«Η ειρήνη και η αρμονία είναι μεγάλος θησαυρός» (ρωσική παροιμία)...
Η πρόσφατη επανεκλογή του Βλαντιμίρ Πούτιν, με ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, αποτελεί μία σημαντική εξέλιξη που αξίζει να μελετηθεί σοβαρά από όλους. Στην ουσία πρόκειται για μία αναμφισβήτητη και ηχηρή έγκριση από την πλευρά της πλειοψηφίας του ρωσικού λαού ως προς τα παρελθοντικά πεπραγμένα του συγκεκριμένου πολιτικού προσώπου, που πλέον αφορούν σε ένα επαρκέστατο δείγμα σχεδόν δύο συμπληρωμένων δεκαετιών.
Από την άλλη, αποτελούν συνάμα και μία εκδήλωση έμπρακτης εμπιστοσύνης για το άμεσο μέλλον, καθώς τίποτα δεν ολοκληρώνεται στο παρόν, παρά μονάχα παραδίδει τη σκυτάλη στο μέλλον...
Το ρωσικό πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σύστημα είναι μία υπόθεση που αφενός χαρακτηρίζει τους καιρούς μας (λόγω της εμβέλειας της συγκεκριμένης χώρας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι), αλλά και που σχετίζεται με το είδος του μέλλοντος λόγω της ιδιομορφίας που εκπέμπεται. Με προεκτάσεις που ξεκάθαρα απλώνονται στην επικράτεια των μελλούμενων ολόκληρης της ανθρωπότητας, σε όλους τους ξεχωριστούς τομείς των ανθρωπίνων δραστηριοποιήσεων. Ειδικά όταν και οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ε.Ε. πασχίζουν κι αυτές να βρουν (η κάθε μία με το δικό της τρόπο...) τους καινούριους τους βηματισμούς στο πολυπολικό παγκόσμιο σκηνικό που αναδύεται. Οι αρχικές προσαρμογές ουκ ολίγες φορές επηρεάζουν και το «χωροταξικό περιθώριο» του απλώματος του χεριού που έπεται...
Οι επικριτές του ρωσικού μοντέλου που εντοπίζουν δημοκρατικό έλλειμμα είναι πολλοί και κατά βάση βρίσκονται στους δυτικούς κύκλους. Έτσι και αλλιώς, στα ρωσικά εδάφη έχουν διαμορφωθεί εδώ και αιώνες συγκεκριμένα πολιτισμικά χαρακτηριστικά, που ορίζουν και το είδος των εξελίξεων και των συστημικών μετασχηματισμών. Πρόκειται για μία κοινωνική πραγματικότητα που απαιτεί βαθιά γνώση για να προχωρήσει κάποιος στην εξαγωγή σοβαρών και ασφαλών συμπερασμάτων.
Οφείλω να ομολογήσω πως η πρόσβαση σε στοιχεία που να αναδεικνύουν μία ρεαλιστική προσέγγιση των δεδομένων (και σε όλο τους το εύρος...) δεν είναι κάτι το εύκολο, ούτε το αυτονόητο. Καθώς οι σχετικές πηγές ενημέρωσης σε μία χώρα όπως η Ελλάδα είναι συγκεκριμένες και σε τέτοιες περιπτώσεις δεν χωράνε ούτε αντιπάθειες, ούτε οπαδικές υποστηρίξεις για τον οποιονδήποτε λόγο (ορθόδοξη παράδοση ή κομμουνιστικό παρελθόν...).
Το επίπεδο των επιστημονικών, των οικονομικών-παραγωγικών, των στρατιωτικών, των πολιτιστικών, των αθλητικών εργασιών που λαμβάνουν χώρα στη Ρωσία του σήμερα είναι κατά την προσωπική μου άποψη ένα αρκετά σημαντικό και με φαιά ουσία ζήτημα προς διερεύνηση. Βέβαια, δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως σε κάθε τι οι προθέσεις είναι σημαντικός παράγοντας επηρεασμού των όποιων πρακτικών αναπτύσσονται... Οι Ρώσοι ξέρουν πως «δεν μπορούν να κινηθούν πιο γρήγορα από τη σκιά τους», αλλά και οι ανταγωνιστές τους πιστεύουν πως «όσο και να ταϊστεί ο λύκος, πάλι προς το δάσος θα κοιτάει»...
Είναι ξεκάθαρο εδώ και αρκετά χρόνια πως βρισκόμαστε σε ένα νέο κύκλο παγκόσμιας πόλωσης. Ακόμα και οι πρόσφατες Προεδρικές ρωσικές εκλογές πραγματώθηκαν μέσα σε ένα κλίμα μερικής αναβίωσης ενός ψυχροπολεμικού κλίματος, με την αντιπαράθεση της Ρωσίας με τη Μεγάλη Βρετανία για ζητήματα που άπτονται κατασκοπευτικών δραστηριοτήτων να βρίσκεται στο επίκεντρο της ημερήσιας διάταξης...
Το επίσημο ρωσικό κράτος κατά καιρούς διακηρύσσει τις βασικές του στοχεύσεις σε μία σειρά κομβικών προτεραιοτήτων, αλλά το μεγάλο ζητούμενο για όλους τους υπόλοιπους είναι ένα: το κατά πόσο θέλει, δύναται, και επιδιώκει η Ρωσία να συνδυάσει τη (δεδομένη) εξυπηρέτηση των δικών της στενών συμφερόντων με τη διασφάλιση ενός καλύτερου αύριο για την ίδια την ανθρωπότητα.
Στο μέτρο που της αναλογεί πάντως, γιατί κανένας «δεν παίζει μπάλα μόνος του»... Δεν προσδίδουμε εμείς τόσο βαρύ φορτίο σε αυτήν, είναι ο ίδιος ο ρόλος της τέτοιος που μας αναγκάζει να την κοιτάμε (και) κάπως έτσι... Και πέρα από κοντόφθαλμες και ρηχές προσεγγίσεις, περιμένουμε τις απαντήσεις.
Πηγή
