αποδείχτηκε κάτι πολύ πιο ανατριχιαστικό απ’ό,τι πίστευε αρχικά η Άμπι Μπέκλεϊ.
Κοιτώντας πιο προσεκτικά το μάτι της, διαπίστωσε πως αυτό που της προκαλούσε την ενόχληση δεν ήταν παρά ένα σκουλήκι σχεδόν 1,5 εκατοστού: «Το κοίταξα και κουνιόταν. Και μετά, μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα, είχε πεθάνει», λέει η 28χρονη.
Το άσχημα στην περίπτωσή της, ωστόσο, ήταν πως αυτό δε συνέβη μία αλλά 14 φορές κατά τη διάρκεια τριών εβδομάδων, τον Αύγουστο του 2016.
Παγκόσμια πρωτιά
Η περίπτωση τής Μπέκλεϊ είναι ιστορική, σύμφωνα με το αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων: «Αυτή είναι μόλις η 11η φορά που άνθρωπος μολύνθηκε με ‘σκουλήκι του ματιού’ στη Βόρεια Αμερική», εξηγεί ο επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα, σημειώνοντας πως «το πραγματικά συγκλονιστικό είναι πως πρόκειται για νέο είδος που δεν έχει μολύνει ανθρώπους ξανά. Είναι ένα παράσιτο βοοειδών που με κάποιο τρόπο μεταφέρθηκε στον άνθρωπο».
Και πράγματι, η 28χρονη μεγάλωσε σε ένα ράντσο στο Μπρούκινγκς του Όρεγκον, ζώντας μέσα σε άλογα και αγελάδες, ενώ λατρεύει τα ταξίδια. Τον Ιούλιο του 2016, συνδύασε τη δουλειά με το πάθος της, ταξιδεύοντας στην Αλάσκα και δουλεύοντας σε ένα αλιευτικό σολομού. Και ήταν τότε, μετά από περίπου δύο εβδομάδες δουλειάς, που εμφανίστηκαν τα συμπτώματα.
«Το αριστερό μου μάτι ήταν πολύ ερεθισμένο και κόκκινο και είχα εμφανίσει βλεφαρόπτωση. Είχα επίσης έντονες ημικρανίες και τότε άρχισα να αναρωτιέμαι τι ακριβώς συμβαίνει», θυμάται η Μπέκλεϊ. Όταν το αλιευτικό έπιασε λιμάνι, η (τότε)26χρονη βρήκε έναν καλό καθρέπτη και κοίταξε το μάτι της: «τράβηξε το κάτω μέρος του ματιού μου και παρατήρησα κάτι αλλόκοτο στο δέρμα εκεί. Έβαλα το δάχτυλό μου και ξαφνικά πετάχτηκε ένα σκουλήκι. Απλώς σοκαρίστηκα».
Κοινά τα παρασιτικά σκουλήκια στα μάτια ζώων
Τα παρασιτικά σκουλήκια είναι κοινά μεταξύ σκύλων, γάτων, γουρουνιών, προβάτων, κατσικιών, βοοειδών και άγριων σαρκοφάγων ζώων, όπως οι αλεπούδες και οι λύκοι. Οι νύμφες μεταφέρονται μέσω θηλυκών μυγών που τρέφονται από τις εκκρίσεις των ματιών του ζώου.
«Τα δάκρυα είναι γεμάτα από πρωτεΐνες παντός είδους, οπότε οι μύγες παίρνουν πολλά θρεπτικά συστατικά από αυτά τα δάκρυα», εξηγεί ο δρ. Γουίλια Σάφνερ, καθηγητής ιατρικής στο τμήμα Λοιμωδών Νοσημάτων του πανεπιστημίου του Βάντερμπιλτ.
Οι κτηνίατροι αντιμετωπίζουν τις λοιμώξεις αυτές στα οικόσιτα και τα άγρια ζώα με αντιπαρασιτικά φάρμακα. Σε όσα δε δίνεται αγωγή, τα σκουλήκια εξακολουθούν να ζουν και να αναπαράγονται έως και 30 μήνες, οδηγώντας σε απώλεια όρασης, ακόμα και τύφλωση του ζώου. Όσο για τους ανθρώπους που μολύνονται, σε αντίθεση με τα ζώα, μπορούν να απομακρύνουν τα παράσιτα από τα μάτια τους, γι’αυτό και δε διατρέχουν τους ίδιους κινδύνους.
Πηγή
