«Αποχαιρετιστήριο» του Καθηγητή
Γιώργου Πιπερόπουλου*
Πριν μερικά χρόνια, αφού έκατσε κυριαρχικά στο Εθνικό μας σβέρκο» η... «τρόικα» των Δανειστών (τώρα πια έχοντας γίνει 4 ονομάζεται «Θεσμοί» ) δήλωσα ΑΠΟΧΗ από ραδιοτηλεοπτικά παράθυρα και μπαλκόνια μετά από συχνή συμμετοχή 3 δεκαετιών… Είχα διαπιστώσει ότι η συμμετοχή μου ήταν επιθυμητή εφόσον αυτό-περιοριζόμουν «στους νέους κανόνες του παιχνιδιού…» μετά την οικονομική μας κατάρρευση ένα βήμα πριν την ανακήρυξη της ΤΥΠΙΚΗΣ μας ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ…
Επέλεξα να δημοσιοποιώ τις απόψεις μου μέσα από τα blogs…
Ήδη, όμως, είναι πρωτόγνωρα δραματική η καθημερινότητά μας για την οποία την κύρια και σχεδόν αποκλειστική, ευθύνη έχει το πολιτικό μας σύστημα και οι πολιτικοί που μας κυβέρνησαν μετά το καλοκαίρι του 1974…
Θα ήταν, όμως, ανόητο να αρνηθούμε ότι εμμέσως, πέρα από Πολιτικούς και Κόμματα, ευθυνόμαστε εσείς και εγώ για τα σημερινά δεδομένα…
ΔΕΝ υπήρχε, ούτε κατά διάνοια, ως στόχος των κειμένων μου στο διαδίκτυο κάποια λανθάνουσα ή κρυφή επιθυμία να χαϊδέψω αυτιά για να κερδίσω την εύνοια της ΕΞΟΥΣΙΑΣ (άντε και κανένα «προνόμιο» ως Βουλευτής, ή Γενικός Γραμματέας ή «σύμβουλος»)…
Στα κείμενά μου στα blogs ήταν ειλικρινής η πρόθεσή μου να ακουμπήσω ψυχές, να αναδείξω πραγματικότητες που μας χαρακτηρίζουν κοινωνιολογικά και μας τραυματίζουν ψυχολογικά ως Λαό και Έθνος…
Τολμούσα να τα λέω όπως και πολλοί άλλοι αρθρογράφοι στα blogs – εγώ και εξαιτίας επιθέτου - ΠΙΠΕΡΑΤΑ!..
Σας θυμίζω την παλιά κινέζικη “κατάρα” που εκτοξεύεται ως ευχή:
«Σου εύχομαι» λέει ο κακοπροαίρετος Κινέζος στον ανυποψίαστο γείτονά του «...να ζήσεις σε ενδιαφέρουσες εποχές!»
Δεν νομίζω, ούτε για αστείο, ότι μας καταράστηκε κάποιος Κινέζος, διαπιστώνω όμως όπως όλοι μας ότι ζούμε πράγματι σε «ενδιαφέρουσες εποχές» που είναι απίστευτα και πρωτόγνωρα δύσκολες!...
Στη μορφοποίηση της σημερινής ψυχολογικής, κοινωνιολογικής, πολιτικής, οικονομικής και πολιτισμικής μας πραγματικότητας δεν φταίει μόνο αυτό που, σχεδόν συνωμοτικά κάποιοι φρόντισαν να γίνει η οδυνηρή μας πραγματικότητα, αλλά και όσα εμείς με το πατροπαράδοτο πνεύμα του ωχαδερφισμού, με τις παραλείψεις και την τυφλή με παρωπίδες προσήλωση σε κόμματα και αρχηγούς επιτρέψαμε να γίνει!
Μεταλλαχθήκαμε από το κραταιό και παρήγορο ΕΜΕΙΣ σε μικροσκοπικά και αδύναμα ΕΓΩ που μέχρι πρόσφατα περιφέρανε την πλήξη, την ανία και την ψευδαίσθηση της οικονομικής ευρωστίας με «δανεικά» και αυτάρεσκο ναρκισσισμό!
Μετά το καλοκαίρι του 2010 υποχρεωνόμαστε από «τρόικα» και «θεσμούς» να περιφέρουμε την ανυπαρξία μας με μειωτική ορμή σε ένα ουσιαστικά αλλά όχι «τυπικά» πτωχευμένο οικονομικό σύστημα που έχει περάσει σε «ξένα χέρια»…
Πέρα, δυστυχώς, από την οικονομική «πτώχευση» βιώνουμε σε ένα κοινωνικό σύστημα που καθημερινά αλλοτριώνει τα παιδιά από τους γονείς, τον σύντροφο από την συντρόφισσα, τον αδελφό από την αδελφή, αφού πρώτα κατάφερε να αλλοτριώσει τον σύγχρονο Έλληνα και την Ελληνίδα από άνθρωπο ως συνάνθρωπο, από τον πολίτη ως συμπολίτη, από τον κάτοικο της πολυκατοικίας ως συγκάτοικο...
Με την είσοδο στο 2018 ζήσαμε την αιφνίδια αναζωπύρωση του «ΣΚΟΠΙΑΝΟΥ»..
Βιώσαμε προτροπές ματαίωσης και μετά απίστευτες «κυβιστήσεις και αναδιπλώσεις» σε συνάρτηση με τα πολυπληθή συλλαλητήρια που έγιναν τελικά σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα…
Ξαφνικά ήρθαν «νέα σκάνδαλα» στη Βουλή που θυμίζουν 1989…
ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΕΠΟΧΕΣ!…
Από σήμερα δηλώνω ΑΠΟΧΗ και από τα αγαπημένα blogs κρίνοντας «κρείττον το σιγάν του λαλείν»!..
Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί ως ειρωνική η παρακάτω δέσμευσή μου:
«Θα επανέλθω σε ΜΜΕ και blogs την ημέρα που ο Πρωθυπουργός μας κ Τσίπρας ανακοινώνοντας την πραγμάτωση των υποσχέσεών του θα φορέσει γραβάτα και ταυτόχρονα το Πολιτικό Σύστημα θα αποδείξει ότι σέβεται την αξιοπρέπεια και τη νοημοσύνη των Ελλήνων Πολιτών».
- - - - - - - -
* Ο Γιώργος Πιπερόπουλος είναι Συνταξιούχος Καθηγητής και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Ήταν μέλος της ομάδας καθηγητών που εργάσθηκαν για την επιτυχή μετονομασία το 1990 της πρώην Ανώτατης Βιομηχανικής Σχολής Θεσσαλονίκης σε «Πανεπιστήμιο Μακεδονίας».
