(BSc Linguistics, Law student)
Το μελάνι της σύγχρονης ιστορίας αρχίζει να τελειώνει, όχι λόγω αποθέματος... μιάς και υφίσταται άφθονο στα “συρτάρια” της, αλλά κουράστηκε να αναγράφει τα ίδια και τα ίδια. Τα ιστορικά γεγονότα που μας απασχόλησαν στο παρελθόν, όταν έπρεπε έμεναν στο παρασκήνιο και όταν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες έκαναν αισθητή την παρουσία τους ξανά και ξανά. Και αν κάποιον δεν βόλευε η προσκηνιακή θέση των γεγονότων εκείνων που η έκβασή τους θα είχε σοβαρές συνέπειες, το σχέδιο για παραπλάνηση είναι παλαιό και δοκιμασμένο: “φέρτε στο προσκήνιο ένα σκάνδαλο, βομβαρδίστε τα μέσα ενημέρωσης με το σκάνδαλο αυτό, παραγκωνίστε όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις, ώστε να φαίνονται ανούσιες μπροστά στο σκάνδαλο που όλως τυχαίως θα ζημιώνει συνήθως τις προηγούμενες κυβερνήσεις, θα εμπλέκει πολιτικά πρόσωπα και θα καθιστά απαραίτητη τη μεσολάβηση της δικαιοσύνης”.
Το σχέδιο είναι ευφυέστατο: αποσπά τους πολίτες από το πραγματικό πρόβλημα, διότι όλοι έχουν μένος απέναντι στις εκάστοτε κυβερνήσεις, οπότε αποζητούν την απονομή δικαιοσύνης (η οποία εν τέλει θα παραμείνει συνήθως στο στάδιο της προδικασίας), “απασχολεί” τη δικαιοσύνη με το να ασχοληθεί με ζητήματα που εμπίπτουν στην απονεμημένη από το Σύνταγμα δικαιοδοσία της προκειμένου να μην εκφέρει άποψη για ζητήματα εθνικά και βαρησήμαντα για το κράτος, εξασθενεί την αντιπολίτευση και τα λοιπά κόμματα, οι οποίοι εφόσον λογικά και με όποιο τρόπο θα εμπλέκονται στο σκάναδαλο αναλώνονται στην εύρεση αποδείξεων προς επίρρωσιν του τεκμηρίου αθωότητος. ΄Εμμεσος αυτουργός του σχεδίου οι εκάστοτε κυβερνήσεις, και όργανα εκπλήρωσης αυτού, τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι.
Εντός ολίγων μηνών, το σχέδιο συνήθως θα έχει ολοκληρωθεί με εξαιρετικά αποτελέσματα: όλοι μας θα έχουμε απωλέσει τα σημαντικά ζητήματα του έθνους, το σκάνδαλο θα “ξεφουσκώσει” και ή δε θα έχει τιμωρηθεί κανείς ή θα έχει βρεθεί εκείνος ο αποδιοπομπαίος τράγος που θα πληρώσει τη ζημιά για όλους. Ας θυμηθούμε οτι μόλις ξεσπάει το 2004 το παραδικαστικό κύκλωμα, που απογυμνώνει όλη την αίγλη και το σεβασμό των πολιτών απέναντι στη δικαστική εξουσία και χρήζει αντιμετώπισης καθώς πολλοί ήταν εκείνοι οι δικαστές που κατάφωρα είχαν χρηματιστεί, αμέσως το ζήτημα έρχεται να καλύψει η υπόθεση Γιοσάκη.
