«Όταν ξεκίνησε η οικονομική κρίση είχα μόλις αναλάβει την οικογενειακή μας επιχείρηση. Μία παραδοσιακή ελληνική ταβέρνα στο Γαλάτσι...Είχα αποφασίσει να προσφέρω το καλύτερο στον κόσμο. Και σε αυτό δεν μπορούσα να κάνω εκπτώσεις. Είχα την ευθύνη των πρώτων υλών και την ευθύνη της κουζίνας». Ο Π.Μ. δεν ήθελε να κάνει εκπτώσεις στην ποιότητα των πιάτων του εστιατορίου του. Την ίδια ώρα όμως το κοινό του στρεφόταν προς πιο φθηνές λύσεις.
Και ο ίδιος έψαχνε περισσότερο αποτελεσματικές λύσεις για εκείνον, τη γυναίκα του και τα δυο τους παιδιά.
«Έμαθα για το μοντέλο της Uber. Και για έναν χρόνο εργάστηκα και ως οδηγός και ως μαγαζάτορας. Τελικά τη λύση την έδωσε η γυναίκα μου... Χρηματοδότησε και ξεκινήσαμε να λειτουργούμε μία εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων με υπηρεσία οδηγού και εγώ... έγινα υπάλληλός της. Ένα χρόνο μετά, αποφασίσαμε να κλείσουμε το κατάστημα στο Γαλάτσι και πλέον παραμένω οδηγός της. Και έχει και άλλους 14» μας λέει.
Ο Π.Μ. ήταν μάλλον αποφασισμένος να αλλάξει κατεύθυνση στην καριέρα του. Πριν όμως το κάνει όχι μόνο φρόντισε να εκπαιδευθεί αλλά κυρίως να αντιληφθεί στην πράξη τον τρόπο που μπορεί να εκμεταλλευτεί την την ευκαιρία που είχε. «Όταν η ανεργία ξεπερνά το 20%, τότε αντιλαμβάνεστε ότι ευκαιρίες όπως αυτή που σου δίνει η πλατφόρμα της Uber δεν τις βρίσκεις εύκολα στις μέρες μας. Ευκαιρίες όχι μόνο για να ξεπεράσεις την κρίση, αλλά για να έχεις προοπτική για το μέλλον» τονίζει.
Γνωρίσαμε τον Π.Μ. μέσα... στο ίδιο του το αυτοκίνητο. Ή για την ακρίβεια στο αυτοκίνητο της γυναίκας του. Και η αλήθεια είναι ότι σπάνια γνωρίζεις έναν άνθρωπο που αφήνει το κατάστημα του για να πάρει ένα σημαντικό ρίσκο. Μόνο που ο ίδιος, όταν του το επισημάναμε, είχε διαφορετική άποψη:
«Ρίσκο; Μακάρι κάθε ρίσκο να ήταν σαν και αυτό. Αν είσαι αποφασισμένος να εργαστείς μεθοδικά, τότε δεν πρόκειται για ρίσκο, αλλά για ευκαιρία. Και μάλιστα από τις λίγες».
Μεταξύ μας, δεν είχε και άδικο...
