Πόσες φορές ως παιδιά, είχαμε ακούσει τη συγκεκριμένη φράση, από τους γονείς μας;
Μάλιστα, πολλές φράσεις που μας έλεγαν οι γονείς μας, θεωρούσαμε ότι ήταν λόγια παρηγοριάς ή ακόμη και ψέματα, είτε γιατί ήθελαν από αγάπη να μας «χρυσώσουν το χάπι», σε μία άσχημη στιγμή μας, είτε γιατί δεν είχαν κάποια απάντηση να μας δώσουν. Μεγαλώνοντας, όμως, κι αποκτώντας τη δική μας οικογένεια, οι φράσεις αυτές που μας έλεγαν οι γονείς μας, όχι μόνο ανακαλούνται στη μνήμη μας, αλλά τις χρησιμοποιούμε και εμείς οι ίδιοι.
Και ναι, αυτό το «Θα κάνεις παιδιά και θα καταλάβεις», αποδείχτηκε η μεγαλύτερη αλήθεια.
Ας δούμε, ποιες άλλες μεγάλες αλήθειες μάς έμαθαν οι γονείς μας, που τις λέμε τώρα στα παιδιά μας. Και ξέρουμε ότι και αυτά με τη σειρά τους, θα τις καταλάβουν όταν αποκτήσουν τα δικά τους παιδιά.«Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο»
Πόσες φορές την είχαμε ακούσει; Και κάθε φορά, που μας την έλεγε η μαμά ή ο μπαμπάς, θέλαμε να φωνάξουμε δυνατά, ότι δεν είναι έτσι. Βλέπετε, η συγκεκριμένη φράση, ερχόταν σε μία δύσκολη στιγμή μας, που δε θέλαμε να την ακούσουμε και να τη δεχτούμε. Μεγαλώνοντας, όμως, καταλάβαμε ότι είναι η μεγαλύτερη αλήθεια. Και μπορεί ο λόγος να μην ήταν εμφανής τη στιγμή που το θέλαμε, σε βάθος χρόνου, αποδείχτηκε ότι ναι… όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο!
«Αν αυτό είναι το μεγαλύτερο σου πρόβλημα, τότε έχεις μία καλή ζωή»
Ως παιδιά, κάθε φορά που ερχόμασταν αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα, νιώθαμε ότι η ζωή είναι άδικη και σκληρή. Και οι γονείς μας ήταν εκεί για να μας πουν ότι αν αυτό είναι το μεγαλύτερο μας πρόβλημα, τότε η ζωή μας είναι καλή. Που σημαίνει ότι στην πραγματικότητα, το πρόβλημά μας ήταν ασήμαντο. Τότε δεν καταλαβαίναμε. Τώρα, φέρνοντάς τα στο μυαλό μας, γελάμε, αφού ναι ήταν τόσο ασήμαντα.
«Στο τέλος θα ξεχάσεις τον πόνο»
Κυρίως, στην εφηβεία μας, όταν είχαμε κάποια απογοήτευση, νιώθαμε σα να ερχόταν το τέλος του κόσμου. Και οι γονείς μας ήταν εκεί για να μας πάρουν αγκαλιά και να πουν ότι «τώρα πονάμε, αλλά στο τέλος θα ξεχάσουμε τον πόνο αυτό». Και σίγουρα, δεν ήταν μία φράση που την πιστεύαμε. Θεωρούσαμε ότι ήταν ένα ψέμα παρηγοριάς των γονιών μας, που δεν ήθελαν να μας βλέπουν να στενοχωριόμαστε, να πονάμε. Στο τέλος, όμως, αποδείχτηκε η μεγαλύτερη αλήθεια.
«Δεν χρειάζεται να κάνεις ο, τι κάνουν οι φίλοι σου»
Αυτοί οι φίλοι. Μα αν δεν κάνουμε ο, τι κάνουν και οι φίλοι μας, πώς θα κάνουμε φίλους; Πόσοι δεν έχουμε κάνει αυτή τη σκέψη; Πόσοι δεν πιστεύαμε ότι για να είμαστε αρεστοί στους φίλου μας, θα πρέπει να κάνουμε ο, τι και αυτοί; Ναι ήταν μία σκέψη αδυναμίας, ίσως και φόβου να μείνουμε μόνοι μας. Γι’ αυτό και τότε δεν καταλαβαίναμε τους γονείς μας, που μας τόνιζαν με κάθε τρόπο ότι έχουμε τη δική μας προσωπικότητα, ότι πρέπει να είμαστε ο εαυτός μας και σε όποιον φίλο αρέσουμε. Γιατί σε αυτόν που θα αρέσουμε, αυτός θα είναι και ο πραγματικός μας φίλος. Πόσο μεγάλη αλήθεια, που την καταλαβαίνεις, μεγαλώνοντας.
«Θα έχεις με το παιδί σου τις ίδιες διαφωνίες»
«Όχι, δεν θα έχω με το παιδί μου τις ίδιες διαφωνίες που έχω με εσένα μπαμπά και μαμά. Εγώ, θα είμαι ένας cool γονιός, θα το αφήνω να κάνει ο, τι θέλει, δεν θα του λέω εγώ τι θα κάνει, δεν θα του φωνάζω, δεν θα το μαλώνω». Εδώ, γελάμε, έτσι; Γιατί, αποκτώντας το δικό σου παιδί, από τα παραπάνω, αποδείχτηκε ότι η μεγαλύτερη αλήθεια, ήταν εκείνη των γονιών μας. Έχουμε με το παιδί μας τις ίδιες διαφωνίες. Τσακωνόμαστε για τα ίδια πράγματα, ανησυχούμε για τους ίδιους λόγους, τους δίνουμε τις ίδιες συμβουλές. Που για εκείνο μοιάζουν, τώρα, με ψέματα, αλλά μεγαλώνοντας θα καταλάβει ότι είναι οι μεγαλύτερες αλήθειες!
