, παρόλο που στην ταινία οι δημιουργοί αποφάσισαν να δείξουν πως στο χαρτί έγραφε» Miss me?»Αυτή η αλλαγή δημιούργησε αμηχανία στην Donna:
«Άρχισε να μας αφήνει μικρά σημειώματα και μηνύματα. Το χειρόγραφο φαινόταν να προέρχεται από μικρό παιδί …ο Lou δεν βρισκόταν σε κανένα είδους κίνδυνο κατά τη χρονική στιγμή και το ποιοι ήταν οι «εμείς» εμείς δεν το γνωρίζαμε. Παρόλα αυτά, το γεγονός που ήταν παράξενο ήταν ότι οι σημειώσεις ήταν γραμμένες με μολύβι, αλλά όταν προσπαθήσαμε να βρούμε ένα, δεν υπήρχε μολύβι στο διαμέρισμα! Και το χαρτί στο οποίο έγραψε ήταν περγαμηνή. Κάναμε το διαμέρισμα φύλλο και φτερό να ψάχνουμε τέτοιο χαρτί, αλλά και πάλι κανείς από εμάς δεν είχε κάτι τέτοιο. «
Ο Lou πείστηκε ότι αυτές οι σημειώσεις ήταν από την κούκλα, η οποία προσπαθεί να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους. Αλλά τα κορίτσια, ήταν γυναίκες της επιστήμης, άρχισαν να αναρωτιούνται αν κάποιος που γνώριζαν είχε βρει κάποιο κλειδί της πόρτας τους και αποφάσισε να τους κάνει κάποιου είδους φάρσα. Με την σκέψη αυτή, τα κορίτσια άρχισαν να μαρκάρουν τα παράθυρα και να βάζουν τα χαλιά ενάντια στις πόρτες για να αποκαλύψουν αν είχαν τυχόν εισβολείς κατά την απουσία τους. Προς μεγάλη τους πικρία παγίδες τους παρέμεναν αμετακίνητες, ενώ η κούκλα συνέχιζε να έχουν τριγυρνά στο διαμέρισμα.
Στο τέλος τα κορίτσια παρηγορήθηκαν με την ιδέα ότι παρόλο που μπορεί να έχουν μια ζωντανή κούκλα στο διαμέρισμα τους, η κούκλα αυτή δεν φαινόταν να έχει κακούς σκοπούς. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με την Donna περίεργο αυτό πλάσμα τα Χριστούγεννα, τους πρόσφερε και ένα μικρό δώρο.
«Τα Χριστούγεννα, βρήκαμε ένα μικρό κουτάκι σοκολάτας στο στερεοφωνικό που κανείς μας δεν είχε αγοράσει. Προφανώς ήρθε από Annabelle. «
Δυστυχώς, η κατάσταση με την ζωντανή αυτή οντότητα στο σπίτι τους δεν παρέμεινε για πολύ αρμονική. Η Angie μας αναφέρει ένα άλλο φαινομενικά υπερφυσικό φαινόμενο στο διαμέρισμα:
«Μια φορά ένα άγαλμα σηκώθηκε στον αέρα έπειτα υποχώρησε και έπεσε στο πάτωμα. Κανείς μας δεν ήταν κοντά στο άγαλμα! Ήταν στην άλλη πλευρά του δωματίου, το περιστατικό αυτό μας τρόμαξε εντελώς. «
Από εκείνη την στιγμή τα πράγματα χειροτέρεψαν…
Η κούκλα που αιμορραγούσε…
Λιγότερο από 2 μήνες μετά το πρώτο περιστατικό, τα κορίτσια επέστρεψαν σπίτι τους, μετά από μια κουραστική μέρα. Φυσικά, καμία από τις γυναίκες δεν ήταν ιδιαίτερα έκπληκτη όταν διαπίστωσαν ότι η κούκλα είχε καταφέρει να πάει από το σαλόνι πίσω στο κρεβάτι της Donna, αλλά αυτή τη φορά Donna ισχυρίστηκε ότι ξαφνικά είχε μια αρνητική αίσθηση ότι κάτι ήταν λάθος και ότι η κούκλα φαινόταν να έχει μια δυσοίωνη αύρα γι “αυτό. Διστακτικά, τα κορίτσια πλησίασαν την κούκλα και ότι ήταν, όταν παρατήρησαν ότι το άψυχο αντικείμενο έσταζε αίμα από τα χέρια και από το στήθος του. Η Angie περιέγραψε τη σκηνή:
«Η κούκλα Annabelle καθόταν στο κρεβάτι της Donna, όπως συνήθιζε. Όταν ήρθαμε στο σπίτι εκείνο το βράδυ, υπήρχε αίμα στο πίσω μέρος του χεριού της, και υπήρχαν τρεις σταγόνες από αίμα στο στήθος της! «Συμπληρώνει η Donna:»Θεέ μου τρομάξαμε πάρα πολύ»
Είναι αυτό το σημείο όπου οι τρομοκρατημένοι συγκάτοικοι αποφάσισαν ότι θα πρέπει να ζητήσει τη βοήθεια κάποιου πιο έμπειρου στην παραφυσική δραστηριότητα από ό, τι οι ίδιες. Ήταν τότε που αποφάσισε να κάνουν την κλήση …
Το Μέντιουμ
Μετά το περιστατικό με την αιμορραγία , οι συγκάτοικοι αποφάσισαν να μάθουν ακριβώς τι ήταν αυτό με το οποίο μοιράζονταν το διαμέρισμά τους.
