Το πλοίο SS Pacific (1851), ενώ βρισκόταν εν πλω προς το Σαν Φρανσίσκο από τη Βικτόρια, της British Columbia, με περίπου 275 επιβάτες και πλήρωμα, συγκρούστηκε με το ιστιοπλοϊκό Orpheus κοντά στο Cape Flattery της Ουάσιγκτον. Και τα δύο πλοία κατάφεραν να συνεχίσουν την πορεία, αλλά το Pacific βυθίστηκε μέσα σε 20 λεπτά και μόνο δύο άτομα επέζησαν. Ο καπετάνιος του Orpheus Charles A. Sawyer -που φέρεται να ήταν μεθυσμένος κατά τη διάρκεια του περιστατικού, κατέθεσε αργότερα ότι δεν αντιλήφθηκε τη σύγκρουση.
Κατά τη στιγμή του συμβάντος, Pacific είχε μόνο τρία μέλη του πληρώματος σε βάρδια: έναν άπειρο τρίτο αξιωματικό, έναν άπειρο πηδαλιούχο και έναν μόνο σε επιφυλακή. Το κατάμεστο με επιβάτες και φορτίο πλοίο (ο ακριβής αριθμός των ατόμων επί του πλοίου παραμένει άγνωστος), είχε σε μεγάλο βαθμό κλίση προς τα δεξιά, που καθιστούσε την οδήγηση δύσκολη. Για να διορθώσει την κλίση, ο καπετάνιος Jefferson Davis Howell διέταξε να γεμίσουν με νερό δύο σωσίβιες λέμβους από την αριστερή πλευρά. Το Pacific επίσης έπλεε χωρίς αριστερά και δεξιά φώτα, με μόνο το λευκό φως στην κορυφή του ιστού του να είναι ορατό.
Στις 9:30 μ.μ., ο καπετάνιος του Orpheus Sawyer έφυγε από τη γέφυρα αφήνοντας ως υπεύθυνο τον υποπλοίαρχο James G. Allen. Λίγο αργότερα, ο Allen ανέφερε το φως από το φάρο στο νησί Tatoosh στ’ αριστερά της πλώρης, αλλά ο Sawyer αποφάσισε ότι ήταν ένα πλοίο που πλησίαζε και διέταξε το πλοίο του να στρίψει απότομα προς τα αριστερά για να το κρατήσει έξω από το δρόμο του. Λόγω του απότομου ελιγμού το Orpheus οδηγείτο σε σίγουρο θάνατο, αφού ο καπετάνιος Sawyer μπορούσε μόνο να παρακολουθήσει το άλλο πλοίο να πλησιάζει χωρίς αλλαγή πορείας. Την τελευταία στιγμή, το ατμόπλοιο άρχισε να σφυρίζει μανιωδώς και να αλλάζει κατεύθυνση, αλλά και πάλι χτύπησε το Orpheus με τη δεξιά πλευρά του. Το ατμόπλοιο στη συνέχεια έπεσε πάνω στο ιστιοφόρο δύο ακόμα φορές, με αποτέλεσμα να υπάρξουν ρωγμές και να χαθεί ο εξοπλισμός στη δεξιά πλευρά του πλοίου.
Ο καπετάνιος του Pacific, Howell, έσπευσε στη γέφυρα. Είδε τα φώτα από ένα ιστιοφόρο στα δεξιά που απομακρυνόταν σιγά σιγά και συνειδητοποίησε ότι υπήρξε σύγκρουση. Πολύ σύντομα έγινε αντιληπτό ότι το Pacific δεχόταν εισροή νερού σε μεγάλες ποσότητες. Στην πραγματικότητα βυθιζόταν. Οι επιβάτες άρχισαν να έρχονται στο κατάστρωμα για να δουν τι είχε συμβεί, δημιουργώντας μια χαοτική κατάσταση.
Με λίγες μόνο σωσίβιες λέμβους που να μπορούν να χρησιμοποιηθούν, οι περισσότεροι από τους επιβάτες και το πλήρωμα του Pacific σύντομα βρέθηκαν στον κρύο ωκεανό προσπαθώντας να προσκολληθούν στα κομμάτια των συντριμμιών και πολλές φορές ανταγωνιζόμενοι μεταξύ τους. Οι περισσότεροι πέθαναν από υποθερμία πολύ γρήγορα. Ένας επιβάτης επέζησε κρεμάμενος πάνω στην τιμονιέρα του πλοίου. Ο μόνος άλλος επιζώντας ήταν ένα μέλος του πληρώματος που διασώθηκε από το αμερικάνικο τελωνειακό πλοίο Oliver Walcott.
Την επόμενη μέρα, ο καπετάνιος του Orpheus Sawyer μπέρδεψε τον φάρο Cape Beal στο νησί του Βανκούβερ για το φάρο στο νησί Tatoosh και προσάραξε το πλοίο στο Barkley Sound. Δεν υπήρξαν θύματα, αλλά το πλοίο ήταν μια σκέτη καταστροφή. Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί επίσης και για τον καπετάνιο του…
Σύμφωνα με την Oakland (California) Tribune, λίγες μέρες μετά ένας από τους ναυτικούς του Orpheus, με το όνομα Charles Thompson, έδωσε μια ένορκη κατάθεση ενώπιον συμβολαιογράφου όπου κατηγορεί τον καπετάνιος ότι ήταν η αιτία της καταστροφής. Μάλιστα προσθέτει ότι μετά τη σύγκρουση το ατμόπλοιο ακολούθησε το πλοίο, κι οι επιβάτες πάνω του φώναζαν και ζητούσαν από τον πλοίαρχο του Orpheus να σταματήσει και να τους διασώσει, αλλά αυτός χωρίς να λάβει σοβαρά υπόψη τις κραυγές, συνέχισε την πορεία του, και το ατμόπλοιο σύντομα χάθηκε από το οπτικό τους πεδίο.
Πηγή
