κα Ξένη Δημητρίου, καθώς η Δικογραφία του Αστέρα Βουλιαγμένης, που περιείχε τη Μηνυτήρια Αναφορά μας, ανασύρθηκε από το αρχείο, κατόπιν του διαβιβαστικού εγγράφου, που απέστειλε η ίδια, προς τον κον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών.
Η εξέλιξη ανατρέπει εκ βάθρων όλο το σκηνικό συγκάλυψης, που είχε στηθεί για τη συγκεκριμένη υπόθεση, από παράκεντρα εξουσίας, που απέκρυπταν, επί μεγάλο χρονικό διάστημα, το γεγονός, ότι… η επίμαχη έκταση αποτελεί Δημόσιο Δάσος και μάλιστα εκτός Σχεδίου Πόλεως.
Αυτό αποδεικνύεται, αφ’ ενός με την Δήλωση Ιδιοκτησίας της Δ/νσης Δασών Πειραιά της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, για Δημόσιο Δάσος 436,20 στρεμ., το οποίο ανήκει, κατά πλήρη κυριότητα στο Ελληνικό Κράτος και αφ’ εταίρου με την καθ’ όλα τεκμηριωμένη Αίτηση Ακυρώσεως και το σχετικό υπόμνημα των κατοίκων του Δήμου Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης, στο ΣτΕ.
Όπως αποκαλύπτει με το νέο εμπεριστατωμένο έγγραφο της η ΟΚΕ,προς την κα Δημητρίου και τον κον Εισαγγελέα Περιβάλλοντος του Αρείου Πάγου και με το σχετικό έγχρωμο σχεδιάγραμμα του γνήσιου Ρυμοτομικού Σχεδίου Βουλιαγμένης, τα οποία κατέθεσε στις 16-10-2017, δεν υπάρχει καμιά πράσινη ρυμοτομική γραμμή, η οποία να περικλείει την επίδικη έκταση του Αστέρα Βουλιαγμένης. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι η εν λόγω περιοχή δεν έχει ενταχθεί ποτέ σε Σχέδιο Πόλεως παρά το κατασκευασμένο σχεδιάγραμμα που προσκόμισε η Διοίκηση στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ώστε να το οδηγήσει σε εσφαλμένα συμπεράσματα.
Για το θέμα κλήθηκε και κατέθεσε πολυσέλιδο υπόμνημα στις 4-10-2017στην κα 3η Ειρηνοδίκη Αθηνών, ο Επικεφαλής της ΟΚΕ Βασίλης Αναστασόπουλος, όπου υπενθυμίζει, όσα ο πρώην Γενικός Διευθυντής Δασών Ελευθέριος Φραγκιουδάκης έχει καταθέσει, ότι, δηλαδή, είναι αδύνατη και παράνομη κάθε διαδικασία εκποίησης της περιοχής, που έχει καταστεί, αδιαφιλονίκητα, Εθνικό Δάσος, με βάση Βασιλικό Διάταγμα του 1836! Από 1-3-2016, είχαμε αποστείλει, προς 17 αποδέκτες, αίτησή μας, με την οποία κάναμε γνωστό το περιεχόμενο αυτής της κατάθεσης, του μάρτυρα, πρώην Γενικού Δ/ντή Δασών στην Ειρηνοδίκη Καλλιθέας, με το ερώτημα εάν από τα τηρούμενα στις Υπηρεσίες αρχεία και κυρίως από αυτά του Υπουργείου Περιβάλλοντος & Ενέργειας προκύπτει ότι η εν λόγω έκταση είναι Δημόσιο Δάσος, όπως υποστηρίζει ο μάρτυρας ή όχι. Τελικά, μετά από αναμονή ενός έτους, το ΥΠΕΝ μάς απέστειλε μιαν απάντηση, στην οποία, κατ’ ουσίαν, απέφευγε να διευκρινίσει, ως ώφειλε, εαν η συγκεκριμένη έκταση είναι Δημόσιο Δάσος.
Επίσης, στο παραπάνω έγγραφο του Υπουργείου αναγνωρίζεται, επιπλέον, ότι η περιοχή έχει ενταχθεί, μεταγενέστερα, των καταγγελιών μας, στο Σχέδιο Πόλεως, με το υπ’ αριθ. 152/2016 Π.Δ. εκ λάθους (το σωστό από 30-9-2016 Π.Δ.) (ΦΕΚ191ΑΑΠ /4-10-2016), κατά του οποίου, οι κάτοικοι του Δήμου Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης έχουν καταθέσει, στο ΣτΕ, την υπ’ αριθ. κατ. 4260/5-12-2016 Αίτηση Ακυρώσεως. Πρόκειται για προσπάθεια “τακτοποίησης” των προφανέστατων παρανομιών οι οποίες έχουν γίνει στην περιοχή, κάτι το οποίο αποδεικνύει, αφ’ ενός το δίκαιο των επιχειρημάτων μας αλλά και αφ’ εταίρου οδηγεί τους αρμόδιους φορείς, σε ένα νέο ολίσθημα, που αναφέρεται σαν λόγος ακύρωσης στην πιο πάνω αίτηση στο ΣτΕ και στο σχετικό υπόμνημα των αιτούντων.