Για το σκοπό αυτό, Donna και Angie αποφάσισε να επικοινωνήσουν με ένα μέντιουμ προκειμένου να επικοινωνήσουν με ό, τι κατοικούσε στην κούκλα.
Το μέντιουμ συμφώνησε να εκτελέσει μια σεάνς στο διαμέρισμά των κοριτσιών.
Το μέντιουμ δεν έχασε χρόνο στο να μπει σε «έκσταση» και τους είπε την σπαρακτική ιστορία ενός νεαρού κοριτσιού που λεγόταν Annabelle Higgins όπου το πτώμα της είχε βρεθεί στο σημείο όπου κατασκευάστηκε το συγκρότημα διαμερισμάτων στο οποίο διέμεναν. Σύμφωνα με την Donna:
«Μάθαμε ότι ένα μικρό κορίτσι πέθανε εδώ, ήταν επτά χρονών και το όνομά της ήταν Annabelle Higgins. Το πνεύμα της Annabelle είπε ότι έπαιζε στα χωράφια εδώ, πολύ καιρό πριν χτισθούν αυτά τα διαμερίσματα. Ήταν ευτυχισμένες στιγμές γι “αυτήν. Μας είπε. «
Το μέντιουμ δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει τις λεπτομέρειες του θανάτου του κοριτσιού , αλλά στην αφήγηση της ιστορίας της Annabelle , είχε κατά λάθος αγγίξει στις χορδές αυτών των συμπονετικών, νεαρών γυναικών. Η Donna αναφέρει σχετικά:
«Επειδή όλοι εδώ γύρω ήταν μεγάλοι ηλικιακά, και ασχολούταν μόνο με τις δουλειές τους , δεν υπήρχε κανείς για εκείνη ( Annabelle ) όπου θα μπορούσε να σχετιστεί , εκτός από εμάς . Η Annabelle θεώρησε ότι ήμασταν σε θέση να την κατανοήσουμε . Αυτός είναι ο λόγος που άρχισε να κινείται μέσα από την κούκλα. Αυτό που ήθελε η Annabelle ήταν να αγαπηθεί , και έτσι μας ρώτησε αν θα μπορούσε να μείνει μαζί μας και να ζήσει μέσα στην κούκλα. Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε ; Έτσι είπαμε ναι . «Η Angie εξήγησε τη λογική πίσω από την απόφασή τους: « Φαινόταν αρκετά αβλαβή . Είμαστε νοσηλευτές , ξέρετε , βλέπουμε να υποφέρουν κάθε μέρα . Είχαμε συμπόνια . Τέλος πάντων , καλέσαμε το πλάσμα να ζήσει μέσα στην κούκλα Annabelle από εκείνη τη στιγμή . «
Δεν μπορούσαν εκείνη την στιγμή οι κοπέλες να καταλάβουν ακριβώς πόσο τρομερό λάθος είχαν κάνει καλώντας αυτό το φαινομενικά αθώο πλάσμα να ζήσει μέσα στην κούκλα.