Ποιός τιμωρήθηκε για τη διαφθορά ενός ολόκληρου δικαστικού συστήματος; Ένας, δύο δικαστές. Αρκούσε η πολιτική βούληση. Λίγο αργότερα ξεσπούν οι μίζες σε πολιτικά πρόσωπα, και τιμωρείται στο όνομα ενός ολόκληρου πολιτικού συστήματος, καθόλα διεφθαρμένο, ο Τσοχατζόπουλος. Πολυ νωρίτερα, μόλις το 1995, ξεσπά η υπόθεση των Ιμίων, την οποία καλείται να αντιμετωπίσει εν Ελλάδι μία “νεογνή” κυβέρνηση, μόλις εκλεχθείσα, εκείνη του Σημίτη, και στην Τουρκία ένα καθεστώς πολιτικής κρίσης. Τα μέσα ενημέρωσης, παρά τη μη τόσο μεγάλη σημασία της “επιχείρησης”, διότι επρόκειτο για ένα ζήτημα που έχει κριθεί έτη πριν, ήδη με συναφθείσες συμβάσεις (προσάρτηση Δωδεκανήσων στην Ελλάδα), έπρεπε να κάνουν λόγο για ελληνοτουρκικό πόλεμο. Κι αν αναρωτιέστε ακόμη, τόσα χρονια μετά αν ήταν τυχαίο... προδήλως δεν ήταν, καθώς η διαρροή της είδησης, πιθανώς από την τούρκικη πλευρά, ήταν στοχευμένη, για να οδηγηθεί η Ελλάδα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως προς το Αιγαίο. Ηταν αφελείς οι δημοσιογράφοι να ξεσηκώσουν έναν ολόκληρο λαό; Οχι σαφώς.
Ήταν μέρος του σχεδίου. Εξάλλου δεν ήταν η πρώτη φορά που οι τούρκοι προσπάθησαν να επιβάλλουν το δικό τους καθεστώς των βραχονησίδων ως προς το διεθνές δίκαιο των συνόρων κάθε κράτους. Σήμερα, το σχέδιο ξανατίθεται σε εφαρμογή: το ζήτημα της μακεδονίας επανέρχεται, τα Ίμια και η εθνική μας κυριαρχία αμφισβητείται... και ας ψάξουμε στα συρτάρια να βρούμε σκάνδαλα. Σαν απο μηχανής θεός, τα χέρια της κυβέρνησης λύνει η Νοβάρτις. Ήταν δώρο θεού, καθώς εμπλέκει τεράστιες εταιρίες, υπουργεία και πολιτικά πρόσωπα. Οι ποινικές διώξεις ξεκινούν, η αντιπολίτευση αντιδρά με μηνύσεις, οι ανακριτές ξεκινούν τις ανακρίσεις, οι δικαστές τρίβουν τα χέρια τους από χαρα για απονομή της δικαιοσύνης στο διεφθαρμένο καθεστώς τόσο των φαρμακευτικών εταιριών όσο και των πολιτικών προσώπων-(τα οποία αρέσκονται στην κυβερνητικό έλεγχο και την παρέμβαση στην κατά τα άλλα ανεξάρτητη δικαστική εξουσία), ο “ετερόκλητος όχλος” για το Μακεδονικό αφήνει στην άκρη το ζήτημα της ονομασίας, οι τούρκοι ξεσηκώνονται και βάζουν πάλι επί του τραπεζιού το ζήτημα του Αιγαίου και των συνόρων, και... ο Αλέξης χαμογελά. Όλα πήγαν κατ’ευχήν. Η ελλάδα ξεπουλιέται, στις αγορές δε βγήκαμε, η κρίση καλά κρατεί, τα με συβάσεις ορισθέντα σύνορά μας αμφισβητούνται και ο Τσίπρας τώρα ανακάλυψε ότι ένα κράτος έχει σύνορα, ενάερια, θαλάσσια και χερσαία. Η κυριαρχία μας αρχίζει και μικραίνει και ξαφνικά εμφανίζονται γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, λες και η κυριαρχία μας στο αιγαίο δεν είναι αυτονόητη. Κατα τα λοιπά, μάς απασχολεί το σκάνδαλο της Νοβάρτις.
