ζωή με έναν σύντροφο για πάρα πολλά χρόνια.»
Η Ελένη Ράντου μίλησε στην Νάνσυ Ζαμπέτογλου και στον Θανάση Ανασγνωστόπουλο για το ρόλο της απιστίας σε μια συζυγική σχέση, λέγοντας ότι πολλές φορές μπορεί να την τονώσει.
«Σε μια μακροχρόνια σχέση είναι τρομερά υποκριτικό να πεις ότι κανένας δεν έχει απιστήσει. Ότι κάποιος είναι πιστός εφ’ όρου ζωής. Όταν μια σχέση περνά τα 20 -30 χρόνια, δεν αληθεύει αυτό. Είναι ένας αστικός μύθος. Πολλές φορές τονώνει και τη σχέση την συζυγική.
Η ουσία είναι τι θα δεις στο μάτι του άλλου. Εάν στο μάτι του άλλου δεν δεις «σήκω και φύγε τώρα από δίπλα μου δεν σε αντέχω» και δεις ότι «άσε με να το ζήσω το έχω ανάγκη και εγώ επί της ουσίας για εσένα είμαι εδώ», εγώ δεν θα θύμωνα. Είναι πολύ ουσιαστικό αυτό που σου λέω, δεν είναι pathetic. Γιατί θα το καταλάβεις στο μάτι του άλλου αν αυτή η απιστία είναι κάτι που είναι σοβαρό και πρέπει να αναθεωρήσεις τη σχέση, ή είναι κάτι το οποίο το έχει ανάγκη ο άλλος γιατί και η μονογαμία είναι ένα σχέδιο κοινωνικό το οποίο είναι σύμβαση. Εκεί χρειάζεται κατανόηση. Αν βέβαια ξεκινά μια άλλη σελίδα στη ζωή του αλλουνού, εκεί πληγώνει, πονάει πολύ. Πάντα αυτός που πρώτος γυρνάει και κοιτάει αλλού πληγώνει τον άλλον. Είναι θέμα αν θα το κάνει ο ένας ή ο άλλος πρώτος. Είναι και θέμα εγωισμού. Η πραγματικότητα είναι ότι είναι δυσβάσταχτη η ζωή με έναν σύντροφο για πάρα πολλά χρόνια.
Μικρή φανταζόμουν ότι μια απιστία σημαίνει ότι κάποιος περνάει καλά, ότι δεν σε υπολογίζει. Κανένας δεν περνάει πολύ καλά σε αυτές τις περιπτώσεις. Όλοι ζορίζονται. Αυτό το συμπέρασμα σε βοηθάει να μην πληγώνεσαι τόσο γιατί νιώθεις ότι ο άλλος έχει ανοίξει ένα κεφάλαιο το οποίο τον στριμώχνει πάρα πολύ. Δεν είναι ότι πάει και κάνει κάτι και εσένα σε έχει ξεχάσει και σε έχει κλείσει σε ένα κλουβί. Θέλω να πιστεύω ότι τόσο γαϊδουρινές περιπτώσεις είναι εξαίρεση. Ο κανόνας λέει ότι είναι μια ζόρικη περίπτωση.
Αν είχαν απατήσει την κόρη μου θα της έλεγα «ψυχραιμία», ανέφερε συγκεκριμένα η Ελένη Ράντου.