Ο εφιάλτης ξεκινά
Όπως τα πράγματα μεταξύ των κοριτσιών και της Annabel μπήκαν σε μια καινούργια φάση, ο Λου υποστήριζε ότι αισθανόταν κάτι επικίνδυνο σε αυτή την κούκλα και προέτρεψε τα κορίτσια να απαλλαγούν απ αυτήν. Η Donna όμως αγνόησε τα λεγόμενα του, γιατί αισθανόταν όπως είπε «πως η πράξη να την διώξουμε ήταν ισότιμη με το να εγκαταλείψουμε ένα παιδί». Παρόλο που η Annabelle δεν απομακρύνθηκε μπορούσε να φάνει πως δεν ήταν ευχαριστημένη με την παρουσία του Λου. Ο Λου κατανοούσε ότι υπήρχε ένα θεμελιώδες λάθος στην παρουσία της Annabelle αλλά δεν μπορούσε να ήταν προετοιμασμένος για την φρικιαστική συνάντηση που θα είχε μαζί της όταν αυτή τον ακολούθησε στο σπίτι του. Λίγο μετά και απ αυτήν την εμπειρία του Λου οι «Warrens» ανέφεραν:
«Ο Lou ξύπνησε το βράδυ από ένα βαθύ ύπνο πανικοβλημένος. Για άλλη μια φορά είχε ένα επαναλαμβανόμενο κακό όνειρο. Μόνο που αυτή τη φορά με κάποιο τρόπο, κάτι φαινόταν διαφορετικό. Ήταν σαν να ήταν ξύπνιος, αλλά δεν μπορούσε να κινηθεί. Κοίταξε γύρω από το δωμάτιο, αλλά δεν μπορούσε να διακρίνει κάτι έξω από τα συνηθισμένα και τότε συνέβη, κοιτώντας προς τα πόδια του, είδε την κούκλα, Annabelle «.
Ο Lou είπε σχετικά με την τρομακτική εμπειρία του:
«Ενώ ήμουν ξαπλωμένος εκεί, είδα τον εαυτό μου να ξυπναει. Κάτι φάνηκε λάθος για μένα. Κοίταξα γύρω στο δωμάτιο, αλλά τίποτα δεν ήταν εκτός τόπου. Στη συνέχεια, όμως, όταν κοίταξα προς τα πόδια μου, είδα την κούκλα Annabelle. Αργά γλιστρώντας το σώμα μου, Κινήθηκε πάνω από το στήθος μου και σταμάτησε. Ένα χέρι της άγγιξε μία πλευρά του λαιμού μου, ενώ το άλλο άγγιξε την άλλη πλευρά, σαν να είχε κάνει μια ηλεκτρική σύνδεση. Τότε είδα τον εαυτό μου να στραγγαλίζεται. Με στραγγάλιζε μέχρι θανάτου, δεν μπορούσα να βοηθήσω τον εαυτό μου, δεν έχει σημασία πόσο σκληρά προσπάθησα. «
Οι «Warrens» συμπέραναν από τα λεγόμενα του:
Λαχανιασμένος και ξέπνοος από την ασφυξία έπαθε black out,ξύπνησε το επόμενο πρωί, σίγουρος ότι δεν ήταν ένα όνειρο.O Lou ήταν αποφασισμένος να απαλλαγεί από την κούκλα και το πνεύμα που την κατείχε. »
Ο Λου αισθάνθηκε πως το πνεύμα που κατείχε την κούκλα τον προειδοποίησε να κοιτάζει την δουλειά του αλλά από ενδιαφέρον για τους φίλους του, δεν αποθαρρύνθηκε. Το επόμενο χτύπημα της Annabelle έμελλε να συμβεί πίσω στο σπίτι των κοριτσιών. Το επόμενο βράδυ και ενώ προετοιμάζονταν για ένα οδικό ταξίδι , ο Lou και η Άντζυ ήταν μόνοι τους , μελετώντας χάρτες στο σαλόνι λίγο πριν τις 11 το βράδυ. Χωρίς προειδοποίηση , το ζευγάρι άκουσε ένα περίεργο ήχο ανακατέματος που προέρχονταν από το δωμάτιο Ντόνα . Angie εξέφρασε την ανησυχία ότι κάποιος μπορεί να είχε κάνει διάρρηξη μέσα στο διαμέρισμα , αλλά Lou φοβόταν ότι θα μπορούσε να είναι κάτι πολύ χειρότερο …
Ο Λου μαζεύοντας όλο το κουράγιο του προχώρησε προς την πόρτα του δωματίου της Donna,περίμενε να σταματήσουν οι έντονοι ήχοι, στην συνέχεια άνοιξε απλά και αργά την πόρτα και αγωνιωδώς πάτησε τον διακόπτη.
