Ας μπούμε τώρα στον κόσμο των εντόμων, ξεκινώντας από το πρώτο στάδιο της...
ζωής τους, δηλαδή την κάμπια. Η συγκεκριμένη είναι της πεταλούδας πιερίδα των λαχάνων :
Εκτός απ’ την παραπάνω, στη Συκιά Κορινθίας βρήκα και πιο εντυπωσιακή κάμπια για φωτογράφιση:
Το δεύτερο στάδιο της ζωής των εντόμων και συγκεκριμένα των λεπιδόπτερων είναι η χρυσαλίδα, που σε μερικές περιπτώσεις, όπως αυτής στο μαρούλι που έπλενα στο Ξυλόκαστρο, πραγματικά …χρυσίζει!:
Η χρυσαλίδα κάποια στιγμή γίνεται πεταλούδα, αλλά όχι πάντα τόσο θεαματική, αφού μπορεί να είναι νυχτοπεταλούδα, όπως αυτές που ακολουθούν …
… ή να μοιάζουν με τεράστιο κουνούπι, όπως η πεταλούδα στο δάσος της Καισαριανής, με τα ημιδιάφανα φτερά (διακρίνεται, πίσω από το αριστερό της φτερό, το φύλλο της λαδανιάς, πάνω στην οποία τη φωτογράφισα):
Οι αράχνες μόνο χαριτωμένες δεν θεωρούνται, ωστόσο για προσέξτε το σταυροειδές μοτίβο που διαθέτει αυτή η αράχνη, στη Βουρβουρού της Χαλκιδικής:
Ο θάνατος στον ιστό της αράχνης μπορεί να διαθέτει και ένα φρικιαστικό “πρόσωπο”, όπως αυτό που σχηματίζεται στην πλάτη της αράχνης της περικοκλάδας του σπιτιού μας, όταν την κοιτάς από μπροστά (ροζ «χειλάκι», πράσινα «μάτια» και «φρύδια» που, μαζί με το τριγωνικό σχήμα της πλάτης, διαμορφώνουν ένα μάλλον αποκρουστικό προσωπείο):
Ας πάμε τώρα σε ένα μικροσκοπικό αλλά λαμπερό σκαθάρι, που έκοβε βόλτες στην πίσω βεράντα μας:
Εξίσου λαμπερή είναι και η μύγα, πάνω στο σύρμα της απλώστρας μας:
Το ξέρατε ότι η ακρίδα έχει …ριγέ μάτια; Εγώ το έμαθα αφού είδα τη φωτογραφία που της τράβηξα στην πίσω βεράντα μας:
Συγγενής της ακρίδας είναι και ο γρύλλος, όπως αυτός στις όχθες του Τεθρέα στον Ερύμανθο:
Η λιβελούλα, αν και μοιάζει με κουνούπι, είναι από τους πιο δεινούς θηρευτές του, αφού χρειάζεται εκατοντάδες κουνουπιών την ημέρα για να τραφεί. Εδώ, τη φωτογράφισα στις πηγές του ποταμού Λάδωνα, στην Αχαΐα:
Τελειώνω την “εφιαλτική” για κάποιους παρουσίαση με ένα μικρό καβούρι, από την παραλία της Μυρτιώτισσας στην Κέρκυρα, έτοιμο να πολεμήσει με την τεράστια για το μέγεθός του “απειλή” που ονομάζεται …φωτογραφική μηχανή:
Ελπίζω να υπήρξαν και κάποιοι που, διαβάζοντας την παρούσα ανάρτηση, θα ανακάλυψαν και ένα μέρος ομορφιάς εκεί που δεν περίμεναν να υπάρχει. Τους υπόλοιπους τους αφήνω στη …φρίκη τους!
ζωής τους, δηλαδή την κάμπια. Η συγκεκριμένη είναι της πεταλούδας πιερίδα των λαχάνων :
Εκτός απ’ την παραπάνω, στη Συκιά Κορινθίας βρήκα και πιο εντυπωσιακή κάμπια για φωτογράφιση:
Το δεύτερο στάδιο της ζωής των εντόμων και συγκεκριμένα των λεπιδόπτερων είναι η χρυσαλίδα, που σε μερικές περιπτώσεις, όπως αυτής στο μαρούλι που έπλενα στο Ξυλόκαστρο, πραγματικά …χρυσίζει!:
Η χρυσαλίδα κάποια στιγμή γίνεται πεταλούδα, αλλά όχι πάντα τόσο θεαματική, αφού μπορεί να είναι νυχτοπεταλούδα, όπως αυτές που ακολουθούν …
… ή να μοιάζουν με τεράστιο κουνούπι, όπως η πεταλούδα στο δάσος της Καισαριανής, με τα ημιδιάφανα φτερά (διακρίνεται, πίσω από το αριστερό της φτερό, το φύλλο της λαδανιάς, πάνω στην οποία τη φωτογράφισα):
Οι αράχνες μόνο χαριτωμένες δεν θεωρούνται, ωστόσο για προσέξτε το σταυροειδές μοτίβο που διαθέτει αυτή η αράχνη, στη Βουρβουρού της Χαλκιδικής:
Ο θάνατος στον ιστό της αράχνης μπορεί να διαθέτει και ένα φρικιαστικό “πρόσωπο”, όπως αυτό που σχηματίζεται στην πλάτη της αράχνης της περικοκλάδας του σπιτιού μας, όταν την κοιτάς από μπροστά (ροζ «χειλάκι», πράσινα «μάτια» και «φρύδια» που, μαζί με το τριγωνικό σχήμα της πλάτης, διαμορφώνουν ένα μάλλον αποκρουστικό προσωπείο):
Ας πάμε τώρα σε ένα μικροσκοπικό αλλά λαμπερό σκαθάρι, που έκοβε βόλτες στην πίσω βεράντα μας:
Εξίσου λαμπερή είναι και η μύγα, πάνω στο σύρμα της απλώστρας μας:
Το ξέρατε ότι η ακρίδα έχει …ριγέ μάτια; Εγώ το έμαθα αφού είδα τη φωτογραφία που της τράβηξα στην πίσω βεράντα μας:
Συγγενής της ακρίδας είναι και ο γρύλλος, όπως αυτός στις όχθες του Τεθρέα στον Ερύμανθο:
Η λιβελούλα, αν και μοιάζει με κουνούπι, είναι από τους πιο δεινούς θηρευτές του, αφού χρειάζεται εκατοντάδες κουνουπιών την ημέρα για να τραφεί. Εδώ, τη φωτογράφισα στις πηγές του ποταμού Λάδωνα, στην Αχαΐα:
Τελειώνω την “εφιαλτική” για κάποιους παρουσίαση με ένα μικρό καβούρι, από την παραλία της Μυρτιώτισσας στην Κέρκυρα, έτοιμο να πολεμήσει με την τεράστια για το μέγεθός του “απειλή” που ονομάζεται …φωτογραφική μηχανή:
Ελπίζω να υπήρξαν και κάποιοι που, διαβάζοντας την παρούσα ανάρτηση, θα ανακάλυψαν και ένα μέρος ομορφιάς εκεί που δεν περίμεναν να υπάρχει. Τους υπόλοιπους τους αφήνω στη …φρίκη τους!
