προλάβετε, είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε ότι:
– οι καβγάδες ανάμεσα στ’ αδέρφια και η αδελφική αντιζηλία είναι φυσιολογικές αντιδράσεις των παιδιών και σχετίζονται άμεσα με την αναπτυξιακή φάση του κάθε παιδιού.
– ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά βιώνουν και διαχειρίζονται τις σχέσεις με τ’ αδέρφια τους μπορεί να προσδιορίσει και τον τρόπο με τον οποίο αργότερα ως ενήλικοι αλληλεπιδρούν με τους φίλους/συνεργάτες κλπ.
Με βάση τα παραπάνω, ως γονείς καλό είναι να μην αποδίδουμε αρνητικούς χαρακτηρισμούς στα παιδιά μας κάθε φορά που μαλώνουν π.χ. για το ποιος θα καθίσει πού στο τραπέζι, αφού είναι φυσιολογικό να ανακύπτουν τέτοιες διεκδικήσεις.
Θα πρέπει όμως να έχουμε υπόψη ότι η δική μας στάση και καθοδήγηση μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να αυτοπροσδιοριστούν και να καταλάβουν καλύτερα τις ανθρώπινες σχέσεις, εφόδιο σημαντικό για την ενήλικη ζωή τους έξω από τα στενά όρια της οικογένειας.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει ως γονείς να έχουμε υπόψη είναι ότι, αφού εμείς είμαστε το πρότυπο των παιδιών, θα πρέπει να φροντίζουμε οι σχέσεις μας με τους γύρω μας και πριν απ’όλα με το σύντροφό μας, να μην είναι ανταγωνιστικέςκαι οι όποιες διαφωνίες να λύνονται με κουβέντα και διάθεση αλληλοκατανόησης.
Αναφορικά με τις σχέσεις των παιδιών μας μεταξύ τους, όταν πλέον αυτά είναι σε ηλικία 3 ετών και πάνω, μπορούμε να ακολουθήσουμε ορισμένες βασικές πρακτικές όχι τόσο για να αποκλείσουμε τους ομηρικούς καβγάδες και τους τσακωμούς (αφού αυτό είναι μέρος των οικογενειακών σχέσεων και της ανάπτυξης των παιδιών) όσο για να διασφαλίσουμε τους σωστούς όρους του παιχνιδιού.
Να αποφεύγουμε τις συγκρίσεις ανάμεσα στα αδέλφια
Να αναγνωρίζουμε έμπρακτα ότι κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και έχει τα δικά του χαρίσματα και τις δικές του ανάγκες. Γι’ αυτό καλό είναι να αναθέτουμε στα παιδιά ξεχωριστά καθήκοντα/ευθύνες/ρόλους ανάλογα με τα χαρακτηριστικά, την ηλικία και τα ενδιαφέροντά τους και να τα επαινούμε γι’ αυτό που είναι και όχι για αυτό που κάνουν σε σύγκριση με τ΄αδερφια τους.
Να ζητούμε από τα παιδιά να θέτουν τους δικούς τους κανόνες (π.χ. πώς θα μοιράζονται το ίδιο παιχνίδι).
Να δίνουμε εξίσου μεγάλη προσοχή σε όλα τα παιδιά της οικογένειας και να μην παρασυρόμαστε από αντιλήψεις ότι λόγω χαρακτήρα ή ικανοτήτων ένα παιδί χρειάζεται λιγότερη ή περισσότερη προσοχή από τα αδέρφια του.
Να τονίζουμε το αίσθημα κοινοκτημοσύνης μέσα στην οικογένεια και να εξηγούμε το νόημα της οικογένειας και των οικογενειακών σχέσεων. Ωστόσο, προκειμένου να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά στη μοιρασιά καλό είναι να σεβόμαστε και το γεγονός ότι κάθε παιδί μπορεί να έχει κάποια αντικείμενα – παιχνίδια που είναι κατ΄αρχήν δικά του και αυτό πρέπει να γίνεται σεβαστό από τους υπόλοιπους (Έτσι, θα μάθετε στα μικρότερα αδέρφια ότι δεν μπορούν να παίρνουν το βιβλίο του μεγαλύτερου αδερφού τους).
Να αναθέτουμε στα μεγαλύτερα παιδιά να δείξουν π.χ. ένα παιχνίδι στα μικρότερα. Όταν δε αυτό συμβαίνει χωρίς να το ζητήσουμε πρώτα εμείς, να επιβραβεύουμε το παιδί.
Επιπλέον 3 βασικές πρακτικές για να εδραιώσουμε αρμονικές σχέσεις μέσα στην οικογένεια και προπαντός ανάμεσα στ’ αδέρφια είναι οι εξής:
Να θεσπίσουμε σαφείς και συγκεκριμένους κανόνες επιθυμητών συμπεριφορών. Για παράδειγμα:
Παίρνουμε τα πράγματα με τη σειρά
Δεν χτυπάμε τους άλλους
Ζητάμε ευγενικά από τους άλλους να μας δώσουν κάτι
Λέμε ευχαριστώ και παρακαλώ
Ζητάμε συγγνώμη
Να οργανώνουμε κοινές οικογενειακές δραστηριότητες ώστε όλοι μαζί να περνούμε χρόνο και να μην αναγκάζονται τα παιδιά να διεκδικήσουν χωριστά το καθένα την προσοχή και το χρόνο του κάθε γονιού.
Να προτρέπουμε τα παιδιά να φτιάχνουν κάρτες και δώρα έκπληξη για τα αδέρφια τους σε γιορτές, γενέθλια, ιδιαίτερα γεγονότα.
Πηγή
