Στην Ελλάδα που μαστίζεται από την οικονομική κρίση και ο κοινωνικός ιστός της δοκιμάζεται καθημερινά, ο οργανισμός ΑΕΚ επέλεξε να χαράξει τη δική του διαδρομή για ένα καλύτερο και αισιόδοξο μέλλον...
Σε αυτήν τη περίοδο βρέθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι και με συνολική προσπάθεια, δίχως τυμπανοκρουσίες και μεγάλα λόγια, ανέλαβαν να αναγεννήσουν το σύλλογο ή το κλαμπ (λέει και ο Καφετζόπουλος στην ταινία 1968), που σχεδόν σε όλα τα αθλήματα βρισκόταν στο ναδίρ.
Οι πρόσφατες επιτυχίες της Ένωσης, με τη κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας στο μπάσκετ μετά από 17 χρόνια, η εξαιρετική ευρωπαϊκή και εγχώρια πορεία που διαγράφει η ομάδα ποδοσφαίρου, ακόμη και η πρόκριση του τμήματος χάντμπολ στα προημιτελικά του Τσάλεντζ καπ, είναι μία μικρή γεύση από τις χαρές που θα έρθουν.
ΑΕΚ είναι, η ηλικιωμένη κυρία που καθότανε με το γιο της στο σινεμά και ευλαβικά περίμενε την προβολή της ταινίας 1968
ΑΕΚ είναι, τα παιδιά από το συνδέσμου Ηρακλείου, που πανηγύριζαν την κατάκτηση του κυπέλλου μέχρι πρωίας
ΑΕΚ είναι, οι οπαδοί που στήριξαν την ομάδα χάντμπολ, στη ευρωπαϊκή πρόκριση επί των Τούρκων
ΑΕΚ είναι, τα παιδιά από την Καρδίτσα, που αψήφησαν το κρύο και τις αντίξοες καιρικές συνθήκες και κατέβηκαν να δουν την αγαπημένη τους ομάδα εναντίον της Ντιναμό Κιέβου ή ακόμη ο πατέρας Γιάννης που πήρε το μικρο του γιο στο γήπεδο, να του εξηγήσει, γιατί είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ.
Αυτές είναι μερικές από τις μικρές ιστορίες των χιλιάδων οπαδών αλλά και των οραματιστών της ιδέας, που γεμίζουν αισιοδοξία και ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, μέσω της συλλογικής προσπάθειας. Εξάλλου τα όνειρα δεν ξεχνιούνται ποτές...