Το δωμάτιο ήταν άδειο , εκτός από την Annabelle , η οποία φαινόταν να είναι ριγμένη στη γωνία του δωματίου .Ο Lou εισήλθε στο χώρο και πλησίασε την τσαλακωμένη κούκλα . Ήταν τότε που ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι αισθάνθηκε ένα μούδιασμα στο πίσω μέρος του λαιμού του , σαν να τον παρακολουθούσαν από πίσω . Lou εξήγησε την αίσθηση σε μια συνέντευξη με τους Warrens :
«Όσο πήγαινα πιο κοντά στην κούκλα, είχα την έντονη εντύπωση ότι κάποιος ήταν πίσω μου, γύρισα αμέσως και …. «
Στο σημείο αυτό παρενέβη η Angie:
«Δεν θέλει να μιλήσει για εκείνο το σημείο… Όταν ο Lou γύρισε δεν ήταν κανείς εκεί, αλλά ξαφνικά φώναξε και άρπαξε το στήθος του. Ήταν κουβάρι, κομμένος και αιμορραγούσε όταν έφτασα σ “αυτόν. Το αίμα ήταν σε όλο το πουκάμισό του. Ο Lou έτρεμε και ήταν φοβισμένος και πήγαμε πίσω στο σαλόνι. Στη συνέχεια άνοιξε το πουκάμισό του και πάνω στο στήθος του φαινόταν να είναι ένα είδος γρατζουνιάς από νύχι! «
Στο στήθος του ήταν επτά γρατζουνιές. Τέσσερις ήταν οριζόντιες και τρεις κάθετες. Τόσο οι Warrens, όσο η Donna και η Angie επιβεβαίωσαν τα τραύματα, αλλά δυστυχώς κανείς δεν μπήκε στον κόπο να λάβει οποιαδήποτε φωτογραφίες. Παραδόξως, τα φρικτά σημάδια(που ο Lou ισχυριζόταν ότι τα έπαθε από ακτινοβολούμενη θερμότητα) είχαν σχεδόν εξαφανιστεί την επόμενη μέρα και είχαν εξαφανιστεί εντελώς μόλις σαράντα οκτώ ώρες αργότερα.
Η είσοδος των Warrens
Χωρίς να ξέρουν που να στραφούν και συνειδητοποιώντας ότι έχουν να κάνουν με κάτι πολύ χειρότερο από τοwarκαλοκάγαθο πνεύμα ενός μοναχικού παιδιού – το τρίο αποφάσισε να επικοινωνήσει με έναν άνθρωπο του κλήρου .
Ο πρώτος άνθρωπος όπου ήρθαν σε επαφή και πήραν βοήθεια ήταν ο Επισκοπικός ιερέας ονόματι Πατέρας Hegan .Ο Hegan πήγε στο διαμέρισμα και επέτρεψε στους μάρτυρες να εξηγήσουν την δεινή θέση τους .
Ο Hegan κατανοώντας τη σοβαρότητα της κατάστασής τους , αισθάνθηκε ότι δεν είχε τα προσόντα για να ασχοληθεί με το θέμα ο ίδιος , γι “αυτό τους παρέπεμψε σε έναν από τους προϊσταμένους του , Πατέρα Cooke . Θα ήταν Cooke ο οποίος αργότερα θα επικοινωνήσει με τους πιο έμπειρους δαιμονολόγους που ήξερε – το πλέον θρυλικό ζευγάρι και ομάδα του Ed και Lorraine Warren , οι οποίοι ήταν επίσης μέρος της έρευνας του Amityville Ηorror – και να τους βάλει στην υπόθεση.
Οι Warrens δεν έχασαν χρόνο και σε επαφή με την ομάδα ξεκίνησαν να παίρνουν συνεντεύξεις από τους τρεις μάρτυρες Ed Warren (ένας αφοσιωμένος καθολικός, καθώς και παραφυσικός ανακριτής φάνηκε έκπληκτος όταν έμαθε ότι οι ενήλικοι αυτοί νέοι πίστεψαν και εμπιστευτήκαν τόσο εύκολα τα λόγια του πνεύματος που είχε μιλήσει μέσα από το μέντιουμ. Ο Ed Warren αναφέρει συνοψίζοντας την κατάσταση κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του με Donna, Angie και Lou:
«Κατ “αρχάς, δεν υπάρχει Annabelle! Δεν υπήρξε ποτέ. Εξαπατηθήκατε, έχουμε να κάνουμε με ένα πνεύμα εδώ. Η τηλεμεταφορά της κούκλας, ενώ ήσασταν έξω από το διαμέρισμα, η εμφάνιση των σημειώσεων γραμμένο σε περγαμηνή, οι τρεις συμβολικές σταγόνες του αίματος, καθώς και οι χειρονομίες της κούκλας έχουν νόημα. Θα μου πείτε υπήρχε πρόθεση, πράγμα που σημαίνει ότι υπήρχε μια νοημοσύνη πίσω από τη δραστηριότητα. Φαντάσματα και ανθρώπινα πνεύματα, απλά δεν μπορούν να φέρουν φαινόμενα αυτού του είδους και της έντασης. Δεν έχουν τη δύναμη. «
Σε αυτό το σημείο o Lou παρενέβη: «Είναι μια κούκλα βουντού, αυτό είναι … Τους είπα για αυτό το πράγμα εδώ και πολύ καιρό. Η κούκλα επωφελούταν απ αυτές.»
