Το μήνυμα του σύγχρονου πολιτισμού μας έχει μετατοπιστεί από το «πρέπει να έχετε έναν σύντροφο, έτσι δεν είστε μόνες και χωρίς...
παιδιά» στο «πρέπει να έχετε κάποιον με τον οποίο να μοιράζεστε όλα τα μυστικά σας, να είναι ο άλλος σας εαυτός και να θέλετε να περνάτε κάθε λεπτό της ζωής σας μαζί γιατί σας ολοκληρώνει ως άνθρωπο»! Από υπερβολή… σε υπερβολή!
Πολύ συχνά, τόσο τα μίντια όσο και ο κινηματογράφος, μας έχουν «εντυπώσει» την ιδέα ότι οι σύντροφοί μας πρέπει να είναι και οι «καλύτεροί μας φίλοι». Ατάκες του τύπου: «Είμαι τυχερή που παντρεύτηκα τον καλύτερό μου φίλο» ή «Όταν είσαι ερωτευμένος με τον καλύτερο φίλο σου, κάθε μέρα είναι μια περιπέτεια» διακηρύσσουν μία συγκεκριμένη νοοτροπία…
Αξίζει να θυμηθούμε ότι αυτό το μοντέλο σχέσης είναι μία σχετικά πρόσφατη κατάσταση. Ιστορικά, οι φιλίες μεταξύ γυναικών τους παρείχαν αγάπη, στοργή, αλλά και μία διέξοδο για την ανταλλαγή πνευματικών ή πολιτικών ανησυχιών, σε εποχές κατά τις οποίες ο γάμος αποτελούσε μία κοινωνική και οικονομική αναγκαιότητα, και συχνά δεν προσέφερε καμία σεξουαλική ή συντροφική ικανοποίηση. Με αυτό τον τρόπο, οι γυναίκες παλαιότερων εποχών ήταν τυχερές, αν είχαν κάποιες φίλες, ώστε να ξεπερνούν το ανικανοποίητο μέσα στους γάμους τους και να ξεφεύγουν από την καταπίεση και την υποταγή. Άλλωστε, σπάνια οι σύζυγοι έπαιζαν ρόλο στη συναισθητική ή την πνευματική τους ζωή.
Σήμερα, από την άλλη, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα οι σύντροφοί μας να παίζουν έναν πιο ουσιαστικό ρόλο στη ζωή μας, και σε μεγάλο βαθμό, αυτό είναι ένα θαυμάσιο πράγμα. Οι γυναίκες μπορούν –όσο ποτέ στο παρελθόν- να διαπραγματευτούν τόσο το καλό σεξ όσο και τη συντροφικότητα με ισότιμο τρόπο και χωρίς να κάνουν εκπτώσεις στα στάνταρντ τους. Μπορούμε να κυνηγήσουμε την ευτυχία, να φύγουμε από το σπίτι των γονιών μας λίγο μετά τα 20 μας και να παραμένουμε άγαμες και άτεκνες επί μακρόν… χωρίς να κατηγορηθούμε με ποινή για αυτές μας τις αποφάσεις. (Αυτή είναι μία ακόμη πρόσφατη ιστορία, αν σκεφθείτε ότι μερικά χρόνια παλαιότερα, στα 25 με 30 μία γυναίκα ανύπαντρη ήταν ήδη… στο ράφι!).
Χάρη σε αυτές τις αλλαγές, περιμένουμε σήμερα περισσότερα από τις σχέσεις μας από ό,τι ποτέ πριν. Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση «Personality and Social Psychology» έδειξε ότι αυτό είναι σαν δίκοπο μαχαίρι. Το γεγονός δηλαδή, ότι έχουμε τη δυνατότητα και -θεωρητικά τουλάχιστον- τις άπειρες δυνατότητες να δημιουργήσουμε σχέσεις που να ανταποκρίνονται τόσο στις οικονομικές όσο και τις αναπαραγωγικές μας ανάγκες, και ταυτόχρονα να πληρούν όλες τις προδιαγραφές για τη συναισθηματική, σεξουαλική, ρομαντική, ψυχολογική και πνευματική πτυχή.
Οι ερευνητές κατέγραψαν την ικανοποίηση από τη σχέση τους 135 ζευγαριών κατά τη διάρκεια των τεσσάρων πρώτων ετών του γάμου τους για να αξιολογήσουν πώς οι προσδοκίες των ζευγαριών σχετίζονται με την ευτυχία τους.
Το συμπέρασμα: Οι σχέσεις που έχουν ιδιαίτερα υψηλές προδιαγραφές, και αυτές που θεωρούνται και «οι καλύτερες φιλίες», συνήθως δεν συμβαίνουν έτσι απλά, βασίζονται στην καλή επικοινωνία και την τροφοδότηση της σχέσης και από τις δύο πλευρές. Αυτό όμως που επίσης συμβαίνει είναι ότι σε αυτές τις περιπτώσεις, ο σύντροφος δεν αποτελεί τη μοναδική πηγή ικανοποίησής μας!
Σε εμάς τις γυναίκες μας έχουν διδάξει ότι ο άνδρας-σύντροφος είναι απαραίτητος. Για τις γυναίκες παλαιότερων εποχών ήταν απαραίτητος και για την επιβίωσή τους. Σήμερα, όμως έχουμε την ελευθερία να αναζητήσουμε ακόμη περισσότερα. Αν βρισκόμαστε σε «εγκλωβισμό» σε μία σχέση ξεχνάμε τη ζωτική σημασία άλλων πηγών δημιουργικότητας ή χάνουμε την αυτοεκτίμηση και τον αυθορμητισμό μας, εξασκώντας περισσότερη πίεση στους συντρόφους μας, να μας παρέχουν όλα αυτά που οι γιαγιάδες μας δεν είχαν και ποτέ!
Τελικά, οι φίλες μας είναι οι αδελφές-ψυχές και οι άντρες αυτοί με τους οποίους διασκεδάζουμε και περνάμε καλά; Δεν θα το τραβάγαμε.. τόσο πολύ! Ο σύντροφός μας πρέπει να μας δίνει και κάτι παραπάνω από μερικές καλές στιγμές: να μπορεί να κάνει μία συναρπαστική συζήτηση να μας δίνει συναισθηματική υποστήριξη ή να πληρώνει ένα ωραίο γεύμα.
Η άλλη άποψη λέει ότι οι «αδελφές ψυχές» και «οι άνθρωποι με τους οποίους διασκεδάζουμε» δεν αλληλοαναιρούνται, και ότι οι σχέσεις μας με τους συντρόφους, τους φίλους και τους εαυτούς μας παίζουν βασικό ρόλο και αλληλοσυμπληρώνουν τη ζωή μας.
Αλλά η συμβουλή στις γυναίκες που αναρωτιούνται «γιατί έχουν τόσο πολύ "κακή τύχη" με τους άνδρες», είναι αντί να ρωτάτε: «γιατί δεν αρέσω στους άνδρες», θα ήταν πιο καλό να ρωτήσετε: «Γιατί δεν είναι η δουλειά μου πιο συναρπαστική; Γιατί οι φίλοι μου δεν με καλύπτουν»;
Γιατί δεν μπορείτε να νιώσετε τα συναισθήματά σας, εκτός κι αν υπάρχει κάποιος άνδρας στο κάδρο; Όλα σημαντικά ερωτήματα – που τίθενται όταν ο σύντροφος είναι τμήμα της εικόνας και όχι ολόκληρη η εικόνα!
Πηγή