Και επειδή η ιστορία διδάσκει και δεν διδάσκεται, πλέον το σχέδιο είναι εμφανές, δυστυχώς για τον απαίδευτο πρωθυπουργό. Μάς στοίχησε ο ηγετίσκος, πόσα δις για να μάθει οτι ένα κράτος έχει σύνορα και τί ειναι η ΑΟΖ. Φοβάμαι όμως οτι η ιστορία, στην οποία καθείς έχει πρόσβαση, είναι όπλο στα χέρια του αδαούς, όπλο “πυρηνικό” και ιδιαζόντως επικίνδυνο προς χρήσιν, σαν βόμβα στα χέρια μικρού παιδιού. Κι αν η νύχτα στα ίμια στοίχισε τη ζωή τριών παιδιών και την ατίμωση ενός ολόκληρου λαού με την αποπομπή της ελληνικής σημαίας, κι αν το παραδικαστικό έμεινε ατιμώρητο και στοίχισε σε έναν λαό την ασέβεια στο πρόσωπο των δικαστών, κι αν η Siemens στοίχισε την έλλειψη εμπιστοσύνης του λαού στις εκλεγμένες κυβερνήσεις και την αποδοχή της διαφθοράς των, φοβάμαι τί θα μας στοιχίσει η ιστορία που λαμβάνει χώρα τις τελευταίες μέρες. Τώρα, οι απώλειες θα είναι μεγαλύτερες τόσο για όλο το έθνος όσο και για τον καθένα μας ξεχωριστά και η υπόθεση siemens θα περιληφθεί στα ψιλά γράμματα της νεότερης ιστορίας. Τα μέτωπα είναι πολλά, όλα ανοιχτά, και φοβάμαι μή αντιμετωπίσιμα.
Πολιτική και οικονομική κρίση εν όψει, και εμείς ασχολούμαστε με τη Νοβάρτις. Και η ιστορία γερνάει χωρίς τελικά να διδάσκει, όχι από δική της ανικανότητα, αλλά από δική μας αφέλεια να αφουγκραζόμαστε και να είμαστε έρμαια πολιτκών βουλήσεων. Κι αν πιστέυετε οτι θα έρθουν οι διεθνείς οργανισμοί ή οι αμερικάνοι ή έστω οι ευρωπαίοι να μας σώσουν... απατάσθαι απάτην μεγίστην. Όσο ενεπλάκησαν στην βίαιη επίθεση κατά της κύπρου, όσο έλαβαν μέρος στα ίμια, άλλο τόσο θα βοηθήσουν και τώρα. Αντιδράστε έστω διά λόγου, γιατί χανόμαστε. Μην ξεχνάτε οτι η δημοκρατία έχει έρεισμα το λαό, και όσο κι αν προσπαθούν να μας παραπλανούν, ο λαός θα είναι πάντα υπέρτερος σε αριθμό από τις κυβερνήσεις και πάντα θα έχει φωνή. Υπερέχουμε και σε δύναμη και σε μυαλό σίγουρα. Ας μη μάς στοιχίσει ο Αλέξης εκτός απο τα ήδη χαμένα δις, και εδαφική κυριαρχία και εθνική ατίμωση και ανθρώπινες ζωές και τελικά μία νέα πολιτική κρίση. Αφήστε τη δικαιοσύνη να ασχοληθεί με τη Νοβάρτις, αυτή εξάλλου είναι η εξουσία της και επιτέλους ας ασχοληθεί η κυβέρνηση με τα interna corporis ζητήματά της και επιτέλους ας ασκήσει σωστή εξωτερική πολιτική. Τα αποτελέσματα ας τα κρίνει η ιστορία, την οποία και πρέπει να ξεκουράσετε και δώστε της πρόσφορο υλικό για να μην γραφει συνεχώς τα ίδια και τα ίδια, δώστε στα εγγόνια μας τη δυνατότητα πλουραλισμού ιστορικών γεγονότων.