Παρ “όλα αυτά, η Donna υπερασπίστηκε τη θέση ότι η ίδια και η Angie είχαν προηγουμένως αναλάβει την προστασία της Annabelle:
«Ήταν το πνεύμα της Annabelle που νοιαζόμασταν! Πως μπορούμε να το ξέρουμε; Ωστόσο, κοιτώντας πίσω σε αυτό τώρα, ίσως δεν θα έπρεπε να εμπιστευόμαστε την κούκλα τόσο πολύ. Αλλά πραγματικά, είδαμε το πράγμα ως τίποτα περισσότερο από μια ακίνδυνη μασκότ. Ποτέ δεν έβλαψε τίποτα … μέχρι πρότινος. «
Μετά την ολοκλήρωση της συνέντευξης, την επιθεώρηση την κούκλας, ελέγχοντας τις πληγές του Lou και επιβεβαιώνοντας ότι κανένας από τους αυτόπτες μάρτυρες δεν είδε ποτέ το φάντασμα του παιδιού στο διαμέρισμα, οι Warrens κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν ένα φάντασμα που είχαν να κάνουν με, αλλά ένας πραγματικός δαίμονας.
Ακόμη πιο ανατριχιαστικό, οι Warrens δεδομένου ότι η ίδια η κούκλα στην πραγματικότητα δεν διακατέχονταν από ένα κακό πρόσωπο, συμπέραναν ότι η κούκλα ήταν ένας αγωγός μεταξύ του γήινου βασιλείου και την ίδια κόλαση. Επίσης, υποστήριξαν ότι το μέντιουμ είχε παραπλανηθεί, προκειμένου να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στο διαμέρισμα, που οδηγεί σε αυτό που ονομάζεται «μόλυνση» του σπιτιού.
Οι Warrens ισχυρίστηκαν ακόμη ότι η «απάνθρωπη δαιμονική οντότητα», είχε επιλέξει να πάει εκεί λόγο της συμπόνιας των νοσοκόμων μαθητών προσποιούμενος ότι ήταν ένα χαμένο παιδί. Σύμφωνα με τον Ed Warren:
«… Αυτό που συνέβη είναι κάτι μη ανθρώπινο έχει αναλάβει εδώ. Δαιμονικό. Συνήθως οι άνθρωποι δεν ενοχλούνται από δαιμονικά πνεύματα, αν δεν κάνουν κάτι για να φέρει αυτή τη δύναμη στη ζωή τους. Το πρώτο σας λάθος ήταν να δώσετε την αναγνώριση στην κούκλα, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το πνεύμα κινήθηκε στην κούκλα για να επιστήσει την προσοχή στον εαυτό του.
Μόλις είχε την προσοχή σας, σας εκμεταλλεύτηκε, απλά σας έφερε τρόμο ακόμη και τραυματισμό. Μη ανθρώπινα πνεύματα, απολαμβάνουν την πρόκληση πόνου, είναι αρνητικά. Το επόμενο λάθος σας ήταν να καλέσετε ένα μέντιουμ, Ο δαίμονας πρέπει να πάρει με κάποιο τρόπο την άδειά σας ώστε να παρεμβαίνει στην ζωή σας. Το επόμενο λάθος σας ήταν να καλέσετε σε ένα μέντιουμ, το δαιμονικό πρέπει να πάρει με κάποιο τρόπο την άδειά σας με κάποιο τρόπο να παρεμβαίνουν στη ζωή σας. Δυστυχώς, μέσα από τη δική σας βούληση, του δώσατε την άδεια. «.
