Ο Σπύρος γεννήθηκε στην Ορεστιάδα και έζησε εκεί μέχρι τα 18 του χρόνια. Μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη, όταν πέρασε στο τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. «Κάπου ενδιάμεσα στις σπουδές μου ανακάλυψα το θέατρο. Ξεκίνησα ερασιτεχνικά σε φοιτητικές ομάδες και μετά πιο επαγγελματικά, όμως καλλιτεχνικά η Θεσσαλονίκη έχει ένα “ταβάνι” και κάπως έτσι ήρθα στην Αθήνα». Νοίκιασε ένα σπίτι την άνοιξη του 2014 μαζί με δύο φίλους του, με τους οποίους συγκατοικεί ακόμα. «Όλα αυτά τα χρόνια ζω με τη στήριξη των γονιών μου. Είναι πολύ λίγοι οι ηθοποιοί που πληρώνονται σωστά. Όταν κάνεις τέχνη, κυκλοφορείς στο δρόμο με ένα τάπερ με φαγητό για να επιβιώσεις».
Όταν τον ρωτάω ποιο ήταν το παιδικό του όνειρο, γελάει. «Μέχρι τα 6 μου ήθελα να γίνω σκουπιδιάρης. Τρελαινόμουν όταν έβλεπα τους ανθρώπους που μάζευαν τα σκουπίδια να γραπώνονται πάνω στο φορτηγό. Μετά ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής. Για χρόνια έπαιζα επαγγελματικά στη Θεσσαλονίκη, σε θέση αμυντικού χαφ σε κατηγορίες Γ’ και Δ’ Εθνική. Κάποια στιγμή είχα έναν τραυματισμό, χτύπησα το περονιαίο νεύρο και για ένα εξάμηνο είχε νεκρώσει το πόδι μου. Εκείνη την περίοδο είχα ήδη ξεκινήσει το θέατρο και άρχισα να αντιλαμβάνομαι τι σημαίνει για εμένα. Πήρα την απόφαση να παίζω ποδόσφαιρο πιο ερασιτεχνικά και να γίνω ηθοποιός» περιγράφει.