Γιατί, όπως προαναφέρουμε, δεν υπάρχει καμιά πράσινη ρυμοτομική γραμμή, η οποία να περικλείει το Μικρό Καβούρι, όπως προκύπτει και από το ακριβές αντίγραφο του αυθεντικού Ρυμοτομικού Σχεδίου Βουλιαγμένης που επισυνάψαμε στο πιο πάνω από 16-10-2017 έγγραφό μας που συνόδευε το τότε Βασιλικό Διάταγμα (ΦΕΚ 229/Α1955). Πριν λάβουμε την διφορούμενη απάντηση του ΥΠΕΝ, είχαμε έρθει σε επαφή με το τμήμα Εμπραγμάτων Δικαιωμάτων της Διεύθυνσης Προστασίας Δασών, του Υπουργείου, όπου είχε ήδη παραπέμψει το ερώτημά μας ο τότε αρμόδιος Υπουργός Πάνος Σκουρλέτης.
Στο τμήμα αυτό, όπως αναφέραμε και στην κα 3η Ειρηνοδίκη απ’ ότι γνωρίζουμε, τηρείται ένα Βιβλίο Δασικής Ιδιοκτησίας, από το οποίο, ευκρινώς, φαίνεται αν μια έκταση είναι καταχωρημένη, ως αναγνωρισμένη, από το Δημόσιο, ιδιωτική Δασική έκταση. Ανατρέχοντας σε αυτό, ο οποιοσδήποτε υπάλληλος μπορεί, με ασφάλεια και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, να βρει την έκταση που αναζητά και σε ποιόν ανήκει.
Η σύντομη όμως ανταπόκριση που περιμέναμε, δεν συνέβη στην περίπτωσή μας, ενώ αγνοήθηκε παντελώς και το γεγονός, ότι γι’ αυτό υπήρχε και εντολή Υπουργού. Η υπεύθυνη υπάλληλος κα Μελισσάρη, με την οποία είχαμε συχνή τηλεφωνική επικοινωνία, υποψιαζόμαστε ότι πιεζόταν να απαντήσει, αρνητικά, στο ερώτημά μας, διότι μετατέθηκε προσωρινά απ’ ότι γνωρίζουμε και κατά το διάστημα της τρίμηνης απουσίας της, οι αντικαταστάτες της μάς απέστειλαν το παραπάνω, αμφιλεγόμενο έγγραφο.
Η ασάφεια αυτή, όπως προκύπτει από το από 16-10-2017, έγγραφό μας, προς την κα Δημητρίου, το οποίο προαναφέρουμε, αποτελεί μια πάγια τακτική, εκ μέρους της Διοίκησης ώστε να παρεμποδιστεί το αρμόδιο Δασαρχείο Πειραιά να διαχειριστεί και να προστατέψει την έκταση σύμφωνα με την πάρα πολύ αυστηρή Δασική Νομοθεσία διαφυλάσσοντας, παράλληλα και τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα του Δημοσίου, στην περιοχή, επ’ αυτής.
Αλλά και το ίδιο το ΥΠΕΝ επιβεβαιώνει, με το υπ΄ αριθ. πρωτ. 2387/23-2-2016 έγγραφό του, στη σελίδα 2, ότι: “η περιοχή δεν περιλαμβάνεται στο ΓΠΣ (Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο) του Δήμου Βουλιαγμένης (ΦΕΚ 1129/Δ/97)”, όπως, επίσης, ότι: “διαδοχικά απαλείφτηκε η διευκρίνηση … για αναφορά στην εκτός Σχεδίου περιοχή”, δηλαδή, ενώ η περιοχή ήταν εκτός Σχεδίου Πόλεως, κάποια στιγμή άρχισε να περιγράφεται, εικονικά, ως δήθεν εντός Σχεδίου, χωρίς, μέχρι τότε, να είχε ποτέ ενταχθεί στο Σχέδιο.
Μάλιστα σε πλήθος μεταγενέστερων του 1955 διαταγμάτων, το 28-2/20-3-1969 Β.Δ.(ΦΕΚ59Δ), το από 24-7-1978 Π.Δ. (Δ΄ 376), την απόφαση 436158/7-8-1990 του Νομάρχη Πειραιά (Δ΄ 452), τα ΓΠΣ του 1989, του 1991 και του 1997, η περιοχή φαίνεται σαν εκτός Σχεδίου. Με την θέση μας ότι η χερσόνησος του Μικρού Καβουρίου ευρίσκεται εκτός Σχεδίου Πόλεως, πλην μικρού τμήματος στα νότια, συμφωνεί και το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής, με την υπ’ αριθ. 236/2016 απόφασή του, με την οποία έχει εγκρίνει τη σχετική εισήγηση και έχει επιστρέψει “για περαιτέρω διορθώσεις” τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, με το αιτιολογικό “τη μη ύπαρξη συγκεκριμένων ρυμοτομικών γραμμών” και ότι “προκύπτει ασάφεια, ως προς το ισχύον ρυμοτομικό καθεστώς της περιοχής, το οποίο πρέπει, πρώτα, να ξεκαθαριστεί αρμοδίως”.
Κατόπιν όλων αυτών των εξελίξεων η ΟΚΕ απευθύνθηκε στα Ανώτατα Κλιμάκια της Δικαιοσύνης αλλάζοντας άρδην το καθεστώς παραχώρησης, υπό τέτοιους όρους, του Αστέρα Βουλιαγμένης και τοποθετώντας τους πάντες ενώπιον των ευθυνών τους.
Πηγή