προσθέτοντας στο σοκ που οι τρεις φίλοι αναμφίβολα βίωναν εκείνη τη στιγμή, οι Warrens επέμεινε ότι μετά την επίθεση Λου, η επόμενη δράση του δαίμονα θα ήταν να βγει από την Annabelle και να μπει σε ένα από αυτούς για τους σκοπούς του «πλήρης ανθρώπινη κατοχή», ακολουθούμενη , σχεδόν αναπόφευκτα, με τη δολοφονία. Σύμφωνα με τον Ed Warren:
Τα πνεύματα δεν κατέχουν πράγματα αλλά ανθρώπους . Αντ “αυτού, το πνεύμααπλώςμετέφερε τηνκούκλαγύρω καιέδωσετην ψευδαίσθηση ότιείναι ζωντανή. Τώρα, αυτό που συνέβηστοLouνωρίτερα αυτή την εβδομάδαήτανβέβαιο ότι θα συμβεί αργά η γρήγορα. Στην πραγματικότητα, όλοι ήταν σε κίνδυνο να έρθουν υπό την κατοχή αυτού το πνεύματος, αυτό είναι αυτό που θα συνέβαινε πραγματικά μετά. Αλλά ο Lou δεν ‘έφαγε’, την παράσταση οπότε ήταν μια συνεχής απειλή για την οντότητα. Εκεί ήταν βέβαιο ότι θα ερχόταν η αναμέτρηση και η επίδειξη δύναμης. Αν στο πνεύμα είχε δοθεί άλλη μια εβδομάδα ή δύο, μπορεί να τον είχε σκοτώσει. «
Αυτό, σύμφωνα με τους Warrens, άφησε τους νοσηλευτές φοιτητή με μία μόνο λύση …
Η Τελετή εξορκισμού
Οι Warrens στη συνέχεια αποφάσισαν ότι η καλύτερη πορεία δράσης θα ήταν να επικαλεστούν τη δύναμη της ευλογίας εξορκισμού για να διώξουν το κακόβουλο τερατούργημα από την κούκλα . Ήρθαν σε επαφή με τον ιερέα ονόματι Πατέρας Cooke ο οποίος ήταν διστακτικός να ασχοληθεί με αυτή την υπόθεση , αλλά τελικά ενέδωσε αφού οι Warrens εξήγησε πόσο δύσκολη η κατάσταση είχε γίνει .
Ed Warren εξήγησε πώς η Επισκοπική ευλογία είναι από τις πιο διάσημες Καθολικές ιεροτελεστίες του εξορκισμού :
«Η Επισκοπική ευλογία του σπιτιού είναι ένας φλύαρος- έγγραφο εφτασέλιδο που έχει σαφώς θετικό χαρακτήρα. Αντί να αναφέρεται ειδικά στην αποβολή κακών οντοτήτων από την κατοικία, η έμφαση κατευθύνεται προς την πλήρωση του σπιτιού με τη δύναμη της θετικής ενέργειας και του Θεού . »
Αντίθετα με τις περισσότερες κινηματογραφικές εκδοχές ενός εξορκισμού, το τελετουργικό συνέβη χωρίς μεγάλη αναστάτωση από την δαιμονική κούκλα . Μετά την ιερή τελετή , ο Πατέρας Cooke επέκτεινε την ευλογία στην Donna, Angie, τον Lou και Warrens, τότε δήλωσε ότι ο δαίμονας δεν πρόκειται πλέον να είναι σε θέση να τους βλάψει … Οι Warrens δεν ήταν και τόσο σίγουροι …
Οι Συνέπειες
Μετά τον εξορκισμό του Πατέρα Cooke , ο Ed και Lorraine – είχαν αμφιβολίες ότι ο δαίμονας είχε πράγματι εξοριστεί από την Annabelle – πρότεινε να αφαιρεθεί η κούκλα από το σπίτι . Η Donna , πρόθυμη να απαλλαγεί από το εφιαλτικό ον , συναίνεσε στο αίτημά τους .
Ο Ed κατόπιν προσεκτικά σήκωσε την φρικιαστική κούκλα και την παρέδωσαν στην Lorraine , τότε ο Πάτερ Cooke (ο οποίος δεν ήταν προφανώς εντελώς πεπεισμένος για την αποτελεσματικότητά του εξορκισμού) προειδοποίησε τον Ed να προσέχει στο πως οδηγεί μήπως το ον κατάφερε να σταθεί στο εσωτερικό της κούκλας και προσπαθήσει να επηρεάσει το αυτοκίνητο .
Η Lorraine στη συνέχεια τοποθέτησε την κούκλα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, και ξεκίνησαν – σε ό, τι θα πρέπει να ήταν μια από τις πιο αγχωτικές βραδινές διαδρομές στην ανθρώπινη ιστορία – στο σπίτι τους .Ο Ed ακολούθησε τη συμβουλή του ιερέα επιστρέφοντας από δρόμους όπου λίγοι άλλοι οδηγοί έπαιρναν ώστε μα μην τεθούν σε κίνδυνο από τον διαβολική επιβάτη τους … θα απεδείχθη ότι ήταν μια σοφή απόφαση .
Σύμφωνα με τις Warrens , κάθε φορά που πλησίαζαν μια απότομη καμπύλη , το όχημά τους καθυστερούσε αναπόφευκτα , προκαλώντας τα φρένα και το τιμόνι να φριζάρουν και να τους στέλνει εκτός δρόμου. Είχαν επίσης περισσότερες από μία παρ “ολίγον συγκρούσεις με διερχόμενο αυτοκίνητο . Τέλος ο Ed δεν άντεξε και πήρε από την μαύρη τσάντα του , άγιασμα και περιέλουσε κούκλα σχηματίζοντας το σημείο του σταυρού . Η κούκλα συμπεριφέρθηκε κανονικά για το υπόλοιπο της διαδρομής .
Μόλις έφτασαν στο σπίτι, ο Ed τοποθέτησε την κούκλα σε μια καρέκλα δίπλα στο γραφείο του . Ανέφερε ότι η κούκλα ανυψώθηκε αρκετές φορές , στη συνέχεια φάνηκε να έπεσε σε άψυχη κατάσταση . Αυτή η διακοπή διήρκεσε λίγες μόνο εβδομάδες και λίγο καιρό μετά , η Annabelle ήταν πίσω στα παλιά κόλπα της .
Οι Warrens ισχυρίστηκαν ότι είχαν κλειδώσει την Annabelle στο εξωτερικό δωμάτιο πριν φύγουν για ταξίδι, αλλά jtkyόταν επέστρεψαν στο σπίτι και άνοιξαν την πόρτα ανακάλυψαν ότι η κούκλα ήταν πίσω στο γραφείο, σκαρφαλωμένη στην πολυθρόνα του Ed , σαν να κορόιδευε για τις προσπάθειες περιορισμού της. Η κούκλα επίσης , όπως και στο προηγούμενο σπίτι της , συνέχισε να εμφανίζεται τυχαία σε διαφορετικά δωμάτια του σπιτιού , τρομάζοντας τους Warrens .
Τέλος, οι Warrens δεν άντεξαν άλλο με τις γελοιότητες της Annabelle και αποφάσισαν να φέρουν τα μεγάλα πυροβόλα όπλα! Ένας καθολικός ιερέας και εξορκιστής ο πάτερ Jason Μπράντφορντ . Με όλους τους λογαριασμούς , ο Πατέρας Bradford δεν είναι γνωστός για τους ευγενικούς τρόπους του όταν έχει να κάνει με δαίμονες. «
Ο Πατέρας Bradford πλησίασε απειλητικά την αδρανή εκείνη την στιγμή κούκλα την άρπαξε από το γραφείο και άρχισε να της ουρλιάζει « είσαι μόνο μια κουρελιάρα κούκλα Annabelle , δεν μπορείς να βλάψεις κανέναν!» και έπειτα την πέταξε στην καρέκλα. Ο Ed σχολίασε καυτηριάζοντας :αυτό είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να λες…
Η Lorraine ταράχτηκε από την περιφρονητική συμπεριφορά του πάτερ Μπράντφορντ και παρακάλεσε τον ιερέα να είναι προσεκτικός κατά την οδήγηση και να της τηλεφωνήσει μόλις φτάσει στο πρεσβυτέριο. Το τηλεφώνημα ήρθε αργά το βράδυ, όπου ο πάτερ είπε στην Lorraine ότι τα φρένα τον άφησαν καθώς προσέγγιζε μια ταραχώδη διασταύρωση. Το αυτοκίνητό του κατεδαφίστηκε και αυτός και οι άλλοι που εμπλέκονται ίσα που επέζησαν από το ατύχημα
Ήταν τότε που οι Warrens αποφάσισαν ότι η Annabelle είναι πάρα πολύ επικίνδυνο να εκτεθεί στον κόσμο, έτσι έφτιαξαν ένα ειδικά σφραγισμένο για την περίπτωση της – ένα είδος γυαλιού- φέρετρο , με μια πινακίδα που έγραφε: «ΠΡΟΣΟΧΗ, ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΕΤΕ! ».
Οι Warrens τελικά τοποθέτησαν την Annabelle(μέσα στην θήκη όπου της έφτιαξαν) σε ένα δωμάτιο με καταραμένα αντικείμενα που κατείχαν και το σφράγισαν. Τελικά, οι Warrens δώρισαν την τρομακτική συλλογή τους σε ένα «Απόκρυφη Μουσείο»,» όπου είναι ανοικτό για το κοινό. Η πλέον στη φυλακή της Annabelle φαίνεται να μην είναι σε θέση να κινηθεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι δυνάμεις της έχουν μειωθεί.
Αναμφισβήτητα η πιο ανησυχητική ιστορία που συνδέεται με αυτή την φρικιαστική κουρέλι κούκλα περιλαμβάνει ένα νεαρό ζευγάρι που είχαν επισκεφτεί το μουσείο με τον Ed σαν οδηγό. Ο Ed εξήγησε την ιστορία της Annabelle ο νεαρός άνδρας – άρχισε να την βρίζει και να την προκαλεί, για να εντυπωσιάσει την κοπέλα του – σφυροκόπησε το γυαλί του κουτιού της και την προκάλεσε να βγει και να τον γρατζουνίσει.
Ο Ed αμέσως τον συνόδευσε έξω από το μουσείο και του είπε πως πρέπει να φύγει. Ανέβηκαν στην μηχανή τους και ο Ed δυστυχώς είναι ένας από τους τελευταίους ανθρώπους που τον είδε ζωντανό…
Σύμφωνα με τη φίλη του , αμέσως μετά αφού έφυγαν από το μουσείο , γελούσαν για τις ανόητες ιστορίες γύρω από την κούκλα , όταν ο άνθρωπος έχασε απότομα τον έλεγχο της μοτοσικλέτας του και έπεσε πάνω σε ένα δέντρο . Ο θάνατος επήλθε ακαριαία και η φίλη του που χρειάστηκε πάνω από ένα χρόνο νοσηλείας . Ενώ πολλοί σκεπτικιστές επιμένουν ότι αυτό δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια θλιβερά σύμπτωση , οι Warrens ήταν πεπεισμένος ότι είχε υποστεί την οργή της Annabelle .
Ο Ed Warren απεβίωσε το 2006 , και η Lorraine, τώρα στα ογδόντα της , παραμένει αφιερωμένη στην έρευνα παραφυσικών δραστηριοτήτων. Ισχυρίζεται ότι, ενώ Annabelle δεν είναι σε θέση να ξεφύγει από την θήκη της , καταφέρνει ακόμα να αλλάζει στάσεις και , σε ορισμένες περιπτώσεις , έχει γίνει ακόμα γνωστό να γρυλλίζει σε απρόσεκτους και τρομοκρατημένους επισκέπτες .
Συμπέρασμα:
Υπάρχουν τόσα πολλά να εξεταστούν από την άποψη της νομιμότητας αυτής της υπόθεσης …
Μιλάμε για μια πραγματική δαιμονική κατοχή ή διαβολική χειραγώγηση ; Μια παρεξηγημένη ιστορία ; Μια παράξενη σειρά γεγονότων που διανθίζεται από τα μέσα ενημέρωσης και δαιμονολόγους; Ή μια από τις πιο περίτεχνες παραφυσικά φάρσες? Η Annabelle κάνει τον Chucky από το » Child’s Play » να μοιάζει με τόσο αθώος…
Η αλήθεια , όπως είναι , παραμένει θαμμένη στις μνήμες μόνο μια χούφτα των ατόμων και είναι πιθανό να μη δει ποτέ το φως της ημέρας . Και ενώ παραμένω επιφυλακτική σχετικά με αυτήν την περίπτωση, καθώς και της υπόλοιπες περιπτώσεις ‘κατοχής’ , αισθάνομαι υποχρεωμένη να παραδεχτώ ότι αν με καλέσουν ποτέ να με ξεναγήσουν στο ΄΄Απόκρυφο Μουσείο θα τους πω ευγενικά να πάνε να πνιγούν! «
Επειδή δεν έχει σημασία πόσο λογική είμαι αυτό που έχει σημασία είναι πως μέσα στην καρδιά μου οι κούκλες είναι 100% φρικιαστικές και κανείς δεν μπορεί να με πείσει για το αντίθετο και με τρομάζει η ιδέα και μόνο πως η Annabelle μπορεί να πέσει στα χέρια ενός πιο ανεύθυνου επιστάτη όπου θα βρει την ευκαιρία να απελευθερωθεί …
Εντωμεταξύ εγώ δεν θα ξαναπατήσω ποτέ σε παιχνιδάδικο….
Πηγή
